Μάτια θλιμμένα,ξέπλεκα μαλλιά
μ΄έναν αγέρα να τ΄ανεμίζει δυνατά.
Ανοίγει δρόμο με το ραβδί
πάνω στ΄αγκάθια που περπατεί.
Βαδίζει ώρα ,μίλια ορεινά
μέσα στο κρύο ,τη νυχτιά.
Αχ, να μπορούσε να κοιμηθεί
σ΄ένα σπιτάκι ,σε μια γωνιά...
Οι αλεπούδες έχουν φωλιά,
η Κόρη του Ανθρώπου μοναξιά.
Μάτια θλιμμένα, ξέπλεκα μαλλιά
μ΄έναν αγέρα να τ΄ανεμίζει δυνατά.
μ΄έναν αγέρα να τ΄ανεμίζει δυνατά.
Ανοίγει δρόμο με το ραβδί
πάνω στ΄αγκάθια που περπατεί.
Βαδίζει ώρα ,μίλια ορεινά
μέσα στο κρύο ,τη νυχτιά.
Αχ, να μπορούσε να κοιμηθεί
σ΄ένα σπιτάκι ,σε μια γωνιά...
Οι αλεπούδες έχουν φωλιά,
η Κόρη του Ανθρώπου μοναξιά.
Μάτια θλιμμένα, ξέπλεκα μαλλιά
μ΄έναν αγέρα να τ΄ανεμίζει δυνατά.