Η επιστροφή του Τηλέμαχου

-Σκοτώστε τον Τηλέμαχο!
Η διαταγή του Αντίνοου και του Ευρύμαχου μεταδίδεται ψιθυριστά από στόμα σε αυτί και οι προδότες δούλοι χαμογελούν στο άκουσμα της….
Η αμοιβή τους πλούσια θα είναι…
Μεγάλο το ρεγάλο …
Επιστρέφει ο Τηλέμαχος στην Ιθάκη μετά το ταξίδι στην Πύλο και τη Σπάρτη, ενώ αυτοί σχεδιάζουν την ενέδρα.
Όμως ο Τηλέμαχος δεν είναι το ίδιο άτομο που έφυγε.
Τους τρανούς βασιλιάδες Νέστορα και Μενέλαο γνώρισε, πώς να είναι ο ίδιος;
Κι η Αθηνά η Γλαυκομάτα είναι πάντα μαζί του, ποτέ δε θα εγκαταλείψει τον γιο του Οδυσσέα.
Θα αποφύγει την παγίδα και καταφύγιο θα βρει στη φιλόξενη καλύβα του Εύμαιου, του χοιροβοσκού.
Ο Οδυσσέας ήδη βρίσκεται στην αγαπημένη γη της Ιθάκης.
Σε λίγο πατέρας και γιος θα αγκαλιαστούν, μετά είκοσι χρόνια πικρού χωρισμού…
Και μαζί θα πάρουν τη ματωμένη εκδίκηση!
...
Ένα μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας βρίσκεται στην Αυλίδα και περιμένει τον Αίολο να φυσήξει στα πανιά.
Δε θα το κάνει όμως ο Αίολος, αν δεν προηγηθεί η τραγική θυσία…

Το πιο μεγάλο τμήμα μάχεται κάτω από τα τείχη της Τροίας.
Ο Σκάμανδρος δεν έχει πάψει να ξεχειλίζει κουφάρια…

Μια κρίσιμη μάζα όμως , εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων πια, ετοιμάζεται να αλώσει το απόρθητο φρούριο.
Πόσο διαφορετικός θα είναι ο κόσμος, όταν αυτή η μάζα τα καταφέρει!

Ένα άλλο πολύ μικρότερο, παλεύει με τον Ποσειδώνα, στον δρόμο του γυρισμού.
Άνεμοι και κύματα παρακαλώ σας…

Για κάποιους το δράμα της Ιθάκης έχει ξεκινήσει.
Η Γη κρατά την αναπνοή της…

Ο Τηλέμαχος ,ο γιος του πορθητή της Τροίας , του δαμαστή των κυμάτων, είναι η πνευματική συνείδηση.
Αυτός που μπορεί και μάχεται από μακριά.
Είναι ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου, αλλά ούτε οι δούλοι δε του δίνουν καν σημασία.
Οδυσσέα άλλο μην αργείς!

Αν ο Τηλέμαχος σωθεί και σταθεί δίπλα στον Οδυσσέα στην τελική του μάχη, όλα θα χαθούν για τους θρασείς μνηστήρες, κι αυτό το ξέρουν…
Και έχουν δώσει σαφείς εντολές στους δούλους για το θάνατό του.
Σήμερα αυτούς τους δούλους τους βρίσκουμε παντού.
Τους βρίσκουμε ακόμα να στρώνουν τραπέζια, να κουβαλούν κρέατα, να γεμίζουν κούπες και να ακούν προσεκτικά τις οδηγίες των αφεντάδων…

Οι φορείς της σπερματικής πνευματικής συνείδησης , ο σύγχρονος Τηλέμαχος, βρίσκεται στο απειλητικό στόχαστρο μιας σκοτεινής κάνης…
Ο Αντίνοος, το σύστημα και οι υπηρέτες του, έχουν σχεδιάσει το χαμό του…
Κάνουν το παν για να πετύχουν τον άτιμο σκοπό τους…

Ο Όμηρος είχε προειδοποιήσει και επισημάνει χιλιάδες χρόνια πριν, το αδύνατο σημείο του Τηλέμαχου:
Η έλλειψη αυτοπεποίθησης!
Η αμφιβολία!
Αμφέβαλε για τη Μητέρα του, αμφέβαλε για τον Πατέρα του…
Αμφέβαλε για τον Εαυτό του…

Σε αυτό το σημείο στοχεύουν και τώρα τα πυρά του συστήματος!
Προσπαθεί με το ίδιο το "εκπαιδευτικό" του τρόπο, να τσαλακώσει από νωρίς την αυτοπεποίθηση του Τηλέμαχου.
Την ευγένεια, την ανεξαρτησία, την άποψη, την διάκριση, τις έχουν για αδυναμίες.
Την υποταγή και την αποστήθιση τις επιβραβεύουν…
Τις αξίες τις ποδοπατούν μαζί με τις ευαίσθητες ψυχές.
Στους χώρους εργασίας συνεχίζεται η ανελέητη επίθεση.

Κάποια στιγμή ο φορέας της Ελπίδας του κόσμου, θα αναζητήσει πνευματικούς συντρόφους και ίσως μια κοινότητα ομοϊδεατών.
Εκεί έχει στηθεί το καρτέρι των μνηστήρων!
Εκεί το σχέδιο πνευματικής του εξόντωσης που έχει αριστοτεχνικά καταστρωθεί, μπαίνει άμεσα σε εφαρμογή, με την είσοδό του στο χώρο.

Ένας (με …υποβιβαστές) ασυνείδητος συνήθως (μερικές φορές συνειδητός) αντιπρόσωπος του Αντίνοου, γητευτής της εξουσίας, τον περιμένει με ένα μόνο σκοπό: να τον αφοπλίσει και εξουδετερώσει πνευματικά.
Τα μέσα του είναι η σύγχυση, η θόλωση των νερών, η ψεύτο-αληθοφανής διδασκαλία και η υποκρισία όσον αφορά τον εαυτό του.
Είναι πιστοί οπαδοί του εκκλησιαστικού Χριστού, μόνο που για λόγους στρατηγικής και καμουφλάζ, τον κατηγορούν για να είναι «σωστοί» εσωτεριστές.
Είναι θανάσιμοι εχθροί του πραγματικού Χριστού, του Οδυσσέα, των Αξιών.
Προσκυνητές της εξουσίας και αρκετές φορές του χρήματος.

Οι δυνάμεις του υλισμού προσποιούνται τις πνευματικές, για να μπορέσουν να παγιδέψουν τα θύματά τους.
Διαφορετικά δε θα είχαν καμία τύχη.

Στόχος τους η μετατροπή ενός ρωμαλέου πνεύματος σε αμνοερίφιο…
Η μετατροπή του πολεμιστή σε ψάλτη.
Στην καλύτερη περίπτωση σε στρατιώτη.
Η έντεχνη μετατόπιση του κέντρου των αποφάσεων και διαμόρφωσης άποψης από το άτομο, σε μια αυθεντία έξω από αυτό.
Το καθήκον σκιάζεται από ένα ψεύτικο που φαντάζει μεγαλύτερο, αλλά δεν είναι πραγματικό.
Καλό και κακό είναι ένα, όλοι είμαστε αδέρφια, λένε αυτοί οι εχθροί της αδερφοσύνης…
Δεν υπάρχει χρόνος, λένε αυτοί που προσπαθούν να καθυστερήσουν τους πολεμιστές…
(Όμως ο Τηλέμαχος ήταν εκεί το μοιραίο πρωινό γι αυτούς!)

Τους ντυμένους πρόβατα λύκους θα τους αναγνωρίσουμε από τα πραγματικά τους έργα κι όχι από αυτά που οι ίδιοι παρουσιάζουν.
Είναι υπερδραστήριοι εξωτερικά, αλλά τους προδίδει ο κακός τους χαρακτήρας…
Εντυπωσιάζουν και είναι δημοφιλείς, αλλά τα κοντινά τους πρόσωπα αν δεν είναι όμοια με αυτούς, αισθάνονται αηδία…

Μια ομάδα σε σωστή βάση, στέκεται στη δόμηση χαρακτήρα, στην αυτονομία των μελών , στο σεβασμό, στη φιλία, στη χαρά της πνευματικής συναναστροφής.
Λίγες όμως είναι αυτές, γιατί το μικρόβιο της επιβολής και της εξουσίας είναι ευρέως διαδεδομένο και έτσι γίνονται όργανα παγίδευσης…
Το πνεύμα του ανθρώπου και η ζωή παραμένει πάντα ο καλύτερος δάσκαλος.
Αν βρεθούν πραγματικοί φίλοι , πνευματικοί αγωνιστές, αυτό είναι ευλογία.

Ποια είναι η ασπίδα του Τηλέμαχου;
Το κίνητρό του!
Αυτό είναι που δεν μπορεί να καταστρέψει κανένας!
Είναι το εσωτερικό παλάτι της πραγματικής καλής θέλησης, ανθρώπου!
Οι ψευτοδάσκαλοι είναι άτομα δυστυχισμένα, δεν μπορούν αλλού να βρουν χαρά, εκτός από την εξουσία και τον έλεγχο.
Το σωστό κίνητρο του πολεμιστή είναι που θα του βρει νερό στην έρημο και τροφή στα χιόνια!
Θα τον κάνει αόρατο στα εχθρικά βέλη, σαν την ασπίδα του Περσέα!
Θα γίνει βάρκα να διασχίσει ποταμούς και φτερωτό άτι να πετάξει πάνω από γκρεμούς!
Θα του οπλίσει το χέρι και κάθε χτύπημα του θα είναι συντριπτικό!

Μνηστήρες, ο Τηλέμαχος γύρισε κι ο Οδυσσέας βρίσκεται ήδη στη στεριά την πιο αγαπημένη!

Λόγια ενός μεγάλου Έλληνα

ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ........
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ

"Σε σχέση με τη σφαγή των αμάχων (που κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν έχει δει τουλάχιστον δέκα παιδάκια κατακρεουργημένα καθισμένος αναπαυτικά μπροστά στην TV του), δεν με ενδιαφέρει πώς συμπεριφέρεται η Ευρώπη και κάποιοι άλλοι.Εμένα με απασχολεί τι γίνεται εδώ, στη χώρα μας. Πώς αντιδρούν οι απλοί άνθρωποι και κυρίως η νεολαία μας. Και φυσικά πάνω απ’ όλα αυτοί που πήραν μέρος στα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη, που άλλοι τα ονόμασαν «έκρηξη» κι άλλοι «επανάσταση».
Το αθώο αίμα που χύνεται στη γειτονιά μας... οι ανελέητοι βομβαρδισμοί και οι βόμβες φωσφόρου που καίνε τις σάρκες προκαλώντας αφόρητους πόνους είναι το κριτήριο για την ψυχική υγεία ή για την γήρανση και τον μαρασμό ενός λαού.
Κι απ’ ό,τι είδαμε έως τώρα από τις αντιδράσεις τόσο του λαού μας όσο και των πάσης φύσεων εκπροσώπων, πρωτοποριών και παλληκαράδων της φράσης, βγαίνει το συμπέρασμα ότι έχουμε μπει πια στη φάση της αναισθησίας, της αφασίας, του κοινωνικού μαρασμού των πάντων (με ελάχιστες εξαιρέσεις) από τη βάση ως τις κορυφές.
Το να υπερασπίζομαι τα δικαιώματά μου και να παλεύω γι’ αυτά είναι αυτονόητο και αποτελεί μια βασική κοινωνική μας κατάκτηση. Δεν παύει όμως ο αγώνας αυτός να είναι «εγωιστικός» από την άποψη ότι εξυπηρετεί τα στενά προσωπικά συμφέροντα ενός πολίτη είτε μιας ομάδας πολιτών. Δεν έχει μέσα του το στοιχείο της αλληλεγγύης, που ταυτίζεται συχνά με την προσωπική θυσία για τον άλλον, δηλαδή το πέρασμα από το Εγώ στο Εμείς, που μονάχα αυτό οδηγεί ένα Λαό σε αποφάσεις και ενέργειες ικανές να τον ανυψώσουν στο επίπεδο της ιστορικής ευθύνης που μονάχα αυτή τον κατατάσσει ανάμεσα στους ζωντανούς και ενεργητικούς Λαούς, άξιους να καθορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους.
Χωρίς αυτό το στοιχείο της συλλογικής υπέρβασης δεν μπορεί να είμαστε παρά ένα άθροισμα ατόμων ασύνδετων μεταξύ τους, που ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του και φυσικά αδιαφορεί για ό,τι γίνεται γύρω του, αφού ουσιαστικά δεν τον ενδιαφέρει ούτε για το τι γίνεται στην ίδια του τη χώρα, όπως συμβαίνει στη σημερινή Ελλάδα.
Το γεγονός ότι πίσω από τα εγκλήματα των Ισραηλινών βρίσκεται η αμέριστη βοήθεια των ΗΠΑ, δεν φαίνεται να επηρεάζει την κοινή γνώμη. Αντιθέτως τώρα, με την έναρξη της θητείας του Ομπάμα, υπάρχει μια γενική συστράτευση των πάσης φύσεως διαμορφωτών της συλλογικής σκέψης, οι οποίοι σε όλους τους τόνους βρίσκουν ευκαιρία να καταδικάσουν τις σχέσεις μας με την Ρωσία, με σκοπό να μας οδηγήσουν στην 100% πειθαρχική επαναφορά μας στο άρμα των ΗΠΑ.
Τι σημασία είχαν, αλήθεια, μερικές χιλιάδες θύματα ενός λαού β΄ κατηγορίας, όπως αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ τους Παλαιστίνιους… Ίσως λοιπόν το γεγονός αυτό του φόβου ή της λαγνείας απέναντι στην υπερδύναμη, να εξηγεί κατά κάποιο τρόπο αυτή την εκκωφαντική σιγή των αμνών, ανθρώπων του πνεύματος, επιστημόνων, καλλιτεχνών, κοινωνικών στελεχών και πολιτικών μπροστά στο νέο έγκλημα των ΗΠΑ-Ισραήλ κατά της ανθρωπότητας. Σαν να λένε «είμαστε φρόνιμα παιδιά και μετανοιώνουμε για το αμαρτωλό μας παρελθόν».
Εμείς όμως, δηλαδή η Ορχήστρα, οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην συναυλία-εκδήλωση και ο Δήμος Περιστερίου δεν έχουμε μετανοήσει. Για άλλη μια φορά δεν πρόκειται να «συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις». Παραμένουμε πιστοί στην ιστορία μας και στους αγώνες του Λαού μας ενάντια στον πόλεμο και στους εχθρούς της Ειρήνης. Είμαστε λίγοι. Πάρα πολύ λίγοι. Όμως αυτό δεν γίνεται για πρώτη φορά.
Γιατί πιστεύουμε ότι στα βάθη του Λαού μας υπάρχει πάντα αναμμένη η φλόγα που όσο κι αν την εμποδίζουν, δεν μπορεί παρά να ξανάρθει η μέρα που θα λάμψει, όπως συνέβη τόσες και τόσες φορές στην ιστορία του τόπου μας."
Αθήνα, 18.1.2009 Μίκης Θεοδωράκης

Αναρτήθηκε από troktiko
Αναρτήθηκε από ΕΥΑΝΔΡΟΣ

Βραβείο φιλίας

Ευχαριστώ την πολύ καλή φίλη Entelweiss που μου χάρισε το βραβείο PROXIMIDADE,που περιγράφεται ως εξής:
<< Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blogs είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!» Proximidade is described as follows:'This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers!'This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites. You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.As I have to choose only eight, the Proximidade Award goes to: Με τη σειρά μου, θέλοντας να επιβεβαιώσω τη φιλία, την εκτίμηση, το θαυμασμό και τον κοινό μας αγώνα για περισσότερο φως, απονέμω το βραβείο στους: Οι Πολεμιστές των Λάιον
Η Χώρα της Λάιον
Ο Πυρίσπορος
Ο Ιπτάμενος Ολλανδός
Οι Πνευματικοί Θησαυροί
Οι σκόρπιες σκέψεις
O Εχετλαίος
Ο Lockheart.

Y.Γ. Αφορμή γύρευα να τιμήσω φίλους μου!
Άλλοι φίλοι με την επόμενη ευκαιρία.

Θαρσείν χρη

Ο Τρωικός πόλεμος μαίνεται.
Οι αντίπαλοι στρατοί, επιστρέφουν σα βραδιάζει κατάκοποι , στις σκηνές και στα σπίτια τους.
Τα τείχη της Τροίας στέκουν αγέρωχα.
Η ωραία Ελένη δεν απελευθερώθηκε ακόμα.
Η φιγούρα της αργοδιαβαίνει με τη συνοδεία της, στα περήφανα τείχη και περιμένει το νικητή…
Γυναίκα πανώρια μέσα στις γυναίκες.

Όμως ο πολυμήχανος Οδυσσέας έχει ήδη καταστρώσει τα σχέδια του!
Οι τεχνίτες δουλεύουν μαστορικά το ξύλο και επιλέγονται οι καλύτεροι πολεμιστές για να εισέλθουν στο φοβερό κάστρο!
Ο Νεοπτόλεμος σηκώνει το αήττητο πατρικό σπαθί και ορκίζεται το χαμό του Πρίαμου!
Βρισκόμαστε στο δέκατο έτος του πολέμου!
……
Ή μήπως στο Γενάρη του 2009;

O Τρωικός πόλεμος μαίνεται από άκρη σε άκρη στον πλανήτη!

Δεν τελείωσε ποτέ, γιατί αποτελεί την περιγραφή της αιώνιας σύγκρουσης του καλού και του κακού!

Ένας πόλεμος ακατάπαυστος και εξαντλητικός!

Τον ίδιο συμβολισμό, πέρα από την ιστορική υπόσταση
των Ομηρικών επών όπως αποδεικνύουν οι ανασκαφές, τον συναντάμε στα ινδικά έπη και στους θρύλους των πολέμων μεταξύ θεών, στοιχείων, αγγέλων και δαιμόνων.

Είναι μεγάλη πραγματική ανάγκη για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να ξεκαθαρίσει αυτό το σημείο και να διακρίνει τα δυο αντίπαλα στρατόπεδα.

Από τη μια οι Έλληνες από την άλλη οι Τρώες!
Από τη μια οι Παντάβας από την άλλη οι Καουράβας της Μαχαμπαράτα.
Το Φως και το Σκοτάδι!
Η Αρετή και η Κακία.
Το πνεύμα και η ύλη.
Η πρόοδος και η συντήρηση.
Το ρεύμα της εξέλιξης και το ρεύμα της εισέλιξης.

Στο ένα στρατόπεδο ανήκουν οι δυνάμεις που προάγουν την ανθρώπινη συνείδηση, στο άλλο αυτές που προσπαθούν να την περιορίσουν.

Από τη μια η ενέργεια της Ελευθερίας και από την άλλη αυτής της καταπίεσης του ανθρώπινου πνεύματος.

Χρέος μας η συμμετοχή σε αυτό τον πόλεμο, γιατί
είναι …ο δικός μας!

Δεν ήρθα να φέρω ειρήνη αλλά μαχαίρι!
Τι περίεργο σημείο στην Καινή Διαθήκη είναι αυτό;
Είναι αυτή η Διάκριση το μαχαίρι!
Είναι η Κήρυξη Πολέμου από αυτό τον παρεξηγημένο Επαναστάτη!

Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του οργανωμένου κακού στο πλανήτη είναι ότι μας έχει πείσει ότι δεν… υπάρχει!
Ότι δεν υπάρχει ο Διάολος!
Και έτσι μπορεί να αλωνίζει μεταμφιεσμένος!
Δεν έχει κέρατα και ουρά !
Προτιμά το ακριβό κουστούμι και το χρυσοποίκιλτο ράσο!
Δεν κατοικεί στην κόλαση.
Συχνάζει στα προεδρικά μέγαρα, στους αρχιεπισκοπικούς θρόνους, στα διευθυντικά γραφεία πολυεθνικών και μέσων ενημέρωσης.
Με ασήμαντους δεν ασχολείται, δε χάνει το χρόνο του,
περιμένει να γίνουν σημαντικοί.

Υπάρχει το κακό πάνω σε αυτόν το πλανήτη και έχει πολύ γερές μάλιστα βάσεις!
Το βλέπουμε αχαλίνωτο σήμερα, να σφαγιάζει έναν ολόκληρο ανυπεράσπιστο λαό, που του στέκεται εμπόδιο…

Μια θέση μάχης λοιπόν, περιμένει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο καλής θέλησης, που αυτόματα καλείται να μετατραπεί σε πολεμιστή.

Ας χαράξουμε μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους δυο στρατούς, για να μπορέσουμε να τους διακρίνουμε.
Μια λεπτή διαχωριστική γραμμή που περνάει όμως, μέσα από κάθε έθνος, θρησκεία, ιδεολογία, κόμμα, τομέα δραστηριότητας, αλλά και ανθρώπινη καρδιά!

Σε άλλες εποχές ίσως ήταν τα πράγματα και τα σύνορα πιο σαφή, αλλά στις μέρες μας πια το θέατρο του πολέμου έχει πάρει γιγάντιες διαστάσεις και οι θέσεις αλλάζουν.
Δεν μπορούμε να πούμε αυτό το έθνος ή κόμμα ανήκει στο καλό ή στο κακό, όπως ανήκε η ναζιστική Γερμανία και τα φασιστικά κόμματα.

Κάθε σύγχρονη ιδεολογία έχει μετατραπεί σ΄ ένα μίγμα καλού- κακού.

Χρειάζεται να μάθουμε να ξεχωρίζουμε διαρκώς τη ζάχαρη από την άμμο!
Υπάρχει ένας μαύρος κύκνος στην Ινδία (Καλα-χάμσα), ικανός να ξεχωρίζει και να πίνει μόνο το γάλα και όχι το νερό.

Μπούσουλας και μέτρο αξιολόγησης ας είναι η Ελευθερία.

Καλό κάθε τι που αυξάνει την ελευθερία.
Για παράδειγμα ελευθερία και Γκουαντάναμο ή τα παλιά Σιβηρικά Γκουλάγκ, δεν υπάρχει.
Ο πολεμιστής θα σταθεί αντιμέτωπος σε οποιαδήποτε μορφής καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των τεσσάρων ελευθεριών (σκέψης, λόγου, έλλειψης, θρησκείας).
Θα σταθεί αντιμέτωπος με την αδικία, τη φτώχεια, την καταπίεση, τη πείνα, τους μισθούς πείνας , την ανασφάλιστη εργασία, τη διαφθορά.
Θα σταθεί αντιμέτωπος με τον ρατσισμό και τις φυλετικές διακρίσεις.
Θα σταθεί αντιμέτωπος με το σύστημα που θέλει πλούσιους και φτωχούς και που εκμεταλεύεται τον μόχθο του εργάτη.
Η πολιτική, η εκπαίδευση, οι σχέσεις, η τέχνη, η επιστήμη, η θρησκεία και η οικονομία είναι όλα τομείς που δίνονται καθημερινά σκληρές μάχες από τους οπαδούς δυο αντίθετων νοοτροπιών!

Ο Γκάντι προσδιόρισε το φωτεινό τρόπο:
Δεν υπάρχει πολιτική δίχως αρχές,
Εκπαίδευση δίχως χαρακτήρα,
Εμπόριο δίχως ηθική,
Επιστήμη δίχως ανθρωπιά,
Θρησκεία δίχως θυσία.

Το καλό είναι η πνευματική εξέλιξη και η ενότητα.
Κακό η υλιστικότητα και η χωριστικότητα.

Καλό είναι ο πατριωτισμός και ο διεθνισμός.
Κακό ο εθνικισμός κι ο σoβινισμός.

Καλό η μοιρασιά του πλούτου.
Κακό η συγκέντρωσή του σε λίγα άπληστα χέρια.

Καλό η μία κοινωνική τάξη.
Κακό η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Καλό η προστασία του περιβάλλοντος.
Κακό η αδιαφορία και η καταστροφή του για το οικονομικό κέρδος.

Από τη μια είναι η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ομορφιά, ο σεβασμός, η μοιρασιά του πλούτου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η διεύρυνση, η πρόοδος.
Από την άλλη η καταπίεση, η αδικία, η ασχήμια, το ψέμα, η ασέβεια, η φτώχεια, η πείνα, η έλλειψη, η εκμετάλλευση, ο περιορισμός, η αποκρυστάλλωση, η στενομυαλιά, η προδοσία, η ταύτιση με το σώμα, η ιδιοτέλεια, η συντήρηση.

Κάθε πολεμιστής να βρει το μετερίζι του και να το κρατήσει με οποιοδήποτε κόστος!
Το πόστο που είναι ταγμένος!
Όλοι έχουν μια μοναδική αποστολή που χρειάζεται να φέρουν σε πέρας!

Κάθε ένας από εμάς είμαστε ένα πεδίο μάχης των δυο αντικρουόμενων αυτών δυνάμεων.

Σε τούτη τη μάχη διεκδικούμαστε από δυο δυνάμεις!
Από τη μια η φωνή της συνείδησης , ο Άγγελος
Και από την άλλη η φωνή των παθών , ο Διάολος!
Το πνεύμα και η ύλη διεκδικούν κάθε ανθρώπινη συνείδηση.

Συγκρούονται μέσα σε κάθε καρδιά, με μια ένταση και μια σκληρότητα απίστευτη.
Ειδικά στους νέους.
Στους μεγαλύτερους εξασθενεί η μάχη, γιατί νικά η ύλη και όλα είναι σε πλήρη τάξη και έχουν έπαθλο…
την ησυχία του τάφου.
Όμως οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους.

Στους «πολεμιστές» αυτός ο πόλεμος είναι ισόβιος!
Κάθε μέρα ένα φορτίο σκοταδιού εμφανίζεται , ένας στρατός βγαίνει από τις Σκαιές Πύλες να μαχηθεί!
Όποιος δε βλέπει τον πόλεμο, τίθεται εκτός μάχης,
έστω κι αν είναι καλής θέλησης!

Οι πολεμιστές προορίζονται για αυτό τον πόλεμο!
Το μονοπάτι του πολέμου είναι ο βέβαιος προορισμός τους.
Χρειάζεται να προσδιορίσουν ξεκάθαρα
το στρατόπεδο που ανήκουν, το γιατί πολεμούν και ποιους πολεμούν!

Η ανελέητη διαχωριστική γραμμή περνάει από την καρδιά τους…
Γίνονται οι ίδιοι ένα πεδίο μάχης κι ο αγώνας τους είναι διμέτωπος!
Και φυσικά τραγικός…

Όμως το πουκάμισο δεν είναι αδειανό, η ωραία Ελένη, η Ψυχή, αξίζει κάθε θυσία και η ώρα να ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας με τους Τρώες,
φτάνει!

Βρισκόμαστε στο δέκατο έτος του πολέμου!
Χαρείτε Έλληνες!

Η Αθηνά είναι εδώ, ποτέ δεν έφυγε και ξαναλέει:

«Χρειάζεται θάρρος! Γρήγορα όλα θα είναι καλύτερα!»

Mίκη Θεοδωράκη εγκώμιο

Κυκλάμινο κυκλάμινο,
στου βράχου τη σχισμάδα,
που βρήκες χρώματα κι ανθείς,
που μίσχο και σαλεύεις;
Χρόνια σε Ολύμπιο βράχο σύναζες,
ήλιο και γαίμα στάλα στάλα;

Σεμνός και λιγομίλητος
κοιτάς στο χώμα χάμω.
Κι η σπάθα σε κεραύνωσε
κι ως Λιόντας εβρυχήθης!
Είπες δεν φτάνει η φωνή,
δε φτάνει η κατάρα.
Για να λαλήσει το σωστό
του πρέπει καριοφίλι.
Και τότε θα ’ταν Αρχηγέ,
που έσυρες το
Τραγούδι!

Και το τραγούδι ρίζωσε και ψήλωσε σαν δέντρο!
Έσπασε καρδιές και σύνορα και αγκάλιασε ολάκερη τη γη!
Το φοβήθηκαν όλοι οι τύραννοι και το απαγόρεψαν!
Του κάκου!
Βαράνε δυο, βαράνε τρεις, βαράνε χίλιοι δέκα τρεις.
Πονάς εσύ ,πονάω κι εγώ, μα
Καβάλα πάμε στο καιρό με το λιοπύρι, τη βροχή,
το αίμα πήζει στη πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί!
Ο εκδικητής ο λυτρωτής!
Είμαστε δυο είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δέκα τρεις!
Και είμαστε αποφασισμένοι!

Σε διάλεξε η Ρωμιοσύνη και σου εμπιστεύθηκε το καμάκι του Ήλιου άριστε σκοπευτή και με αυτό καμάκωσες το θεριό της τυραννίας!

Κατά καιρούς σου προτείνουν μια θέση υπουργού, ακόμα και του προέδρου της Δημοκρατίας.
Μα είναι πολύ μικρές για σένα!
Δε χωράνε ένα Μίκη!
Όλους αυτούς σε μερικές δεκαετίες δε θα τους θυμάται κανείς!
Όμως εσένα όλοι οι αιώνες θα σε σέβονται!


Είσαι μαζί με το Βενιζέλο, τον Καζαντζάκη, τον Άρη , η μεγάλη ελληνική τετράδα του αιώνα!
Οι δυο πρώτοι ας πούμε ότι αναγνωρίζονται πλέον…
Εσείς οι δυο παραμένετε πρόσωπα ταμπού!
Από τον Άρη αισθάνονται ότι απειλούνται ακόμα από την επαναστατική του γνησιότητα και επίσης τους κάνει να ντρέπονται για το παρελθόν τους.
Εσένα προσπαθούν να σε μειώσουν όλοι, γιατί αισθάνονται πολύ μικροί δίπλα σου!
Ύστερα φοβούνται το λόγο σου!
Σαν πεθάνεις θα ανακουφιστούν!
Έτσι παραμένεις, όσο κι αν ακούγεται υπερβολή, ένας από τους πιο παραγνωρισμένους συνθέτες σε αυτό τον τόπο!
Όχι βέβαια στο εξωτερικό.
Το μεγαλείο σου με αριστοτεχνικό τρόπο υποβιβάζεται και συγκρίνεται με μικρότερου βεληνεκούς συνθέτες!
Τα ελεγχόμενα από το σύστημα μέσα ενημέρωσης σε χειρίζονται πολύ προσεκτικά εκτελώντας διαταγές!
Το συμφωνικό σου έργο της μεταπολίτευσης,
παραμένει εν πολλοίς άγνωστο.
Διότι ποτέ δεν συνεμορφώθης προς τας υποδείξεις έφηβε Μίκη!

«Η ακοή σου Δύση βούλωσε
Η όραση σου Δύση σκεπάστηκε
Η κοινωνία της κατανάλωσης
Πέπλο βαρύ σκεπάζει την ακοή σου
Σκεπάζει την όρασή σου, σκεπάζει την ψυχή σου.»
Έγραφες παλιά μα τόσο τραγικά επίκαιρα ακόμα!

Αλλά κι άλλού:
Έλληνες αδέλφια του Φεραίου,
ψάλετε περήφανα τραγούδια λευτεριάς!
Για να λείψει πάλι το σαράκι
που μας τρώει τη σάρκα την ελληνική.
Ενωμένοι μέσα στον αγώνα,
για να λάμψει νέα νίκη λαϊκή!

Ναι άξιε Γιέ της Ελλάδας’
θα ’ρθει ξανά η άνοιξη, θα ρθει το καλοκαίρι,
θα λάμψει ο ήλιος στα μαλλιά , στο μέτωπο το αστέρι,
να βάλουν όλοι γιορτινά, να βγούνε στα μπαλκόνια
να δουν να λιώνουν στα βουνά
και στη καρδιά τα χιόνια!

Πουλί μη φύγεις γι’ αλλού να πας να τραγουδήσεις!

Ήτανε Θείο Θέλημα κι ενός άγιου τάμα,
εσύ να γεννηθείς εδώ και να γενεί το θάμα!
Εδώ το πρόσωπο της Ελλάδας να στεριώσεις!
Στο κοσμογύρη άνεμο τραγούδια ελληνικά να φορτώσεις!

Σε ρώτησαν κάποτε τι να κάνουν οι νέοι συνθέτες.
Είπες: -Να σκάψουν βαθιά! Στα ρηχά μην περιμένουν να βρουν νερό!

Κίνησε ο Μάης για ναρθεί,μα έχει μεγάλη στράτα,
τι να του πάρω πρώτα μου τον ήλιο ή τα μαντάτα!
Πρόφτασε τον μάνα μου μη φύγει με άδεια χέρια,
φόρτωσε τον με φιλιά και με καλά χαμπέρια!
Ήρθε ο Μάης κι από εδώ, Μάης κακός και ψεύτης.
Μας είπε για το φονικό του γέλιου μας ο ψεύτης!
Τέτοιο Μάη μάνα μου άλλον να μη μου στείλεις
να λέει πως στην Ελλάδα μας σκοτώθηκε ο Απρίλης!

Πάντα θα υπάρχει Απρίλης στην Ελλάδα και θα χορεύει με τον Έρωτα και μαζί θα γελούνε!

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό.

Σαν τον αητό φτερούγαγες στη στράτα,
σε καμάρωναν γειτονιάς τα παραθύρια,
με χαμηλά τα μαύρα σου τα μάτια,
Λεβέντης εροβόλαγες,
Λεβέντης χαμογέλαγες,
Λεβέντης αντίβγαινες στο μανιασμένο Χάρο του συμβιβασμού και της μετριότητας!

Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία!
Και εσύ την είχες και τη μεταλαμπάδευσες με τα τραγούδια σου!

Ήταν κάτι στρατηγοί, κάτι υποστράτηγοι που σε βασάνισαν και σ’ έστειλαν εξορία.

Το παλικάρι έχει καημό
κι εγώ στα μάτια το κοιτώ
Και το κοιτώ και δε μιλώ
Απόψε που έχει το καημό!

Στου κόσμου την ανηφοριά μας στήσανε καρτέρι.
Ήταν ο φίλος πυρκαγιά, ο αδελφός μαχαίρι.
Πήρα δροσιά και πότισα τα μαραμένα στήθη,
μόνο η καρδιά που ρώτησα ποτέ δε μου απεκρίθη!

Να ’χαμε δυο χέρια δυο σπαθιά,
να σε σκεπάσουμε ηγέτη μας, να μη σ’ αγγίζει ο πόνος!
Να είμαστε αητοί να είχαμε φτερά,
για να σε πάρουμε μακριά
να μη σε βρίσκει ο χρόνος,
μεγαλύτερε εν ζωή Έλληνα!

Πήρες τους δρόμους του ουρανού ,
τα σύννεφα κυνήγησες.
Μίλησες με τα αστέρια
πως να μας φέρεις τη χαρά!

Το τρένο φεύγει στις οχτώ, ταξίδι για τη Κατερίνη,
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει
Σε βρήκα πάλι ξαφνικά να πίνεις ούζο στου Λευτέρη.
Ήσουν μονάχος και πάλι…

Ποιος τη ζωή μας, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
Ουρλιάζουν μες στη νύχτα φορτηγά,
σαν ψάρι με χουν πιάσει μες στα δίχτυα.
Για κάποιον με στον κόσμο είναι αργά.

Που πήγε αυτός που ξέρει να μιλά;
Που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει!

Κι όμως υπάρχουν ακόμα, κάποια δέντρα που δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό!
Κάποια πρόσωπα που δε βολεύονται, παρά μόνο στον ήλιο.
Κάποιες καρδιές που δε βολεύονται, παρά μόνο στο δίκιο.
Που κραυγάζουν ότι δεν υπάρχει θεός, μονάχα φως!
Ο δρόμος τους χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας παραμένει πάντα από σίδερο!

Κι όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο!
Όταν χαμογελάνε ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα από τα άγρια γένια τους!
Όταν σκοτώνονται
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα!

Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα!
Με τόσα φλάμπουρα λάμπει ο ουρανός!

Υπάρχει τόπος μυστικός ποιητή που εκεί
Σωπαίνουν τα πουλιά
σωπαίνουν οι καμπάνες.
Σωπαίνει κι ο πικρός Ρωμιός,
μαζί με τους νεκρούς του.

Κι επά στην πέτρα της σιωπής
Τα νύχια του ακονίζει!
Μονάχος κι αβοήθητος
της Λευτεριάς ταμένος.

Χρόνια μέσα στις καρδιές μας βαστάει το πανηγύρι !
Βαστάμε γερά, κρατάμε καλά!

Αυτό που ήμασταν
κάποτε θα γίνουμε ξανά!
Είμαστε Έλληνες!

Ήπιαμε την προδοσία με το γάλα!
Ύστερα πάλι με το κρασί, ώστε ο
εξευτελισμός να γίνει τέλειος!

Ζήσαμε στο σκοτάδι το πηχτό, για να γυρέψουμε το φως!
Μεγάλο φως θα λάμψει από τέτοιο σκοτάδι!

Ως πότε οι φασίστες θα σκοτώνουν τα γελαστά παιδιά στη ροδαυγή της ζωής τους;
Την ανδρεία και το θάρρος το έχουν για προσβολή.
Ανάθεμα την ώρα, κατάρα τη στιγμή, ξανασκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί !

Είμαστε δυό κι η ώρα σήμανε οχτώ!
Εσύ μπροστά και οι άλλοι πίσω ακολουθούν!

Ντιν-νταν σημαίνει ο δρόμος της αγάπης και του χρέους!
Δυο πούλια,δυο περιστέρια ταξιδεύουνε μέσα στα αστέρια!

Εσύ πρωτομάστορα μύρισες την ανάσταση, χτύπησες την καμπάνα και έψαλλες:
Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα,
μουγκρίζουν τ' Άγράφα, σειέται η Στεριά.
Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός! στον αγώνα
για τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά.

Ετούτα εδώ τα μάρμαρα δε θα πιάσουν καμία σκουριά, όσο τα αγκαλιάζουν οι μελωδίες σου!

Κι όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες!

Και θα τη δούμε ξανά τη Ρωμιοσύνη,
μεγάλε των Ελλήνων Οδηγέ,
εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκαλο ,
με το λουρί στο σβέρκο,
να πετιέται από ξαρχίς, ν΄ αντριεύει, να θεριεύει
και να καμακώνει τ’ άγριο θεριό με το καμάκι του ήλιου,
το τόξο του Απόλλωνα!

Μίκη να είσαι πάντα καλά!
Πάντα να στέκεις μπροστάρης εσύ και τα τραγούδια σου, στους αγώνες των Ελλήνων για τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά!
Αυτό το
χώμα είναι δικό τους και δικό μας!

Για να γυρίσει ο ήλιος
θέλει δουλειά πολύ ,
θέλει και οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους !

Θα το δώσουμε μεγάλε Αδερφέ μας,
Θα το δώσουμε !

Αέρας στις κορφές, μαύρο φεγγάρι στις καρδιές.
Ερχόμαστε να πάρουμε μόνοι μας τη Λευτεριά,
με τραγούδια όπλα και σπαθιά!

Με τραγούδια δικά σου αγαπημένε Μίκη!

Μιας ανάστασης νέας χτυπά η καμπάνα,
μηνούν τα όπλα μας τον λυτρωμό!

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις , είμαστε χίλιοι δέκα τρεις!

Κι όλοι σε αγαπάμε Μίκη Θεοδωράκη!

Ιντιφάντα

«Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες
Οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί
Όχι άλλα δάκρυα έκλεισαν οι τάφοι
Λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί
Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους
Μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί
Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα
Για να βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί!»
Τραγουδά ο εθνικός μας συνθέτης Μίκης.

Βαστάτε αδέρφια Παλαιστίνιοι!
Είμαστε μαζί σας!
Ξέρουμε και εμείς οι Έλληνες από αδικία και σκλαβιά
και έλλειψη ελευθερίας και σας καταλαβαίνουμε!
Ξεκρεμάστε γρήγορα και αποφασιστικά τα άρματα
και υπερασπιστείτε τη Λευτεριά και τη ζωή σας!

Είναι ο καιρός του πολέμου ενάντια στον τύραννο!
Βρεθήκατε στις σύγχρονες Θερμοπύλες!
Σας έταξε η ζωή το ρόλο των 300 Σπαρτιατών να υπερασπίστε τον ελεύθερο κόσμο από τους σύγχρονους βαρβάρους!
Ο ηγέτης και πατέρας σας ο Γιάσερ στέκει στον αέρα ,μαζί σας και πολεμά μαζί με το Λεωνίδα.
Η Ελευθερία γυρνά από σπίτι σε σπίτι και καλεί κάθε Παλαιστίνιο σε Αντίσταση!

Σε τούτη τη μικρή λωρίδα γης οχυρώνεται και λέει ΟΧΙ στην τυραννία!
Δε θα περάσει ο Σιωνισμός!
Νο πασαράν!

Το Δίκιο γυρνάει απελπισμένο από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, μα σε κανένα προεδρικό μέγαρο δε του ανοίγουν…

Η άβυσσο τέλος δεν έχει…
Ο πόνος τέλος δεν έχει…
Το πικρό ποτήρι τέλος δεν έχει …

Ήτανε μοιρόγραφτος αυτός ο αγώνας για σένα Παλαιστίνη.
Μόνη σου να σηκώσεις το σταυρό του διωγμού και της αδικίας
και να βρεθείς μονάχη να υπερασπίζεσαι τα αιώνια λάβαρα!

«Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους,
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί,
στη σάλπιγγα που μας προσκαλεί»

Βαστάτε αδέρφια μας πολεμιστές!
Μετά τη σταύρωση θα έρθει η ανάσταση!
Φτάνει να μη λυγίσετε!
Φτάνει να μη γονατίσετε!
Φτάνει να μην παραδοθείτε!
Να μην υποκύψετε!
Να μην σκύψετε το κεφάλι!
Να μην αποδεχθείτε τη μοίρα του πρόσφυγα που έχουν ορίσει για εσάς!
Δεν έχει τιμή η ελευθερία, δεν έχει μέτρο η αξιοπρέπεια!

Μην συνθηκολογήσετε αν δεν πάρετε πίσω την πατρίδα σας!
Μην χαμηλώσετε τα όπλα αν δεν αναγνωριστεί το κράτος σας!
Μη δεχτείτε ως τετελεσμένο την αρπαγή της χώρας σας!
Μην περάσει η θέληση των τανκς και των αεροπλάνων!
Ο καιρός της φωτιάς είναι τώρα!
Δεν ταιριάζει εδώ η αβλάβεια και η μη βία.
Οπλισμένοι πολεμιστές, τιμήστε ξανά τα όπλα σας!

Σώστε την Τιμή της Ανθρωπότητας!
Εδώ κρίνεται το μέλλον όλης της γης!

Αν εδώ ηττηθούν, παντού θα ηττηθούν!
Αν εδώ νικήσουν κι αλλού θα νικήσουν!

Πόλεμος μέχρι τέλους!

Αυτός που ήξερε να μιλά,
που ήξερε πιο πολύ και να πιστεύει.
ο ήρωας μας ο Γιάσερ, ο αδερφός, είναι μαζί σας…
Και έχει πάλι πετάξει το κλαδί της ελιάς και έχει αρπάξει το περίστροφο!
Οπλιστείτε και σεις και ακολουθήστε τον στις οδομαχίες!
Να γίνει η Γάζα το σύγχρονο Στάλιγκραντ , να συντριβεί η θέληση του σιωνισμού!
Κάθε τετράγωνο κι ένα πεδίο μάχης!

Υπερασπίστε τα σπίτια σας , τη γη σας, τα παιδιά και τις γυναίκες σας, τη τιμή , τη λευτεριά , το δίκιο, το μέλλον!
Κρατάτε τις Θερμοπύλες!
Μη περάσουν οι Μήδοι!
Χαλάστε τα σχέδια των Τυράννων!

Η πιο μεγάλη σύγχρονη ντροπή της Δύσης είναι η Παλαιστίνη και μετά η Κύπρος…

Εκεί η Αδικία και η Αρπαγή διεκδίκησαν και πέτυχαν όσα ήθελαν!
Οι σύγχρονοι Έλληνες σκύψαμε το κεφάλι και αποδεχτήκαμε το τεμαχισμό της Κύπρου.
Από τα ίδια σκοτεινά κέντρα αποφάσεων σχεδιασμένο…
Στην Ελλάδα χρησιμοποίησαν γελοία φερέφωνα καραβανάδες- δικτάτορες και προδότες, θρασείς αποστάτες… που ακόμα ανερυθρίαστα κυριαρχούν στην πολιτική ζωή της συναλλαγής, βουτηγμένοι στα σκάνδαλα …

Οι Παλαιστίνιοι ευτύχησαν να έχουν ένα Γιασερ Αραφάτ, που κράτησε ζωντανή την υπόθεση , την ελπίδα, πότε με το 45άρι και πότε με το κλαδί της ελιάς!

Για εμάς η Κύπρος ήταν μακριά…
Για πολλούς Κύπριους το χρήμα είναι ο σκοπός της ταπεινωμένης ζωής τους.
Αγοράζουν σπίτια ακριβά στο Λονδίνο για να ξεχάσουν το πατρικό σπίτι στην Αμμόχωστο…

Μην ξεχνάμε Έλληνες!
Μην αφήνουμε το χρόνο να σκοτεινιάσει τη μνήμη.
Θα είναι ταφόπλακα αυτή η αμνησία.
Ας ξεκινήσουμε και εμείς μια ειρηνική Ιντιφάντα για την Κύπρο μας…

Κουράγιο Παλαιστίνιοι και είναι μαζί σας το μέλλον.
Μαζί σας οι καρδιές που δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Μαζί σας οι ελεύθερες συνειδήσεις όλων των ειρηνικών
πολεμιστών του κόσμου.
Ο Νίκος Καζαντζάκης έλεγε πάλι για την Κύπρο, που αγωνιζόταν τότε ενάντια στους αποικιοκράτες Εγγλέζους:
«Δεν είμαι τίποτα. Δεν αντιπροσωπεύω τίποτα.
Είμαι μονάχα μια καθαρή συνείδηση.
Όμως το ανάθεμα μιας καθαρής συνείδησης είναι πιο δυνατό , θα σταθεί μυλόπετρα στο λαιμό και θα έρθει η ώρα που θα γκρεμίσει την αυτοκρατορία.»

Αυτό τα ανίκητο όπλο, η ευχή ή η κατάρα μιας καθαρής συνείδησης, είναι το ακριβό κάποτε λάφυρο, κάθε πολεμιστή!
Ας γίνουμε και εμείς μια «καθαρή συνείδηση»!
Ας οπλιστούμε με αυτό το υπερβατικό όπλο!
Αξίζει η απόκτηση του κάθε θυσία και πειθαρχία.
Το σέβονται οι Μοίρες!
Είθε κάποτε να αξιωθούμε να το αποκτήσουμε, ώστε να πούμε δυνατά και αποτελεσματικά:

-Ανάθεμα σας Σιωνιστές!

Γάζες

Το αιματοκύλισμα στη Γάζα παίρνει τεράστιες διαστάσεις.
Οι τραυματίες πολλές χιλιάδες ήδη και επίκειται χερσαία επίθεση του στρατού, όπου αναμένεται πραγματική σφαγή.

Οι Γιατροί της Καρδιάς πάλι βρέθηκαν μέσα στη φωτιά, στην πιο «άγρια» από τις
64στές αποστολές της χρονιάς που πέρασε!

Στη Γάζα όπου «Ο πόλεμος κι θάνατος δεν κάνουν διακοπές…», όπως λέει στα χτεσινά «Νέα» η αντιπρόεδρος της οργάνωσης κ. Ελένη Σωτηρίου που μετέφερε στο Τελ Αβιδ 150 κούτες φαρμακευτικού υλικού :γάζες, βαμβάκι, παυσίπονα, βιταμίνες για τα παιδιά, αντιβιοτικά.
«Είμαστε η πρώτη ανθρωπιστική ομάδα που μπήκε στην περιοχή. Κάναμε μια αστραπιαία επιχείρηση. Δράσαμε σαν κομάντος. Στην περιοχή βέβαια θα ξαναπάμε σε 10 ημέρες.»

Ας τους βοηθήσουμε στο έργο τους, στέλνοντας τους επειγόντως επιδέσμους και αποστειρωμένες γάζες στη διεύθυνση:
Γιατροί της Καρδιάς
Θησέως 7-9
10562 Αθήνα (Σύνταγμα)
τηλ.210 3317288, 210 3317291
e-mail: info@heartdoctors.gr

Για να μη ξεψυχήσει και η ανθρωπιά στους αιματοβαμμένους δρόμους της Παλαιστίνης, μαζί με τα παιδιά της…