Κουβέντα με τον Άρη

Στο λημέρι σου ανέβηκα Καπετάνιο,
τον ίσκιο σου να βρω , να στερεωθώ!

Μου είπαν απ΄ το Μικρό Χωριό,
πως τις νύχτες διαβαίνεις καβαλάρης
κι ανάπαψη δεν έχεις!
Όχι πως γύρευες τιμές και προτομές!
Τους συναγωνιστές σου συνάντησες στα γουναράδικα,
σου φτάνει!
Φίδι αργό στα σπλάχνα σου, Πολεμιστή,
η έγνοια της Ελλάδας σεργιανίζει!

Έχω ένα λόγο να σου πω.
Ρώτησα στο όνειρό μου, κάποτε το Θεό για σας!
Σαν εσείς θαρρείς να με στείλατε!
Με κοίταξε στα μάτια και μου είπε,
άκου το Καπετάνιο,
πως εσείς είστε που σκορπίσατε το φως στον κόσμο,
απ΄ την Ελλάδα, μετά τόσους αιώνες!
Δεν είχατε τίποτα, μονάχα αίμα
και το δώσατε όλο
κι ο κόσμος αναθάρρεψε,
σαν είδε ότι η Ελλάδα ζει
και φωτίζει τον κόσμο πάλι φλεγόμενη!
Και έτσι η Χώρα των Ηρώων ξαναγεννήθηκε!
Και τα Βουνά της μείναν άπαρτα!

Τα έμαθες Καπετάνιο,
πως οι γιοι των δοσίλογων,
οι κρατικοί λειτουργοί,
τα παιδιά σας τα κυνήγησαν…

Μα θέλω να σου μιλήσω για τα εγγόνια σας,
την τρίτη τη γενιά την προδομένη.
Τούτη τη γενιά τη σφίγγει η γραβάτα!
Δύσκολα ερωτεύεται, δύσκολα εμπιστεύεται.
Ανασαίνει τους καπνούς στα μπαρ,
πίνει άγνωστα ποτά
και στον κυβερνοχώρο αγκουσεύει.

Τούτη η γενιά δε γέννησε ακόμα ήρωα!
Δεν έχει αντάρτικα τραγούδια!
Δεν έχει ποιητή!

Αρχηγέ, τι ζητάει από εμάς, η κυρά μας, η Τιμή;

Πατάω τα σαράντα και κάποιος μέσα μου με περιφρονεί!

Κάποιος πρόγονος ζωσμένος σταυρωτά τα φυσεκλίκια,
σηκώνει καβαλάρης τη σκόνη του μυαλού μου.
Κάποιος που άφησε τέσσερα παιδιά στην κούνια,
μια μικρομάνα στο κατώφλι,
και σε ακολούθησε!

Κι όταν περνώ απ΄ την πλατεία μιας πόλης,
αισθάνομαι στην πλάτη σα μαχαίρια,
δυο μάτια ακίνητα να με τρυπούν!
Είναι σε κείνο τα φανάρι που λένε
ότι κρεμόταν τρία μερόνυχτα το κεφάλι του,
άγριο τρόπαιο, βαρβάρων του νόμου,
πριν το πετάξουν στη θάλασσα!

Δώσε μας την ορμήνια σου Καπετάνιο,
το χρέος μας να βρούμε της γενιάς μας!
Δείξε μας τα χνάρια σου,
γιατί να ξέρεις ,
δε βάδισες σε χιόνι,
βάδισες σε καρδιές!

Ν΄ αρχίσει πια, ο δικός μας πόλεμος
και να πιάσουμε τα βουνά της ψυχής,
καβάλα στ΄ άλογα, τις αποφάσεις μας.
Να ζώσουμε τις ιδέες μας σταυρωτά,
και το μπαϊράκι της Λευτεριάς να κρατάμε ψηλά!

Έρχεται ο δικός μας ο καιρός
και ζυγώνει η Επανάσταση μας.
Το αντάρτικο της γενιάς μας!
Κουβαλάμε μέσα στα χρόνια,
τα όνειρα σας για ένα δίκαιο κόσμο
και όσα δε ζήσατε μας στοιχειώνουν.


Καλή αντάμωση στα γουναράδικα, Καπετάνιο!