Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Αξιοπρέπεια

Μάτια θλιμμένα,ξέπλεκα μαλλιά
μ΄έναν αγέρα να τ΄ανεμίζει δυνατά.
Ανοίγει δρόμο με το ραβδί
πάνω στ΄αγκάθια που περπατεί.
Βαδίζει ώρα ,μίλια ορεινά
μέσα στο κρύο ,τη νυχτιά.
Αχ, να μπορούσε να κοιμηθεί
σ΄ένα σπιτάκι ,σε μια γωνιά...
Οι αλεπούδες έχουν φωλιά,
η Κόρη του Ανθρώπου μοναξιά.
Μάτια θλιμμένα, ξέπλεκα μαλλιά
μ΄έναν αγέρα να τ΄ανεμίζει δυνατά.

Τρίτη 24 Ιουνίου 2008

Επίσκεψη

Ψες αργά,μου χτύπησαν την πόρτα.
Τους άνοιξα, τους είπα να περάσουν.
Δυο αρχαίες Ελληνίδες, ψηλές ,λιτά ντυμένες.
Με κοίταξαν.
-Είμαι η Ευθύνη, είπε η μια.
-Είμαι η Βιασύνη, η άλλη.
Και έφυγαν.
Το σκυλί μου ο Χρόνος, αλυχτούσε όλη νύχτα.
Και ο ύπνος χτες δε ζύγωσε.

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Μινώταυρος

Πως να νικήσω τούτο το θεριό;
Στα μέσα σπλάχνα μου μουγκρίζει και γυρνά
στης μέσα Κρήτης την κρυφή σπηλιά,
ανήλιαγο, ζωόμορφο και νηστικό!

Πότε ως Θησέας θ΄αναστηθώ,
το χέρι του Αιγαία να φιλήσω
και να κινήσω, για να βρω,
Αυτόν που με περιμένει;

Ο Μίνωας θα με κατευοδώσει
και η Αριάδνη το μίτο θα μου δώσει'
μα εγώ όρκο παίρνω στους Θεούς,
το σπαθί μου σφιχτά θα κρατώ
και στιγμή δε θ΄αφήσω!

Και ,αχ, μα το Δία, αν γυρίσω,
μη ξεχάσω,
τα μαύρα τα πανιά να κατεβάσω!

Έκτορας

Στάθηκε ο Έκτορας μονάχος
μακριά απο το ανθρωπολόι
κ΄ο άνεμος σήκωσε το θρήνο,
σήκωσε μοιρολόι...
Ο Αχιλλέας είναι αυτός που πλησιάζει
και οι Σκαιές Πύλες που κλείνουν πίσω τρίζοντας.

Σε λίγο η πέτρινη καρδιά της Εκάβης θα συντριβεί
και ο γερο-Πρίαμος μάταια θ΄αναζητά άλλα δάκρυα...
Η Ανδρομάχη σφιχτά κρατά τον Αστυάνακτα πάνω της...
Ο Αχιλλέας καλπάζει γυρεύοντας δόξα και εκδίκηση,
ο Έκτορας περιμένει γυρεύοντας θάνατο και τιμή
κ' η θάλασσα μουγκρίζει πονεμένα
κ΄ο Ήλιος βιάζεται να κρυφτεί
το θάνατο του Γιού του να μη δει...
Ο ήρωας της Τροίας θα χαθεί,
σκληρά τ' ορίσαν οι Θεοί.

Στο νου του έφερε τα χρόνια που μεγάλωνε.
Τώρα ο Σκάμανδρος που κάποτε κολύμπαγε,
κατεβάζει κουφάρια...
κ' στο όρος Ίδα που περπάταγε
κρύβουν οι Θεοί την ντροπή τους,
γιατί είναι η μοίρα του ήρωα η μοναξιά,
γιατί είναι το συνήθειο των Θεών
να τους αφήνουν μονάχους...

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008

Γιασέρ Αραφάτ


Ο τελευταίος των Ηγετών πεθαίνει,
ο τελευταίος των Γενναίων ψυχομαχά
κι η Παλαιστίνη κλαίει το Γιό της,
κλαίει τον Πατέρα της.

Από ένα τόξο φεύγει ένα βέλος
και από μια γενιά ένας ήρωας'
τ' όνομά του Γιάσερ.

Οι Σιωνιστές σαρδόνια γελούν'
νομίζουν πως νικούν.
Μα κάνουν το λάθος και ξεχνάνε,
πως οι νεκροί αιώνια πολεμάνε!
Η Αδικία πανηγυρίζει στο Τελ-Αβίδ,
μα στο αμούστακο Δίκηο, δένει σφιχτά η Aπόγνωση το σαρίκι!
και στους πολυσύχναστους τους δρόμους της Ιερουσαλήμ,
τραβάει την περόνη και τινάζεται στον αέρα,
φωνάζοντας στην αδερφή του τη Λευτεριά ,
να μην τον ξεχνά!

Κάθε παιδί της Παλαιστίνης που σκοτώνεται,
πέτρα κρεμασμένη στο λαιμό της γης,
αγκάθι στον καναπέ της Δύσης,
ανάθεμα στους δυνατούς.

Λένε πως οι καμικάζι Παλαιστίνιοι
τον παράδεισο του Ισλάμ ζητούν.
Μα αυτοί χαμογελούν πικρά
πριν αποχαιρετήσουν τους δικούς τους...
Ξέρουν καλά πως θέλουν μονάχα
ενα κομματάκι γης, μια λωρίδα της Γάζας,
που' ναι τα κόκαλα των πατέρων τους θαμμένα,
τα μικρά τους σπιτάκια με τον ειρηνικό καπνό
και τα παιδιά να παίζουν ανέμελα!
Θέλουν την πατρίδα που τους κλέψανε!
Και ανταμώνουν το κρύο θάνατο!
Και ανατινάζονται σ'όλες τις λεύτερες Ιερουσαλήμ,
σ' όλες τις λεύτερες καρδιές του κόσμου.

Στο καλό Γιάσερ!
Όσο κι αν θέλουν δε θα πεθάνεις!

5-11-2004

Μητέρα Τερέζα


Προσευχή της Μητέρας Τερέζας

Ελευθέρωσέ με , ω Ιησού
από την επιθυμία ν' αγαπιέμαι,
από την επιθυμία να μ'επαινούν,
από την επιθυμία να με τιμούν,
από την επιθυμία να μ'επιβραβεύουν,
από την επιθυμία να με συμβουλεύονται,
από την επιθυμία να μ'αποδέχονται,
από την επιθυμία να με συμπαθούν,
από το φόβο της ταπείνωσης,
από το φόβο της παραγνώρισης,
από το φόβο της απόρριψης,
από το φόβο της λησμοσύνης,
από το φόβο της αδικίας,
από το φόβο της κοροϊδίας,
από το φόβο της υποψίας.