Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Οι Γιατροί της Καρδιάς και μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία


Ένα κορίτσι έστεκε σοκαρισμένο μπροστά στη φωτογραφία του ετοιμοθάνατου παιδιού,με το γύπα να περιμένει υπομονετικά ακίνητος πίσω του.
Αισθανόταν ότι κάτι έπρεπε να κάνει…
Είχε ακούσει για τους Γιατρούς της Καρδιάς και τον αγώνα που δίνουν με δικά τους μέσα να φτάσουν εκεί, να βοηθήσουν και να ανακουφίσουν τον πόνο.
Άκουγε ότι πεθαίνουν παιδιά από έλλειψη μιας απλής αντιβίωσης, ενός αντιπυρετικού , λίγων βιταμινών…
Οι Γιατροί της Καρδιάς είναι μια ελληνική οργάνωση που στέλνει φάρμακα,με μια γέφυρα σωτηρίας, σε εξαθλιωμένες περιοχές του πλανήτη.
Το αποφάσισε.
Η πρώτη που έπρεπε να πείσει ήταν η φίλη της .
Εδώ δεν δυσκολεύτηκε γιατί ήταν στο ίδιο μήκος κύματος.

Έτσι έγιναν δυο αποφασισμένοι νέοι άνθρωποι!.

Την άλλη μέρα πήγαν στον λυκειάρχη και του μίλησαν για την επιθυμία τους να μαζέψουν φάρμακα στο λύκειο για τα παιδιά της Αφρικής που τα χρειάζονται και είναι ζήτημα ζωής και θανάτου γι’ αυτά.

Από εδώ αρχίζουν οι δυσκολίες.
Ο λυκειάρχης τους αποθαρρύνει αμέσως λέγοντας ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, γιατί κι άλλες φορές έχουν δοκιμάσει και έχουν αποτύχει να μαζέψουν ο,τιδήποτε.
Τα κορίτσια επιμένουν να δοκιμάσουν κι αυτός τελικά απρόθυμα τους δίνει την άδεια.

Οι δυο φίλες ενημερώνουν όλα τα τμήματα ότι συγκεντρώνονται φάρμακα για τους Γιατρούς της Καρδιάς.
Έφτιαξαν μια πρόχειρη αφίσα δίπλα στο κυλικείο με τη φωτογραφία του ετοιμοθάνατου παιδιού κι από κάτω έγραψαν ότι όλοι μπορούν να βοηθήσουν φέρνοντας ένα φάρμακο!

Οι καθηγητές αμέσως αρχίζουν τα σχόλια:
-Σιγά μη μαζέψετε τίποτα!
-Αυτό θα το δούμε σε λίγες μέρες.

-Αυτές οι οργανώσεις στην πραγματικότητα γίνονται μόνο για να παίρνουν χρήματα.
-Οι Γιατροί της Καρδιάς παίρνουν μόνο φάρμακα, όχι χρήματα!

-Όλοι εκεί τρώνε.
-Όποιος συμμετέχει σε αποστολές επιβαρύνεται ο ίδιος με τα έξοδα
μετακίνησης και …σίτισης του.

- Εκεί δεν έχουν να φάνε , φάρμακα θέλουν;
-Είναι τα φάρμακα το ίδιο σημαντικά με την τροφή , γιατί εκεί τα παιδιά πεθαίνουν από την έλλειψη ακόμα και ενός αντιπυρετικού ή μιας απλής αντιβίωσης!

-Εσείς γιατί νοιάζεστε;
-Γιατί είμαστε άνθρωποι!

-Νομίζετε ότι μπορείτε να αλλάξετε τα πράγματα εσείς;
- Νομίζουμε ότι μπορούμε να στείλουμε μια κούτα φάρμακα και να βοηθήσουμε κάποιους συνανθρώπους μας!

-Αυτά δεν φτάνουν ποτέ συνήθως!
-Μπείτε στο site ,δείτε , ερευνήστε τη διεθνή αναγνώριση, τον αριθμό των χιλιάδων
αποστολών και την ευγνωμοσύνη του πληθυσμού!

-Ξέρετε δεν πρέπει να διακόπτετε το μάθημα!
-Αυτό διακόπτεται καθημερινά για πολλά ασήμαντα πράγματα!

- Είναι παράνομο να αναφέρεται μια μη κυβερνητική οργάνωση σε δημόσιο σχολείο!
- Είναι νόμιμες μόνο οι κυβερνητικές;

-Αυτά ας τα κάνουν οι πλούσιοι και τα κράτη.
-Έχει αποδειχθεί ότι η βοήθεια προέρχεται από το υστέρημα και όχι από το πλεόνασμα!

Η συνέχεια αντάμειψε την ηρωική πραγματικά προσπάθεια των παιδιών να τα βάλουν με τον παχυδερμισμό, την καχυποψία, τη δυσφορία, την αδιαφορία και την ειρωνεία των καθηγητών τους!
Μόνο μια καθηγήτρια τους στήριξε δημόσια και κάποιοι άλλοι που έφεραν σιωπηλά φάρμακα.
Οι κούτες γέμιζαν η μια πίσω από την άλλη και σε πέντε ημέρες είχαν γεμίσει έξι κούτες φάρμακα!
Τα παιδιά μάζευαν το χαρτζιλίκι τους και αγόραζαν αντιβιώσεις και παυσίπονα!
Ήταν κάτι συγκινητικό!
Μετά ο λυκειάρχης όταν τα κορίτσια του θύμισαν ότι προέβλεπε αποτυχία είπε
…χάρις σε αυτόν μαζεύτηκαν όοοολα αυτά!

Στη συνέχεια πιάνει φωτιά το φροντιστήριο αγγλικών με τη βοήθεια της ιδιοκτήτριας.
Μαζεύονται και εκεί με τον ίδιο τρόπο τρεις κούτες!

Διαδίδεται η επιτυχημένη προσπάθεια και σε άλλα σχολεία και αναμένονται κινήσεις μετά τις γιορτές!

Χιλιάδες κουτιά φαρμάκων ταξιδεύουν αυτή την στιγμή για να φτάσουν εκεί που τα χρειάζονται απελπισμένα!

Εκατοντάδες άνθρωποι θα θεραπευτούν που δεν είχαν καμία ελπίδα.
Σίγουρα πολλές ζωές παιδιών κυριολεκτικά θα σωθούν.

Μαζί η ανθρωπιά και η ελπίδα του κόσμου!

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Γράμμα στα παιδιά που τα ξανα-είπανε αλήτες



«Τις μέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν
στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από το ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου.
Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη.»
Οδυσσέας Ελύτης

Τελευταία γενιά των Ελλήνων, αποδείξατε ότι το αίμα στις φλέβες της δεν έχει ξεθυμάνει!
Ότι δεν χάσατε τη αρμύρα σας!

Ακριβά παιδιά της Ελλάδας, οργιστείτε ακόμα περισσότερο!!!
Ξεκρεμάστε τα πανάρχαια άρματα απ΄ τον τοίχο και ζωστείτε τα!

Πίστευαν οι κυβερνήτες ότι ήσασταν του χεριού τους!
Πόσο γελάστηκαν!

Πίστευαν ότι θα αποδεχθείτε το ζοφερό μέλλον που σας ετοίμαζαν!
Πόσο έπεσαν έξω!

Νόμισαν ότι θα συμφωνούσατε με τις «πατρικές » νουθεσίες να είστε με το μέρος των πολλών για ασφάλεια.
Πόσο δε σας ήξεραν!

Όχι , Έλληνες μην δεχθείτε η ζωή που βρίσκεται μπροστά σας, ν΄ αναλωθεί και να εξευτελιστεί, στον αγώνα για επιβίωση!
Όχι, σε αυτή την κατάντια!

Πίστευαν ότι έχετε και εσείς αλλοτριωθεί και θα βλέπατε
αδιάφοροι από τον καναπέ τον συμμαθητή σας να πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του συστήματος, που δεν ανέχεται καμία «αποκλίνουσα» συμπεριφορά!
Νόμισαν ότι εσείς μπορείτε να διασκεδάζετε μετά την εκτέλεση του παιδιού , όπως ο υπουργός παιδείας.
Ή την άλλη μέρα να πάτε στο γήπεδο, όπως αυτός, που πήγε λέει να συναντήσει τους ψηφοφόρους του...

Σφίξτε την εκδικητική σας γροθιά επαναστάτες!

Κάντε παντού καταλήψεις!
Κλείστε όλα τα σχολεία του αισχρού συστήματος!
Σκοπό έχουν να σας αφαιρέσουν την κριτική ικανότητα , να γίνετε υπηρέτες τους ή αν κάποιοι τα «καταφέρετε» να γίνετε
σαν κι αυτούς!

Συνειδητοποιήστε τη μεγάλη σας δύναμη!
Πάγωσαν οι κυβερνήτες με την απόφασή σας να βγείτε στους δρόμους!
Δεν το περίμεναν!
Σώθηκαν την τελευταία στιγμή, εξαιτίας των λεηλασιών που έκαναν οι προβοκάτορες κουκουλοφόροι,με μόνο σκοπό να σας εκθέσουν και να κοπάσει το κύμα οργής!
Περιφρουρείστε τον αγώνα σας.
Απομονώστε τη τυφλή βία!
Κάντε πορείες και καταλήψεις δίχως ούτε ένα τζάμι να σπάσει!
Αυτό τρέμουν!
Την ωριμότητά σας!
Δείξτε σε όλο τον κόσμο ότι την έχετε!

Εργαζόμενοι των 700 ευρώ σταθείτε δίπλα στα νιάτα μας!
Επαναστατήστε!
Κλείστε τα εργοστάσια και βγείτε στους δρόμους !
Αν δεν απολυθείτε σήμερα επειδή θα κάτσετε ήσυχοι , θα απολυθείτε αύριο, αφού θα σας έχουν ξεζουμίσει!
Γιατί δέχεστε η δουλειά σας να κοστολογείται 700 ευρώ και του αφεντικού δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες και εκατομμύρια;
Γιατί σκύβετε το κεφάλι και σηκώνεστε όρθιοι όταν μπαίνει αυτός που εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα σας;

Όχι στο σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου το θύμα ως τελευταία απεγνωσμένη άμυνα φτάνει ν΄ αγαπά το θύτη.
Ας κρατήσουμε υγιή το νου και την καρδιά μας!
Πάνε να μας κάνουν να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε το μαύρο από το άσπρο...

Ο Καποδίστριας είχε θεσπίσει νόμο, σύμφωνα με τον οποίο, όταν ο πολιτικός αποσυρόταν από την ενεργό πολιτική έπρεπε να είναι πιο φτωχός!
Εδώ οι πλιατσικολόγοι προκαλούν ανερυθρίαστα, με απίστευτη ξαφνική χλιδή μπροστά στα μάτια μας και παραμένουν υπουργοί!
Στην Τουρκία οι προηγούμενοι πολιτικοί (Τσιλλέρκλπ) ούτε βουλευτές δεν βγήκαν λόγω σκανδάλων!
Εδώ γιατί τους επιβραβεύουμε ξαναψηφίζοντας τους;

«Έντιμοι άνθρωποι , νέα γενιά
θάψτε τους άτιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε το Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σε αυτή τη γη!»
λέει ένα τραγουδάκι του Πάνου Τζαβέλα για τον υπηρέτη του συστήματος κυρ- Παντελή.

Νέοι άνθρωποι μην περιμένετε βοήθεια από τον Παντελή.
Του δώσανε μια θέση στην κοινωνία τους , του χτύπησαν την πλάτη και του πήραν τη ψυχή!
Είναι γι ΄αυτόν πολύ μακριά τα παιδιά που πεθαίνουν από πείνα και φτώχεια.
Το νερό τρέχει ακόμα στη βρύση του και δεν ακούει ότι κάπου στερεύει!

Νέοι άνθρωποι σε σας έχουμε τα θάρρη μας!

Εσείς είστε η ελπίδα της Ζωής!
Από τα δικά σας μαύρα μαλλιά πιάνεται!

Αυτή που χτυπά την πόρτα της καρδιάς σας είναι η Αξιοπρέπεια!
Ανοίξτε της και δεν έχει που να σταθεί!

Πάρτε το μέλλον στα χέρια σας γιατί οι μεγαλύτεροι στάθηκαν ανίκανοι να σας το διασφαλίσουν!

Καβάλα στ΄ αλογά σας πάρτε τη γη δικιά σας!

Σας ανήκει και το μέλλον και η γη!

Πιστέψτε στον εαυτό σας!

Η ζωή σας καλεί να ωριμάσετε πιο γρήγορα και να αναλάβετε μόνοι σας την ευθύνη του αύριο και της ανατροπής!
Εσείς και οι πολεμιστές του κόσμου που οι καρδιές τους δεν έπαψαν να είναι εφηβικές!
Δώστε και εσείς στρατηγική και σίγουρη κοίτη στην οργή σας και περιφρουρείστε τα αιτηματά σας, από την πλήρη ισοπέδωση και καταστροφή.
Μην δίνετε άλλοθι στο απαξιωμένο σύστημα να σας κατηγορεί!
Το δίκιο είναι με το μέρος σας και η αντίδρασή σας επιβεβλημένη.
Μην δέχεστε καμιά σκιά να πέσει επάνω σας!

Δώστε ελπίδα σε όλους τους νέους του κόσμου!
Δώστε παράδειγμα ωριμότητας και επανάστασης!

Κι ο ίδιος ποιητής ίσως ξαναπεί ότι

«Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα το όνειρο μες στο αίμα
Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει:
Ελευθερία
Έλληνες μες στα σκοτεινά δείχνουν το δρόμο:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος»

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Κουβέντα με τον Άρη


Στο λημέρι σου ανέβηκα Καπετάνιο,
τον ίσκιο σου να βρω , να στερεωθώ!

Μου είπαν απ΄ το Μικρό Χωριό,
πως τις νύχτες διαβαίνεις καβαλάρης
κι ανάπαψη δεν έχεις!
Όχι πως γύρευες τιμές και προτομές!
Τους συναγωνιστές σου συνάντησες στα γουναράδικα,
σου φτάνει!
Φίδι αργό στα σπλάχνα σου, Πολεμιστή,
η έγνοια της Ελλάδας σεργιανίζει!

Έχω ένα λόγο να σου πω.
Ρώτησα στο όνειρό μου, κάποτε το Θεό για σας!
Σαν εσείς θαρρείς να με στείλατε!
Με κοίταξε στα μάτια και μου είπε,
άκου το Καπετάνιο,
πως εσείς είστε που σκορπίσατε το φως στον κόσμο,
απ΄ την Ελλάδα, μετά τόσους αιώνες!
Δεν είχατε τίποτα, μονάχα αίμα
και το δώσατε όλο
κι ο κόσμος αναθάρρεψε,
σαν είδε ότι η Ελλάδα ζει
και φωτίζει τον κόσμο πάλι φλεγόμενη!
Και έτσι η Χώρα των Ηρώων ξαναγεννήθηκε!
Και τα Βουνά της μείναν άπαρτα!

Τα έμαθες Καπετάνιο,
πως οι γιοι των δοσίλογων,
οι κρατικοί λειτουργοί,
τα παιδιά σας τα κυνήγησαν…

Μα θέλω να σου μιλήσω για τα εγγόνια σας,
την τρίτη τη γενιά την προδομένη.
Τούτη τη γενιά τη σφίγγει η γραβάτα!
Δύσκολα ερωτεύεται, δύσκολα εμπιστεύεται.
Ανασαίνει τους καπνούς στα μπαρ,
πίνει άγνωστα ποτά
και στον κυβερνοχώρο αγκουσεύει.

Τούτη η γενιά δε γέννησε ακόμα ήρωα!
Δεν έχει αντάρτικα τραγούδια!
Δεν έχει ποιητή!

Αρχηγέ, τι ζητάει από εμάς, η κυρά μας, η Τιμή;

Πατάω τα σαράντα και κάποιος μέσα μου με περιφρονεί!

Κάποιος πρόγονος ζωσμένος σταυρωτά τα φυσεκλίκια,
σηκώνει καβαλάρης τη σκόνη του μυαλού μου.
Κάποιος που άφησε τέσσερα παιδιά στην κούνια,
μια μικρομάνα στο κατώφλι,
και σε ακολούθησε!

Κι όταν περνώ απ΄ την πλατεία μιας πόλης,
αισθάνομαι στην πλάτη σα μαχαίρια,
δυο μάτια ακίνητα να με τρυπούν!
Είναι σε κείνο τα φανάρι που λένε
ότι κρεμόταν τρία μερόνυχτα το κεφάλι του,
άγριο τρόπαιο, βαρβάρων του νόμου,
πριν το πετάξουν στη θάλασσα!

Δώσε μας την ορμήνια σου Καπετάνιο,
το χρέος μας να βρούμε της γενιάς μας!
Δείξε μας τα χνάρια σου,
γιατί να ξέρεις ,
δε βάδισες σε χιόνι,
βάδισες σε καρδιές!

Ν΄ αρχίσει πια, ο δικός μας πόλεμος
και να πιάσουμε τα βουνά της ψυχής,
καβάλα στ΄ άλογα, τις αποφάσεις μας.
Να ζώσουμε τις ιδέες μας σταυρωτά,
και το μπαϊράκι της Λευτεριάς να κρατάμε ψηλά!

Έρχεται ο δικός μας ο καιρός
και ζυγώνει η Επανάσταση μας.
Το αντάρτικο της γενιάς μας!
Κουβαλάμε μέσα στα χρόνια,
τα όνειρα σας για ένα δίκαιο κόσμο
και όσα δε ζήσατε μας στοιχειώνουν.


Καλή αντάμωση στα γουναράδικα, Καπετάνιο!