Τ΄όνειρο της Άμμα

"Κάθε άνθρωπος στον κόσμο ας κοιμηθεί δίχως φόβο,

                                                      έστω για μια νύχτα, ας κοιμηθεί δίχως φόβο.

                                                      Κάθε άνθρωπος στον κόσμο ας γεμίσει το στομάχι του,

                                                      έστω για μια μέρα, ας γεμίσει το στομάχι του.

                                                      Είθε να υπάρξει μια μέρα δίχως βία,

                                                      με κανένα τραυματισμό, με καμία  βλάβη.

                                                      Όλοι οι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι ας βοηθήσουν τους φτωχούς,                    

                                                      έστω για μια μέρα ας υπηρετήσουν αφιλοκερδώς.

                                                     Αυτό είναι τ΄ όνειρό μου

                                                     Αυτή είναι η προσευχή μου
                                                     Η αγάπη είναι η απάντηση, η αγάπη είναι ο τρόπος.

                                                     Η αγάπη είναι η απάντηση, η αγάπη είναι ο τρόπος.”

Αυτό είναι τ΄όνειρο της Άμμα, της σύγχρονης αγίας που έχει αγκαλιάσει ήδη 30 εκατομμύρια ανθρώπους.

Τη συνάντησα πρώτη φορά πριν ένα μήνα στο πρόγραμμά της στο Παρίσι και είδα μπροστά μου ξαφνικά την ενσάρκωση των υψηλότερων ιδανικών που μπορεί να έχει άνθρωπος.

Όταν την ακούς σιωπάς, όταν τη βλέπεις ανοίγεις διάπλατα τα μάτια κι όταν σ΄αγκαλιάζει γίνεσαι ξανά παιδί στην ασφαλή αγκαλιά της Μητέρας

Ποιος είπε ότι ο Ουρανός  αφήνει ποτέ τους ανθρώπους δίχως ζωντανή καθοδήγηση, δίχως βοήθεια;

Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα www.ammahellas.gr

Η Άμμα γεννήθηκε σε ένα μικρό και απομονωμένο χωριό, στην Κέραλα, στη Νότια Ινδία, στις 27 Σεπτεμβρίου το 1953. Οι γονείς της την ονόμασαν Σουντάμανι. Ήλθε σ’ αυτόν τον κόσμο όχι κλαίγοντας, όπως συνήθως κλαίνε τα βρέφη, αλλά μ’  ένα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο της, προμηνύοντας τη χαρά και την ευλογία που θα έφερνε στον κόσμο.

Η Σουντάμανι πέρασε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια κάνοντας εντατικές πνευματικές ασκήσεις προσφέροντάς μας έτσι ένα ζωντανό παράδειγμα αφοσίωσης και αγάπης προς το  Θεό. Από μικρό παιδί συχνά την εύρισκαν οι δικοί της απορροφημένη σε βαθύ διαλογισμό, μη έχοντας συναίσθηση του περιβάλλοντος.
Σε ηλικία πέντε ετών άρχισε να συνθέτει πνευματικά άσματα εμπλουτισμένα με βαθύ μυστικιστικό περιεχόμενο.

Ένα χάρισμα της Σουντάμανι,  έντονα εκδηλωμένο ήδη απ’ αυτήν την τρυφερή ηλικία,  ήταν η αγάπη και η συμπόνια για τους συνανθρώπους της. Μολονότι ακόμη παιδί η Σουντάμανι έκανε ό,τι μπορούσε για να διευκολύνει τους ηλικιωμένους γείτονές της που αντιμετώπιζαν διάφορες δυσκολίες και να ανακουφίζει τα βάσανά τους.  Τους φρόντιζε και τους βοηθούσε ν’ αντεπεξέλθουν στις βασικές τους ανάγκες:  έπλενε τα ρούχα τους, τους βοηθούσε να πλυθούν οι ίδιοι, ενώ τους έφερνε φαγητό και καθαρά ενδύματα απ’ το πατρικό της σπίτι. Αυτή η συνήθειά της, να προσφέρει πράγματα απ’ το σπίτι της σε όσους είχαν ανάγκη, αποτελούσε την αφορμή να υφίσταται αυστηρές τιμωρίες απ’ τους γονείς της. Εντούτοις, παρά τη σωματική κακομεταχείριση και τις αυστηρές τιμωρίες, τίποτα δεν μπορούσε να εμποδίσει την εκδήλωση της έμφυτης συμπόνια της.
Αργότερα η Άμμα εξήγησε: «Ένα αδιάκοπο ρεύμα αγάπης ρέει από μέσα μου προς όλα τα όντα του κόσμου. Η αγάπη είναι η έμφυτη φύση μου».

«Από τη γέννηση μου ένιωθα μια έντονη αγάπη για το Θεό. Επαναλάμβανα το όνομα του Θεού ασταμάτητα με κάθε αναπνοή μου, και ένα συνεχές ρεύμα από θεϊκές σκέψεις με συνέπαιρνε. Ο νους μου ήταν διαρκώς απορροφημένος απ’ αυτές ανεξάρτητα απ’ το πού βρισκόμουν ή απ’ το  ποια εργασία εκτελούσα.» λέει η Άμμα.

Συχνά αποτραβιόταν στο δάσος για να καθίσει μόνη της και να διαλογιστεί. Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια παιδικών παιχνιδιών με τις φίλες της αποχωρούσε ή έπεφτε σε διαλογισμό. Οι γονείς της τη μάλωναν επειδή συνήθως  δεν έπαιζε με τ’ άλλα παιδιά. Στερούνταν κατανόησης και ήθελαν η κόρη τους να συμπεριφέρεται όπως  τ’ άλλα παιδιά του χωριού. Η οικογένειά της επίσης πολύ ενοχλούνταν απ’ τα θρησκευτικά άσματα και τους ψαλμούς που έψαλλε διαρκώς, περισσότερο δε τους ενοχλούσε, το γεγονός ότι τα χείλη της ψιθύριζαν συνεχώς, σα να μιλούσε στον εαυτό της . Αυτή ήταν μια πολύ ασυνήθιστη συμπεριφορά για ένα μικρό παιδί και φοβούνταν ότι υπέφερε από κάποια διανοητική ασθένεια. Η οικογένειά της δεν καταλάβαινε ότι τα χείλη της μικρής Σουντάμανι ψιθύριζαν αδιάλειπτα σιωπηλές προσευχές.

Επίσης, πέρα απ’ την αφύσικη για τους υπόλοιπους γύρω της παιδικής συμπεριφορά της, οι γονείς της τη θεωρούσαν κατώτερη των αδελφών της επειδή το χρώμα του δέρματός της ήταν πιο σκούρο απ’ το χρώμα αυτών. Αναγκάστηκε να διακόψει τη σχολική της εκπαίδευση σε ηλικία εννέα ετών.  Έκτοτε η μοναδική απασχόλησή της ήταν η φροντίδα για τις ανάγκες και η εκτέλεση των εργασιών του νοικοκυριού.

Παρότι η ενασχόλησή της με τις καθημερινές ανάγκες όλης της οικογένειας ήταν πολύ κοπιαστική, φρόντιζε επιπλέον τους ηλικιωμένους, τους φτωχούς και άρρωστους γείτονές της με αγάπη και στοργή. Οι γονείς της έφριτταν βλέποντας την κόρη τους να συναναστρέφεται με συγχωριανούς χαμηλότερης τάξης. Της απαγόρευσαν αυστηρά να τους δίνει απ’ τα τρόφιμά τους, αλλά εκείνη συνέχιζε αψηφώντας τις αυστηρές τιμωρίες τους. Μερικοί χωρικοί την αποκαλούσαν, «το τρελό κορίτσι», επειδή εργαζόταν ψάλλοντας με έκδηλη λατρεία και δέος στη φωνή της, συχνά δε έπεφτε σε βαθιά Θεϊκή έκσταση. Η Άμμα δεν είχε ποτέ ένα πνευματικό οδηγό ή διδάσκαλο ούτε είχε επαφή με φιλοσοφικά βιβλία. Η αλάθητη Ένωσή της με τον Εσώτερο Εαυτό της και η Σοφία της απλά αναδύθηκαν απ’ τη συνεχή ανάμνηση και επανάληψη του ονόματος του Θεού

Με αυτόν τον οικείο τρόπο η Άμμα έχει ευλογήσει και παρηγορήσει περισσότερους από 24 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Κάποτε ένας δημοσιογράφος ρώτησε την Άμμα πως είναι δυνατόν για αυτήν να αγκαλιάζει τον καθένα με τον ίδιο αξιαγάπητο τρόπο, παρόλο που μερικοί μπορεί να είναι άρρωστοι ή απωθητικοί. Η Άμμα απάντησε, «όταν μια μέλισσα πετάει από άνθος σε άνθος μέσα σ’ έναν κήπο από λουλούδια δε βλέπει τη  διαφορά μεταξύ των λουλουδιών αλλά το μέλι που έχουν τα άνθη τους. Έτσι και η Άμμα βλέπει μόνο τον Υπέρτατο Εαυτό στον καθένα που αγκαλιάζει.» Το παράδειγμά της μας δείχνει ότι στην καρδιά του καθενός μας βασιλεύει αγάπη και γαλήνη,  η αφύπνιση των οποίων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποκατάσταση της ειρήνης στον κόσμο. Η Δρ. Τζέιν Γκουντόλ, ενώ απένεμε στην Άμμα το βραβείο Γκάντι-Κίνγκ αφιερωμένο στη Μη-Βία για το έτος 2002, είπε: «Στέκεται εδώ μπροστά μας, η Θεϊκή Αγάπη  σε ανθρώπινη μορφή».

Απλότητα

Ο Αριστοτέλης έλεγε στον Αλέξανδρο συχνά ότι ο πραγματικά δυνατός  άντρας είναι αυτός με τις λιγότερες επιθυμίες.

Ο κατακτητής του κόσμου, ο Μέγας στρατηλάτης θέλησε λίγο πριν πεθάνει, να του σηκώσουν τα χέρια ψηλά να τα δουν όλοι, να δουν ότι είναι άδεια…ότι ούτε αυτός δεν μπορεί να πάρει τίποτα υλικό μαζί του.

Η υλιστική κοινωνία μας αντίθετα σήμερα αρέσκεται, οργανώνεται και ζει με το να πολλαπλασιάζει τις επιθυμίες και τις ικανοποιεί αδιάκοπα.

Θυμίζει το μάταιο αδιάκοπο  αγώνα του Σίσυφου.

Η κατάθλιψη κυριεύει σταδιακά, η αίσθηση της ματαιότητας αυξάνει και η  βιτρίνα του καταναλωτισμού ανανεώνεται καθημερινά για να προσελκύσει αφελείς.

Ο πνευματικός άνθρωπος πάει αντίθετα στο ρεύμα.

Είναι ικανοποιημένος με ότι έχει υλικό και ανικανοποίητος με ότι έχει πνευματικό.

Ο υλιστής αισθάνεται το αντίθετο.

Η οικονομική κρίση αποκάλυψε την ηλιθιότητα των χρεών, των διακοποδανείων, των θαλασσοδανείων.

Η ρήση του Αριστοτέλη «η φτώχεια που δεν έχει χρέη είναι μεγάλος πλούτος» έρχεται μέσα από τους αιώνες να μας θυμίσει το δρόμο που χάσαμε σαν έθνος.

Είναι τραγικό να χάνουμε την ατομική και εθνική ελευθερία μας από τοκογλυφικά χρέη, παράγωγα επαίσχυντης δημιουργικής λογιστικής, ενώ οι παππούδες μας θυσίασαν τα πάντα στους πολέμους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας.

Ήρθε η ώρα να κάνουμε ταμείο και να ‘ρθούμε σε πραγματικό λογαριασμό.

Ν΄ ανατρέψουμε μέσα μας, τις ψεύτικες αξίες του καταναλωτισμού και να ξαναγυρίσουμε στην απλότητα.

Τότε θα ανατραπεί και εξωτερικά αυτός ο συρφετός της μιντιακής, οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που τόσο μας ταλαιπώρησε τις τελευταίες δεκαετίες.

Η γνωστή ρήση του Γκάντι ότι χρειάζεται να είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να γίνει στον κόσμο, αυτές τις δύσκολες ώρες της μετάβασης από το παλιό στο καινούργιο που γεννιέται με όλους τους πόνους της γέννας, είναι επίκαιρη όσο ποτέ.

Η πιο σημαντική και αποτελεσματική πνευματική άσκηση είναι ένα πρόγραμμα μείωσης των επιθυμιών.

Αν το σύμπαν ακολουθούσε τις επιθυμίες του θα καταστρεφόταν μας λέει ένας μεγάλος σοφός.

Ο πλούσιος που θα μείνει εκτός της Βασιλείας είναι αυτός με τις πολλές επιθυμίες και το παραφουσκωμένο φυσικό και θυμικό στομάχι.

Η καμήλα αντίθετα μπορεί με ελάχιστη τροφή και νερό να διασχίσει ερήμους, να γονατίσει και να περάσει από τις χαμηλές πόρτες του κάστρου, το ¨μάτι της βελόνας¨.

Και αυτή η καμήλα κάποτε θα μεταμορφωθεί σε λιοντάρι και το λιοντάρι κάποτε σε παιδί.

Η ώρα της κατάρρευσης του παλιού

 Κρυπτόγραμμα  για τον Χριστό.

Ένα μέλος του Σαντχεντρίμ ρώτησε τον Χριστό:

«-Θα έρθεις σ΄ εμάς αν σε καλέσουμε;»

Ο Χριστός απάντησε:

 «- Καλύτερα να πάω στο νεκροταφείο γιατί εκεί δεν υπάρχει ψέμα».

Το μέλος του Σαντχεντρίμ συνέχισε:

 «-Γιατί δε μας αναγνωρίζεις, όταν ακόμα κι ο πατέρας σου παντρεύτηκε μια από τα μέλη μας;»

«-Περιμένετε μέχρις ότου το σπίτι σας καταρρεύσει. Τότε θα έρθουμε».

«-Γιατί λοιπόν θα έρθεις . Για να καταστρέψεις ή για να οικοδομήσεις;».

«-Ούτε για καταστροφή, ούτε για ανέγερση, αλλά για εξαγνισμό. Γιατί δεν θα επιστρέψω στις παλιές εστίες».

«-Τότε λοιπόν δε σέβεσαι τους προπάτορές σου;»

«-Νέα κύπελλα έχουν δοθεί για τη γιορτή. Το να σέβεσαι έναν πρόγονο δε σημαίνει αναγκαστικά να πίνεις από το κύπελλό του».

Διαβάζουμε στο «Φύλλα από τον Κήπο Του Μορύα, Φώτιση» του μεγάλου σοφού.

Και αναγνωρίζουμε εδώ ξανά το αληθινό πρόσωπο του Επαναστάτη Χριστού, αυτό που προσπαθούν αιώνες τα διάφορα Σαντχεντρίμ, να ξεθωριάσουν και αλλοιώσουν.

Έχει φτάσει όμως η αρχή της κατάρρευσης κι αυτό είναι το νέο.

Η θρησκευτική εξουσία χέρι χέρι με την οικονομική και την πολιτική βαδίζουν στο σίγουρο χαμό τους.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση και η βάρβαρη απροκάλυπτη επίθεση του κεφαλαίου εναντίον του ανθρώπου έχει αποκαλύψει σε εκατομμύρια συνειδήσεις το ψέμα, την υποκρισία, τη βία της εξουσίας, την αδικία, τη λεηλασία των πόρων , την απάτη της δημιουργικής λογιστικής, την αδικία της συγκέντρωσης του πλούτου σε ελάχιστους.

Αυτή η συνειδητοποίηση είναι από μόνη της ένα μεγάλο βήμα.

Θα έρθει η ώρα αυτή η νέα συνείδηση που γεννιέται τώρα, να επιβάλλει τεράστιες αλλαγές, το πότε ακριβώς είναι άγνωστο.

Αυτό που ζούμε τώρα είναι η ώρα της εσωτερικής κατάρρευσης των ψεύτικων αξιών από τις οποίες δομήθηκαν τα υπάρχοντα οικονομικά, πολιτικά, θρησκευτικά οικοδομήματα.

Επίκειται και η εξωτερική.

Εξαγνισμός σημαίνει  καθαρισμός  της Εικόνας από τα ασήμια , τα χρυσά, τους καπνούς από τα θυμιατά και τα λιβάνια.

Σημαίνει κρατάμε ότι συνάδει με την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και πετάμε όλες τις αρρωστημένες θεωρίες και πρακτικές του κέρδους με κάθε μέσο.

Ένας μεγάλος πόλεμος είναι μπροστά για την ανθρωπότητα και μια Μεγάλη Γιορτή την περιμένει!

Νέα κύπελλα έχουν ήδη δοθεί, καινούργιοι τρόποι εγκαινιάζονται και το πνεύμα αναζητά νέες πτήσεις και φωλιές.

Φωλιές σε κάθε σημείο αυτής της γης.

Μετακόμισε από τα ψηλά βουνά με τις χιονισμένες κορυφές και κατεβαίνει στους κάμπους και τις πολιτείες, στα σπιτικά, στην αγορά, παντού.

Ψηλό και επιβλητικό στέκει καταμεσής το άνομο οικοδόμημα, γεμάτο χρυσό, μα τα θεμέλια του είναι σαθρά κι έρχεται η ώρα της κατάρρευσης.

Μια παγκόσμια θρησκεία-φιλοσοφία- οπτική εμφανίζεται  ήδη όπου μόνο οι Αξίες και οι Αρετές μετράνε, η Θειότητα και το μεγαλείο του ανθρώπου τονίζεται, η αδερφική μοιρασιά του πλούτου και των φυσικών πόρων παγκόσμια θεωρείται επιβεβλημένη, η εξαφάνιση του βδελύγματος των τάξεων είναι αυτονόητη.

Είναι η ασυνείδητη, μα απίστευτα δυνατή κραυγή της καρδιάς της ανθρωπότητας.

Η Κραυγή Της Ελευθερίας!

Και θα τα ρίξει τα τείχη της Ιεριχούς αυτή η κραυγή και οι αλυσίδες των φυλακισμένων αθώων στα ανήλιαγα κάτεργα θα γίνουν σκόνη.

Το νησί της Μεγάλης Υπόσχεσης

Το νησί της Μεγάλης Υπόσχεσης στέκει ολόρθο κάτω από τα κλειστά βλέφαρα, κατάφυτο από ελιές, ολόγιομο ζωή.

Τ΄ανοιχτά πανιά του γοργοτάξιδου πλοίου  καργάρονται με ναυτικούς άλυτους κόμπους αφημένα στο Ζέφυρο.

Τ΄ ακρογιάλι του προορισμού, έχει ετοιμαστεί από μια μοίρα θαλασσινή.

Ένα λεηλατημένο παλάτι στέκει μαχαίρι στα σωθικά.

Ένας αμίλητος γιος με σφιγμένη γροθιά, πώς να είναι άραγε;

Και πάνω απ΄όλα μια γυναίκα, θύμηση γλυκιά, πόνος, προσμονή, ερωτήματα…

 Ο Ποσειδώνας αναγνώρισε το δίκιο του, σεβάστηκε το πείσμα του, παραμέρισε.

Στ΄αυτιά του τώρα αντηχεί το ξεδιάντροπο γλέντι των μνηστήρων, αφεντικά σε ξένο βιος.

Η προδοσία και η αρπαγή κερνούν η μια την άλλη.

Ο πορθητής  της Τροίας, ο δαμαστής των κυμάτων, ο μεγάλος περιπλανώμενος ζυγώνει στην Ιθάκη και σε λίγο θ΄αναζητήσει αυτούς που μπορεί να βασιστεί.

Η στεριά, η πιο αγαπημένη, φαίνεται  ήδη στον ορίζοντα. 

Είμαστε όλοι Έλληνες

Από την αρχή της κρίσης, υπάρχει ως εύλογο ερώτημα, το γιατί επιλέχτηκε η Ελλάδα ως στόχος αυτής της απροκάλυπτης επίθεσης από τις λεγόμενες «Δάνειες Δυνάμεις».

Οι απαντήσεις σ΄αυτό το ερώτημα αμέσως έπεσαν βροχή:

Είμαστε σπάταλοι, ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας, ζούσαμε με δανεικά, είμαστε τεμπέληδες και διεφθαρμένοι, το πρώτο ορμητικό κύμα απαντήσεων.

Το δεύτερο κύμα απαντούσε στην βαρύτητα του χρέους που ήταν κύρια  προς το εξωτερικό, με  μεγάλο ποσοστό επί του ΑΕΠ και έτσι είμαστε ο πιο αδύναμος κρίκος, ακόμα κι από την Ιρλανδία.

Το τρίτο αφορούσε το ότι εδώ βρέθηκαν πρόθυμοι πολιτικοί, δοσίλογοι προδότες ικανοί να συνεργαστούν με το νέο κατακτητή, αλλά και να ξεγελάσουν το λαό.

Το τέταρτο αφορούσε τα φιλέτα που υπήρχαν ακόμα και ξεπουλήθηκαν όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, η ναυσιπλοϊα, ο ορυκτός πλούτος και τα πετρέλαια.

Το πέμπτο για πιθανό ακρωτηριασμό της Ελλάδας μέσα από την αποδυνάμωσή της…

Η θεωρία του σπάταλου, τεμπέλη και διεφθαρμένου Έλληνα κατέρρευσε γρήγορα από τα επίσημα στοιχεία: Δουλεύουμε περισσότερο από τους Γερμανούς, πληρωνόμαστε πολύ λιγότερο και η διαφθορά περιορίζεται στους γνωστούς τομείς- φέουδα συγκεκριμένων  και όχι στο λαό που αγωνίζεται για επιβίωση με ιδρώτα πολύ.

Οι υπόλοιπες απαντήσεις ισχύουν, αλλά προσωπικά μου αφήνουν ένα μεγάλο κενό.

Δεν είναι καμιά η κύρια αιτία.

Ακούγοντας αυτούς τους γνήσιους απογόνους των ναζί Μέρκελ, Σόιμπλε, Σαρκοζί να επιτίθεντο με τέτοια λύσσα και μανία στον ελληνικό λαό δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε την Τελική Λύση που στο παρελθόν αφορούσε τους Εβραίους.

Παρόμοια μας οδηγούν  σ΄ ένα οικονομικό ολοκαύτωμα το οποίο θα καταφέρει καίρια εθνικά πλήγματα.

Απώτερος σκοπός τους είναι η εθνοκτονία μας.

Ξανά εδώ επιχειρείται με οικονομικούς όρους αυτό που δεν έγινε δυνατό επί αιώνες με στρατιωτικά μέσα.

 Ο τωρινός τραπεζιτικός ολοκληρωτισμός που εκπροσωπούν είναι της ίδιας ποιότητας, δηλ εμφορείται από το ίδιο κίνητρο, με τη φασιστική λαίλαπα του 3^ου Ράιχ και είναι απλά το 4^ο.

Τόσο στο παρελθόν όσο και τώρα, εμπόδιο και αγκάθι στο δρόμο του ολοκληρωτισμού, από τη φύση του είναι ο ελληνικός λαός!

Ποτέ εξάλλου, δε ξέχασαν οι Ναζί την Αντίσταση των Ελλήνων.

Την ξέχασαν οι Έλληνες και αφέθηκαν να οδηγηθούν σ΄ένα οδυνηρό εμφύλιο και σε μια αντιστροφή της αλήθειας για δεκαετίες, όπου επιβραβεύτηκαν οι δοσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες, ενώ οι αντιστασιακοί ήρωες κυνηγήθηκαν σε πείσμα και αντιστροφή κάθε έννοιας δικαιοσύνης.

Όμως η πραγματική Ιστορία δε γράφεται ούτε από νικητές , ούτε από νικημένους, γράφεται από την Αλήθεια και όλα κάποτε μπαίνουν στην θέση τους.

Η Εθνική μας Αντίσταση θα αποτιμηθεί σωστά και το μεγαλείο της θα φωτίζει τις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων, όπως το αρχαίο άσβηστο φως.

Ο χρόνος που έχασε ο Άξονας στην επίθεση εναντίον της Ελλάδας και οι 20 μεραρχίες που κράτησαν εδώ για να αντιμετωπίσουν τον αντάρτικο στρατό του ΕΛΑΣ στάθηκαν μοιραία για τον ιδεολογικό πρόγονο της Μέρκελ.

Πιστεύουν λοιπόν ότι ήρθε η ώρα να πάρουν τη ρεβάνς.

Μια ελεύθερη Ελλάδα δε συνάδει με τη Νέα Τάξη, που σχεδιάστηκε και εκτελείται μεθοδικά εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Είναι προτιμότερο να παραμείνει προτεκτοράτο και να οδηγηθεί στην εξαθλίωση.

Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια, γεννημένες σε αυτό τον τόπο, ούτε έπαψαν να φορούν αρχαιοελληνικά ενδύματα,  ούτε αυτές συνάδουν με τη Νέα Τάξη.

Εδώ χρειάζεται να τονιστεί ξανά ότι ζούμε ένα πραγματικό πόλεμο αξιών και προτεραιοτήτων, που ακόμα διεξάγεται με όρους οικονομίας και πολιτικής.

Ισοπεδώνοντας και ταπεινώνοντας τον ελληνικό λαό θα προχωρήσουν νικηφόρα στους επόμενους στη μαύρη λίστα τους.

Η κυριαρχία του τραπεζιτικού κεφαλαίου, δε θα χαριστεί τελικά ούτε στον ίδιο το γερμανικό λαό, που αφήνει για δεύτερη φορά να παρασυρθεί από τη δημαγωγία της επιβολής της θέλησης πάνω σε άλλους.

Οι ελληνικές αρετές μπορεί να υποχωρούν κατά καιρούς, αλλά ποτέ δε σβήνουν στη συλλογική ψυχή.

Το απέδειξε το ΄21 και το ΄40.

Το απέδειξε η έκρηξη της ποίησης, της λογοτεχνίας, της μουσικής, των αγώνων για δημοκρατία του περασμένου αιώνα.

Το έδειξε η αλληλεγγύη μας στο Ιράκ και στη Σερβία, είμαστε ο μόνος λαός στην Ευρώπη που σύσσωμα πήρε το μέρος του δίκιου.

Επί χιλιάδες χρόνια κρατάμε αυτό τον περιούσιο τόπο και δε τον παραδίνουμε στους βέβηλους, στις ύαινες και τα τσακάλια που τον θέλουν.

Η  γλώσσα μας παραμένει πλούσια, γεμάτη λεπτές έννοιες, ζωντανή μέσα στο χρόνο.

Το δείχνει η βαθιά μας πίστη ότι ναι, εμείς κρατάμε από την αθάνατη γενιά των Φωτοφόρων εκείνων που σήκωσαν τις Αξίες πάνω από το Χάος και το υπέταξαν σε νόμους και σε λογική.

Εμείς ζούμε στη σκιά των ιερών βουνών του αρχαίου κόσμου, τις ίδιες ομηρικές αμμουδιές ανασκαλεύει το πόδι μας, στα ίδια γαλανά νερά κολυμπάμε και στο μοναδικό ελληνικό φως ανοίξανε και μάθανε τα μάτια μας.

Τη μέτρηση ενός λαού και ενός ατόμου ο Θεός δε την κάνει με το τζίρο του ,αλλά με το φως του…

Οι ελληνικές αρετές που είναι το μέτρο, η αρμονία, η αίσθηση τιμής και δικαιοσύνης, η ελευθερία, η λογική, ο σεβασμός, ο ηρωισμός, το ανθρώπινο μεγαλείο είναι διαφορετικής συχνότητας τελείως από αυτές που βολεύουν το σχεδιασμό της Νέας Τάξης.

Αυτή θέλει πειθήνιους πολίτες, δειλούς, ανίσχυρους, υποταγμένους, φοβισμένους, άκριτους, με μειωμένα ηθικά αντανακλαστικά, αδιάφορους για το τι γίνεται μακριά.

Η εμπειρία που θέλω να καταθέσω εδώ, είναι ότι οι ελληνικές αρετές δεν πέθαναν.

Η φλόγα πάντα σιγόκαιγε κάτω από τις στάχτες, έτσι και τώρα.

Αφορμή, κατάλληλες συνθήκες ζητά να λαμπαδιάσει!

Αυτές τις συνθήκες λοιπόν τις παρέχει με τον καλύτερο τρόπο η κρίση!

Ειδικά η γενιά των εφήβων τώρα και των νέων, το μέλλον, έχει αρχίσει να σφυρηλατείται εδώ και δυο χρόνια. Οι νέοι άνθρωποι σπάνε τους πίνακες των ψευτοαξιών της κατανάλωσης και του βολέματος και οξύνουν τη διάκριση,  αναπτύσσουν αλληλεγγύη, ζητούν την απλότητα, καλλιεργούν την οργή απέναντι στους δυνάστες του μέλλοντος τους, στους (παπα-)δήμιους των ονείρων τους.

Οι φυσικοί μας εχθροί, το ολοκληρωτικό μπλοκ (όχι φυσικά οι λαοί), θα μας δώσουν τη μεγαλύτερη ευκαιρία εξέλιξης σαν κοινωνία.

Για να αλλάξει τρόπο ένας λαός απαιτείται περίπου 15 χρόνια…

Η Ελλάδα μετά την κρίση θα είναι πολύ καλύτερη!

Αποκοιμήθηκε πολλά χρόνια στο καναπέ ακούγοντας απαίσια talk show.

Θεώρησε κάτι φυσικό τη λαμογιά και το να βγάζεις χρήματα μέσω χρηματιστηριακών πράξεων.

Ήρθε η ώρα να ξαναμετρήσουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε.

Οι σύγχρονοι δοσίλογοι αυτή τη φορά θα τιμωρηθούν.

Καινούργιες αξίες  θα υψωθούν ίσως πρώτα εδώ.

Το ανθρώπινο μεγαλείο και αξιοπρέπεια επιβάλλει να μην ανεχόμαστε την εξαθλίωση και τον εξευτελισμό της ζωής τόσο της δικής μας όσο και των άλλων.

Έτσι δε θα ανεχτούμε, είμαι βέβαιος, να μας εξανδραποδίσουν οι συμμορίτες του ευρώ.

Στον αντίποδα της Νέας Τάξης θα παραταχτεί σύντομα η Μία Τάξη!

Η ελευθερία για όλους, το δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια, στη τροφή, στη παιδεία, στην υγεία, στη στέγη, στη δουλειά, στο λόγο και στο τρόπο.

Να γίνει ξανά η Ελλάδα το ανάχωμα του φασισμού, όπως τόσες φορές έχει γίνει.

Τέλος, θέλω να καταλήξω, ότι η πραγματική αιτία του μίσους απέναντι μας είναι αυτή η φυσική ανωτερότητα του ελληνικού λαού, δηλαδή της ελληνικής ψυχής.

Είναι οι αρετές και οι αξίες που φυλάμε βαθιά και που στέκονται αιώνιοι εχθροί όσων επιβουλεύονται την ελευθερία των λαών.

Αυτό διαισθάνονται τώρα και οι πολίτες άλλων κρατών και γι΄ αυτό βγαίνουν σιγά σιγά στους δρόμους και όλοι μαζί θα φωνάξουμε στις 18 του Φλεβάρη:

-Είμαστε όλοι Έλληνες!