Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Σπίθες


Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιες δεκατρείς Σπίθες αποφασισμένες ν΄ανάψουμε πυρκαγιά!
Φωτιά, φωτιά να καεί η σκουριά, να φανεί το καθαρό μέταλλο, η ελληνική ψυχή που ο κυριότερος εκπρόσωπος της είναι σήμερα πάλι ο Μίκης Θεοδωράκης!

Ο ογδανταπεντάχρονος σοφός Νέστορας μα και το αδάμαστο παλικάρι ο Αχιλλέας και ο πολύτροπος βασανισμένος Οδυσσέας που γυρίζει και διεκδικεί το σπίτι του!

Τα πράσινα και γαλάζια φασιστικά ΜΜΕ αποσιώπησαν την ίδρυση του Κινήματος , απαξιώνοντάς τη με κλισέ τύπου ο γνωστός μουσικοσυνθέτης σήμερα κλπ, ή ο αθεράπευτα ρομαντικός Μίκης κλπ
Κι όμως είναι μια ιστορική μέρα που το κίνημα της αντίδρασης στο ζοφερό μέλλον που έχουν σχεδιάσει για την Ελλάδα βρήκε ένα φυσικό αρχηγό και σχηματοποιείται!

Ο μόνος Έλληνας που μπορεί να το κάνει και να ενώσει τους Έλληνες είναι ο Μίκης!

Η ΝΔ και ο Σαμαράς είναι τελείως αναξιόπιστοι, με σικέ διαφωνίες με το ΠΑΣΟΚ.
Στα χρόνια της γαλάζιας λεηλασίας ούτε ένας δεν μπόρεσε να ορθώσει το ανάστημά του από αυτούς, μηδέ εξαιρουμένου του παρόντος αρχηγού τους.

Η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας, το δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ, είναι για γέλια.
Καιρός αυτή η οικογένεια να μετακομίσει στη Σικελία, στο φυσικό της χώρο.

Για κάθε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ επίσης που ψήφισε το Μνημόνιο και δεν αντιδρά θα είναι μια μεγάλη ντροπή στο μέλλον.

Η φθαρμένη αριστερά γεμάτη μιζέρια και μικροϋπολογισμούς είναι ανίκανη να ηγηθεί σε αυτό τον κύκλο.

Το 60% της αποχής και του λευκού δείχνει ότι ο λαός έχει απεγκλωβιστεί από αυτά τα σχήματα πια.

Ήρθε η ώρα του ανεξάρτητου Έλληνα πολίτη που αγαπά την πατρίδα του και θέλει να τη βλέπει ανεξάρτητη,δημοκρατική, αξιοπρεπή και τους Έλληνες να ζουν, να δουλεύουν και να δημιουργούν
ελεύθερα.

Η Ελλάδα ανήκει στην Ελλάδα είναι το σύνθημα της Κίνησης.
Δεν ανήκει ούτε στις τράπεζες, ούτε στους πιστωτές της!

Ο Μίκης είναι ένας μεγάλος Έλληνας και όπως κάθε μεγάλος, συνθέτει αντίθετες φαινομενικά έννοιες όπως ο διεθνισμός με τον πατριωτισμό, ο κομμουνισμός και η δημοκρατία, η αθεΐα και η θρησκεία.
Όταν μιλούσε ο κομμουνιστής Άρης Βελουχιώτης ήταν σα να μιλούσε ένας ακραίος εθνικιστής που ξεσήκωνε το λαό στα όπλα για την τιμή της Ελλάδας.

Για αυτή τη χαμένη τιμή και το δίκιο μας, χρειάζεται να παλέψουμε ξανά εμείς οι μόλις δυο-τρεις γενιές απόγονοι της μεγάλης εποποίας της αντίστασης.
Μια Νέα Εθνική Αντίσταση είναι ανάγκη να ξεκινήσει.
Το τέταρτο Ράιχ,οι σύγχρονοι δοσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες έχουν πιάσει τα πόστα τους εδώ και καιρό.
Λείπει το νέο ΕΑΜ κι ο νέος ΕΛΑΣ.

Ο Μίκης έριξε την πρώτη Σπίθα.
Θα τη κάνουμε φωτιά δημιουργώντας Επιτροπές Πρωτοβουλίας σε κάθε πόλη, σε κάθε περιοχή.
Όλοι εμείς που τα κόμματα μας δημιουργούσαν απέχθεια και απείχαμε, είναι καιρός να συνταχθούμε στο Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών αφού συμφωνούμε με τη γενική του κατεύθυνση.

Η Ελλάδα, ο κοινωνικός της ιστός, η εδαφική της ακεραιότητα, το ηθικό της, η ταυτότητά της κινδυνεύει.
Κάθε Έλληνας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

Όλοι μαζί με το Μίκη!

Αυτό που ήμασταν κάποτε θα γίνουμε ξανά!

Είμαστε Έλληνες και οι καρδιές μας δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο!

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Κοροϊδία του ελληνικού λαού



Του Δημήτρη Καζάκη*

"Οι στόχοι έχουν εκπληρωθεί» δήλωσε ο εκπρόσωπος του επιτρόπου Όλι Ρεν την Τρίτη (23.11) σχετικά με την πορεία υλοποίησης του μνημονίου από την Ελλάδα. Ειδικότερα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, κατά την τακτική ενημέρωση των εκπροσώπων του Τύπου, ο Αμαντέου Αλταφάζ είπε ότι το ελληνικό πρόγραμμα βρίσκεται σε γενικές γραμμές στον σωστό δρόμο. «Όλα τα ποσοτικά κριτήρια που είχαν τεθεί για το τέλος Σεπτεμβρίου πληρούνται. Παρά τις προκλήσεις που παραμένουν, σημαντική πρόοδος έχει συντελεσθεί όσον αφορά τη δημοσιονομική προσαρμογή» αναφέρεται επίσης στην κοινή δήλωση των εκπροσώπων του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ.

Οι δηλώσεις αυτές παίζουν κυριολεκτικά με τη νοημοσύνη μας. Κι αυτό γιατί πολύ απλά κανένας από τους ποσοτικούς στόχους του μνημονίου δεν έχει επιτευχθεί. Το κρατικό έλλειμμα εκτιμάται επίσημα - χωρίς κανένας σοβαρός αναλυτής να παίρνει στα σοβαρά αυτήν την εκτίμηση - ότι θα διαμορφωθεί στο 9,4% του ΑΕΠ, από 8% που ήταν ο στόχος του μνημονίου.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις διεθνών οίκων, το πραγματικό έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού θα κυμανθεί τελικά για το 2010 πάνω από το 12%. Το δημόσιο χρέος εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα τέλη του 2010 στο 148% του ΑΕΠ, από 127% που ήταν ο στόχος του μνημονίου. Το ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα υποχωρήσει κατά 4,7% ετήσια, όταν ο στόχος του μνημονίου ήταν -3%. Η συρρίκνωση θα συνεχιστεί και για το 2011, με εκτιμώμενη πτώση του ΑΕΠ της τάξης του 3,8% («Economist»), όταν το μνημόνιο εκτιμούσε συρρίκνωση της τάξης του 2,5%.

Την ίδια ώρα, ο τιμάριθμος τρέχει με ετήσιο ρυθμό άνω του 5%, σε αντίθεση με το μνημόνιο που εκτιμούσε κάτω του 4%. Ενώ ο δείκτης του όγκου των λιανικών πωλήσεων - αυτό δηλαδή που ονομάζουμε στην καθομιλουμένη πραγματικός τζίρος της αγοράς - έχει υποχωρήσει στο οκτάμηνο από τις αρχές του έτους πάνω από 20%. Η μεγαλύτερη υποχώρηση οκταμήνου που έχει παρατηρηθεί από τη δεκαετία του '60! Οι περιοριστικές πολιτικές της κυβέρνησης αλλά και η άγρια λιτότητα στα λαϊκά εισοδήματα οδήγησαν τον πραγματικό τζίρο της αγοράς στο επίπεδο του 2002.

Αποσύνθεση της παραγωγής

Τα δεδομένα αυτά έχουν οδηγήσει σε ολοκληρωτική αποσύνθεση την όποια παραγωγική βάση είχε απομείνει στην ελληνική οικονομία. Ο γενικός δείκτης της βιομηχανικής παραγωγής την περίοδο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου 2010, σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009, έχει υποχωρήσει κατά 5,7%. Κι αυτό οφείλεται:

α. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ορυχείων -Λατομείων κατά 6,0%.

β. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Μεταποιητικών Βιομηχανιών κατά 5,3%.

γ. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ηλεκτρισμού κατά 7,7%.

δ. Στην αύξηση του Δείκτη Παροχής Νερού κατά 1,1%.

Αλήθεια, ποια οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί όταν παρουσιάζει μείωση παραγωγής ηλεκτρισμού κατά 7,7% και συνολική μείωση παραγωγής ενέργειας κατά 4,5% μέσα στο εννιάμηνο του 2010 σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009;

Τα δεδομένα αυτά έχουν οδηγήσει επίσημα τον δείκτη της ανεργίας τον Αύγουστο του 2010 στο 12,2% των απασχολουμένων. Τον ίδιο μήνα όμως είχαμε και μια αύξηση του οικονομικά μη ενεργού πληθυσμού κατά 43.632 άτομα. Πρόκειται για μια μαζική έξοδο από την αγορά εργασίας, η οποία οφείλεται είτε σε πρόωρη συνταξιοδότηση είτε σε μακροχρόνια άνεργους που σταμάτησαν να αναζητούν εργασία. Κι αυτή είναι μια ακόμη πλευρά της βαθύτατης κρίσης της απασχόλησης που βιώνει η χώρα και ένας από τους παράγοντες που κρατά τα επίσημα ποσοστά ανεργίας συγκριτικά χαμηλά έναντι της πραγματικής κατάστασης που ζει η εργαζόμενη οικογένεια.

Μνημόνιο αυθαιρεσίας

\Τότε τι σημαίνει το «όλοι οι στόχοι επιτεύχθηκαν» της τρόικας; Προφανώς η δήλωση αυτή δεν αναφέρεται στους ποσοτικούς στόχους του μνημονίου, το οποίο αποδεικνύεται στην πράξη ότι πρόκειται για μια άσκηση αριθμών πάνω σε λάθος δεδομένα και παντελώς αυθαίρετες παραδοχές. Αν λοιπόν πιστέψουμε τις εισηγήτριες του Συμβουλίου της Επικρατείας που ζήτησαν να απορριφθούν οι προσφυγές εναντίον του μνημονίου διότι, όπως είπαν, «πέραν της αποτροπής του κινδύνου πτωχεύσεως της χώρας, με τα μέτρα αυτά, τα οποία εντάσσονται στο πλαίσιο ενός "εμπροσθοβαρούς" προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης, επιδιώκεται, περαιτέρω, η εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών κατά τρόπο διατηρήσιμο και βιώσιμο», τότε θα πρέπει να δεχθεί κανείς ότι μια κυβέρνηση μπορεί εντελώς αυθαίρετα να επικαλείται οποιαδήποτε έκτακτη ανάγκη, να στηρίζεται σε οποιοδήποτε αυθαίρετο κείμενο σαν το μνημόνιο καινά επιβάλλει οποιαδήποτε μέτρα θέλει καταργώντας ουσιαστικά την εσωτερική έννομη τάξη της χώρας.

Μάλιστα οι εν λόγω εισηγήτριες διατύπωσαν και την πρωτοφανή άποψη ότι «εντός του πλαισίου αυτού, επιδιώκεται η μεσοπρόθεσμη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και η αναστροφή της αυξητικής πορείας του δημόσιου χρέους, στόχοι, δηλαδή, η επίτευξη των οποίων εκτιμάται ότι θα συμβάλει στην ταχεία επάνοδο της χώρας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου».

Από πού προκύπτουν όλα αυτά; Από ένα μνημονιο που κανένας από τους δημοσιονομικούς στόχους του δεν πραγματοποιείται; Από ποιον «εκτιμάται ότι (η πολιτική αυτή) θα συμβάλει στην ταχεία επάνοδο της χώρας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου»;

Με βάση ποια αντικειμενικά δεδομένα; Γιατί μια χώρα με 126% δημόσιο χρέος επί του ( ΑΕΠ στα τέλη του 2009 δεν μπορεί να βγει στις . αγορές, αλλά η ίδια χώρα με 168% δημόσιο χρέος το 2013 θα μπορεί να βγει; Και, τέλος πάντων, από πότε και με βάση ποια λογική μπορεί να υπάρξει «αποφυγή πτώχευσης» της χώρας όταν το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα της πολιτικής του μνημονίου είναι η εκτίναξη του δημόσιου χρέους; Γνωρίζουν έστω και μια περίπτωση νοικοκυριού, επιχείρησης ή κράτους που να γλίτωσε την πτώχευση απλώς αναζητώντας νέα δάνεια για να εξακολουθεί να πληρώνει τα παλιά;

Τι άλλο εκτός από ομολογία απόλυτης χρεοκοπίας συνιστά η θέση ότι όλα αυτά που υπομένει η χώρα, τα δέχεται για να ξαναβγεί στις αγορές ώστε να δανειστεί εκ νέου;

Κυβέρνηση των πιστωτών

Το ερώτημα που απέφυγαν να απαντήσουν οι εισηγήτριες στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως αποφεύγουν καιρό τώρα να απαντήσουν και όλοι οι υποστηριχτές του μνημονίου, είναι το εξής: Όταν μια χώρα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα να μην μπορεί να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τις πιο βασικές και άμεσες ανάγκες της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών της και τις απαιτήσεις των δανειστών της, τότε τι προέχει για την κυβέρνηση αυτής της χώρας; Οι ανάγκες της χώρας και των πολιτών της ή οι απαιτήσεις των δανειστών της;

Η τωρινή κυβέρνηση (όπως και η προηγούμενη) απάντησε στο δίλημμα αυτό προτάσσοντας τις απαιτήσεις των δανειστών. Κι αυτό δεν είναι ούτε ηθικό ούτε δίκαιο. Κι αυτό γιατί καμία κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να θυσιάζει τον λαό και τη χώρα της, προκειμένου να εξυπηρετηθούν αλλότρια συμφέροντα. Όχι μόνο με βάση το Σύνταγμα και το δίκαιο της χώρας, αλλά και με βάση το διεθνές δίκαιο.

Και το λέμε αυτό γιατί όταν μια χώρα αντιμετωπίζει μια «κατάσταση ανάγκης», όπως είναι το άμεσο ενδεχόμενο μιας πτώχευσης, το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει στην κυβέρνηση της χώρας το δικαίωμα να αρνηθεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της, προκειμένου να μη θιγούν τα δικαιώματα των πολιτών της και να.μην απειληθεί η εσωτερική έννομη τάξη και ασφάλεια.

Το μεγάλο ψέμα

Η τραγωδία όμως για τη χώρα και τον λαό της δεν τελειώνει εδώ. Ακόμη και στην αίθουσα της μείζονος ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας ακούστηκε για μια ακόμη φορά το επιχείρημα ότι όλα αυτά έγιναν για να μπορεί η κυβέρνηση να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό.
Ας δούμε τα πραγματικά δεδομένα από τον δανεισμό του 2009, με βάση τα οποία, σύμφωνα πάντα με την κυβέρνηση, οδηγηθήκαμε στην κρίση και αναγκαστήκαμε να υποστούμε το μνημόνιο για να δανειστούμε εκτάκτως από τις χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ.

Σύμφωνα με την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2009, τα πιστωτικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού - δηλαδή το σύνολο του νέου δανεισμού για το 2009 - ανήλθαν σε ποσό άνω των 105,2 δισ. ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στο 44,3% του ΑΕΠ για το 2009 και είναι πάνω- από δυο φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των τακτικών εσόδων του κράτους.

Από τα στοιχεία προκύπτει ότι τα πιστωτικά έσοδα που πραγματοποιήθηκαν παρουσιάζουν απόκλιση σε σχέση με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού του 2009 κατά 64,5 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή δανείστηκε μέσα στο 2009 κατά 158,4% περισσότερο από ό,τι είχε προβλέψει αρχικά στον προϋπολογισμό. Γιατί συνέβη αυτό; Μήπως για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις; Όχι βέβαια.

Οι πρωτογενείς δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού για το 2009 (δαπάνες που δεν περιλαμβάνουν τόκους και χρεωλύσια δανείων) ανήλθαν στο ποσό των 59,9 δισ. ευρώ, ήτοι το 25,2% του ΑΕΠ. Αν τις συγκρίνουμε με τα πραγματικά εισπραχθέντα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού, τα οποία ανέρχονταν στα 50,3 δισ. ευρώ, διαπιστώνεται ότι το πρωτογενές έλλειμμα για το 2009 ήταν στα 9,3 δισ. ευρώ, ή το 3,9% του ΑΕΠ. Ελλειμμα που ακόμη και για τα δεδομένα ενός σπάταλου και αντιπαραγωγικού κράτους είναι αρκετά περιορισμένο και απόλυτα διαχειρίσιμο. Αν, επί παραδείγματι, το 15,8%, που είναι ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, σύμφωνα με την Eurostat, από το επίσημο 25% λόγω του καθεστώτος νόμιμων φοροαπαλλαγών, ανέβαινε οτο 40 ή και στο 45%, που προβλέπεται για τα υψηλά κλιμάκια του εισοδήματος φυσικών προσώπων, τότε το έλλειμμα θα μειωνόταν στο μισό.

Επιπλέον, αν το ελληνικό κράτος φορολογούσε αντίστοιχα τόκους, μερίσματα και κέρδη που φεύγουν στο εξωτερικό και τα οποία μόνο το 2009 ανέρχονταν επίσημα στα 13,5 δισ. ευρώ, τότε μπορούσε να μειώσει το πρωτογενές έλλειμμα στα 3,9 δισ. ευρώ. Ενώ, αν μείωνε τις λειτουργικές δαπάνες του Δημοσίου στο μέσο επίπεδο της ευρωζώνης, θα εξασφάλιζε και τα υπόλοιπα για να ισοφαρίσει το έλλειμμα χωρίς καν να βάλει χέρι σε μισθούς και συντάξεις ή να προχωρήσει σε άλλες σοβαρές περικοπές.

Παρ' όλα αυτά, από τα 105,2 δισ. ευρώ που δανείστηκε το ελληνικό Δημόσιο το 2009, μόλις το 8,8% πήγε για την κάλυψη αυτού του πρωτογενούς ελλείμματος του προϋπολογισμού. Αυτό είναι που δανειζόμαστε για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις; Ποιον κοροϊδεύουν οι κύριοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης;

Τι χρηματοδότησε το υπόλοιπο του 91,2% του νέου δανεισμού; Από αυτό το ποσό των 81,3 δισ. ευρώ πήγε σε εξυπηρέτηση του συνολικού δημόσιου χρέους, το οποίο αντιστοιχεί οτο 34,2% του ΑΕΠ για το 2009. Από το υπόλοιπο τα 5,5 δισ. ευρώ αφορούσαν δαπάνη για:

α) τη συμμετοχή του Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών κατά ποσό 3,8 δισ. ευρώ μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών,

β) αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του ΤΕΜΠΕ, που αποτελεί επιδότηση του τραπεζικού δανεισμού από το κράτος,

γ) συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Τα υπόλοιπα νέα δάνεια πήγαν για να εξασφαλίσουν την απορρόφηση των κονδυλίων από την Ε.Ε., ως «εθνική συμμετοχή» στον Προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων. Προκειμένου να επιδοτηθούν οι μεγαλοεργολάβοι και γενικά το παρασιτικό κύκλωμα που θησαυρίζει με τα «κοινοτικά πλαίσια στήριξης».

Ο βασικός και κύριος λόγος που η κυβέρνηση κατέφυγε στο μνημόνιο είναι για να ρευστοποιήσει τον μισθό, τη σύνταξη, τη δουλειά του Έλληνα εργαζόμενου και τον δημόσιο πλούτο της χώρας, ώστε να μη χάσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι. Αυτή είναι η αλήθεια.

Νομικό προηγούμενο από την Ελλάδα του 1936!

Θα δώσουμε ένα ιστορικό παράδειγμα, το οποίο αποτελεί και μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις στη διεθνή νομολογία που υποστηρίζει το δικαίωμα που αναφέραμε. Το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Η κυβέρνηση του Βελγίου παρενέβη και προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις.

Η Ελλάδα, που τότε βρισκόταν υπό το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, απάντησε ότι βρίσκεται σε αδυναμία να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις διότι δεν μπορεί να διαθέσει πόρους χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του λαού και της χώρας. Στο υπόμνημα της έλεγε: «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στη θέση της θα έκανε το ίδιο» («Yearbook of the International Law Commission», 1980, ν.l, σελ. 25). Θυμηθείτε ότι μιλάμε για τη φασιστική δικτατορία του Μεταξά, που πατούσε στον λαιμό τον ελληνικό λαό και η οποία επιβλήθηκε με τις ευλογίες της «μεγάλης συμμάχου» Βρετανίας και του τοποτηρητή της στην Ελλάδα, βασιλιά Γεωργίου.

Έκτακτη κατάσταση

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διαρκές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνιζε τα αυτονόητα: Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση «η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον λαό τους: οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δυο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Το οδυνηρό πρόβλημα προκύπτει όταν πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δυο καθήκοντα. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του άλλου. Ποιο πρέπει να είναι αυτό;...

Η θεωρία αναγνωρίζει σ' αυτό το ζήτημα ότι το καθήκον μιας Κυβέρνησης να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή συνολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις αν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας.

Στην περίπτωση όπου η πληρωμή του χρέους του θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή ή τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι, κατά τους συγγραφείς, υποχρεωμένη να διακόψει ή ακόμη και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους» (στο ίδιο). Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό αυτό και δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο που χρησιμοποίησαν πολλές χώρες τα κατοπινά χρόνια. Μια από αυτές ήταν και η Αργεντινή το 2003, όταν η κυβέρνηση του Νέστορ Κίχνερ επέλεξε, έναντι της εξαθλίωσης του λαού που επέβαλλαν τα προγράμματα του ΔΝΤ, να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους.

Αυτό που τόλμησε να διεκδικήσει η φασιστική Ελλάδα του Μεταξά λίγο πριν από τον πόλεμο, αρνείται ακόμη καινά το συζητήσει η «δημοκρατική» Ελλάδα του κ. Παπανδρέου. Και μάλιστα υπάρχουν δικαστές που όλα αυτά τα βρίσκουν καλά καμωμένα.

* Ο Δ. Καζάκης είναι οικονομολόγος - αναλυτής και το κείμενο του δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" 25/11.

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Εφιάλτης

Μια από τις τελευταίες ευκαιρίες είναι οι αυριανές εκλογές για τον ελληνικό λαό, να δείξει ειρηνικά την αντίθεσή του στα δυο μεγάλα κόμματα, στην πολιτική τους και στο ύφος τους.

Οι επόμενες εκλογές είναι μακριά και θα έχουν όλο το χρονικό περιθώριο ν΄ασκήσουν μια απίστευτη βία πάνω στο λαό, ενώ ταυτόχρονα θα ...διαφωνούν.
Είναι μια ανούσια και κουραστική εναλλαγή ρόλων και λόγων.

Το 50% του πρώτου γύρου που πήρε η αποχή , το λευκό και το άκυρο χρειάζεται να μεγαλώσει δραστικά!
Τώρα που έφυγαν τα μικρά κόμματα αυτή είναι η ορθή αντίδραση και όχι να παγιδευτούμε στο αν είναι καλύτερος ο Σγουρός ή ο Κικίλιας κλπ.
Ήδη οι μεν μιλάνε για επιδοκιμασία της πολιτικής τους και οι άλλοι οι ανεκδιήγητοι για ολική επαναφορά! (μπρρ..)

Είναι αύριο μια μεγάλη ευκαιρία (που μάλλον θα χαθεί) να καταγραφεί η διαφωνία του λαού στις μεθόδους τους, να χάσουν κάθε νομιμοποίηση.
Διαφορετικά είναι βέβαιο ότι σ΄ένα χρόνο από σήμερα, όταν οι άνεργοι θα φτάνουν σύμφωνα με τις δικές τους προβλέψεις το 1.000.000 και οι επιχειρήσεις που θα έχουν κλείσει ακόμα θα είναι άλλες 200.000, οι αντιδράσεις δε θα είναι καθόλου πολιτισμένες.

Ίσως τα δεκεμβριανά του 2011 ξεπεράσουν σε αίμα όλα τα προηγούμενα...

Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε τη μεγάλη ευθύνη το ΄44 σαν όργανο των Άγγλων, ο Γεώργιος Παπανδρέου ο εγγονός θα έχει την ίδια ευθύνη το 2011 σαν όργανο των Αμερικάνων.
Τον δεύτερο η ιστορία θα τον κατατάξει στη χειρότερη κατηγορία ηγετών που μπορεί να υπάρξει.
Ο Γούναρης, ο πρωθυπουργός της Μικρασιατικής καταστροφής, θα είναι μπροστά του αθώος!
Ο Τσολάκογλου, ο πρωθυπουργός των ναζί του φέρνει κάπως...

Χρειάζεται γρήγορα να δώσουμε ένα τέρμα στην καταστροφική του πορεία.
Αυτή τη στιγμή ουσιαστικά ανταλλάσσονται τα παλιά ομόλογα που δεν έχουμε καμία επίπτωση αν δεν τα πληρώσουμε με τα καινούργια που υποθηκεύουν όλη την Ελλάδα!
Από τα 300 δις που χρωστούσαμε μόνο τα 100 ήταν επίσημο χρέος, τα υπόλοιπα μπορούσαμε να αρνηθούμε την πληρωμή τελείως νόμιμα.
Κάτι που δεν μπορούμε με αυτά που δίνουμε τώρα.
Έτσι οι ιδιωτικές τράπεζες κάνουν τη βρώμικη δουλειά τους σε βάρος του λαού, με όργανο τους διεφθαρμένους πολιτικούς.

Το ότι τα νούμερα δε βγαίνουν το παραδέχονται όλοι οι οικονομολόγοι.
Άρα γιατί όλα αυτά;
Ποιους εξυπηρετεί ο χρόνος;

Έλληνες συνειδητοποιήστε έγκαιρα την προδοσία, πριν είναι πολύ αργά!

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Αντίσταση στο κακό


Υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί κήρυκες, άνθρωποι καλής θέλησης, που προπαγανδίζουν τη μη-αντίσταση στο κακό με το επιχείρημα ότι αυτό δεν υπάρχει και ότι με αυτό τον τρόπο του δίνουν υπόσταση.
Ο πιο γνωστός υπήρξε ο Μαχάτμα Γκάντι που υποστήριξε αυτή τη θεωρία με όλη του την ειλικρίνεια.
Παρατηρώντας την εποχή όμως τόσο του Γκάντι με τον παγκόσμιο πόλεμο, όσο και τη δική μας με τον σύγχρονο οικονομικό πόλεμο, που καταδικάζει στη φτώχεια δισεκατομμύρια πληθυσμού δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω κάθετα.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του διαόλου ήταν που έπεισε ότι δεν υπάρχει!
Το οργανωμένο κακό αφήνεται να εννοηθεί ότι είναι αποκύημα φαντασίας ιστοριών συνωμοσίας!
Κι έτσι το αφήνουμε να κυβερνά ανενόχλητο αυτό το δύστυχο πλανήτη!
Να εκπονεί και να εκτελεί τα σχέδιά του δίχως να συναντά ουσιαστική αντίσταση!

Τι άλλο ήταν παρά τέτοιο σχέδιο ο ξεριζωμός των Παλαιστινίων από τους Εβραίους, η προσάρτηση του Θιβέτ στην Κίνα, η εισβολή στην Κύπρο των Τούρκων, ο βομβαρδισμός της Σερβίας από τους Αμερικάνους και η επίθεση στο Ιράκ;
Τι άλλο ήταν η υπερχρέωση της χώρας μας και η οδήγησή της στο ΔΝΤ;
Τι άλλο είναι από την προπαγάνδα της αποχής στις εκλογές που έχουμε τώρα, ώστε ο πολίτης να αποποιηθεί και την τελευταία δυνατότητα παρέμβασης που έχει;
Τι ρόλο παίζουν τα μέσα μαζικής ..χειραγώγησης;

Η απάντηση σε όλα αυτά είναι Αντίσταση με κάθε μέσο!
Ότι πιο πρόσφορο νομίζει ο καθένας!
Ο πνευματικός άνθρωπος δε σκύβει το κεφάλι στην αυθαίρετη εξουσία!
Υψώνει τη τιμημένη σημαία της Αντίστασης στο κακό!
Υψώνει τη φωνή και τη γροθιά του στην αδικία!

Ζήσαμε σα χώρα τελευταία μια γαλάζια λεηλασία και στη συνέχεια ένα πράσινο φασισμό.
Κι όμως αυτά τα δυο κόμματα έχουν το θράσος μέσα από τη διαστρεβλωτική δύναμη κύρια της τηλεόρασης να διεκδικούν και να αποσπούν τη ψήφο του λαού.
Απόδειξη ότι δεν έχουμε πραγματική δημοκρατία.

Τ΄άτομα που μόνο περιφρόνηση τους αξίζει γίνονται με αυτό τον τρόπο κυβερνήτες.

Στην Ελλάδα έχουμε δυο διεφθαρμένα κόμματα εξουσίας, μια φασιστική λαϊκίστικη ακροδεξιά και μια πολυδιασπασμένη αριστερά που προσπαθεί να γίνει όσο πιο απωθητική μπορεί, παίζοντας το ρόλο που βολεύει το σύστημα εξανδραποδισμού του πολίτη.

Μέχρι και το Στάλιν ξέθαψε και επισείει σα φοβέρα το ΚΚΕ...
Τώρα βρήκε ο ΣΥΡΙΖΑ να διασπαστεί...
Μια αριστερά ανίκανη, δίχως όραμα και ηγεσία που μας πονά, εμάς που θα θέλαμε να επέμβει θετικά.

Έτσι όλοι αυτοί οι δουλοπρεπείς της Νέας Τάξης, τα φερέφωνα των τραπεζών, τ΄ όργανα του παγκόσμιου τραπεζιτικού ολοκληρωτισμού νομιμοποιούνται ξανά να κυβερνούν και να επιβάλουν τις απαίσιες πρακτικές τους στο βασανισμένο λαό που αγωνίζεται να τα φέρει βόλτα και τον αποκαλούν και διεφθαρμένο κι από πάνω...
Μειώθηκε αρκετά το ποσοστό τους βέβαια, αλλά όχι όσο θα΄πρεπε.
Χρειάζεται στο τρίτο γύρο των κοινωνικών αγώνων, των διαδηλώσεων, των απεργιών να πάρουν το μάθημά τους.

Στην Αργεντινή ο πρωθυπουργός του ΔΝΤ έφυγε με ελικόπτερο για να γλυτώσει το λιντσάρισμα.
Εδώ πότε θα γίνει;

Είναι η Ελλάδα το καλύτερο έδαφος για να ξεκινήσει μια Βίαιη Αντίσταση στις μεθόδους του ΔΝΤ και της Νέας Τάξης!

Ελπίδα είναι ο αφυπνισμένος πολίτης κι ο ανυπόταχτος ελληνικός χαρακτήρας!

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Η Μεγάλη Υπόσχεση- Ένα Φύλλο Πορείας


Πολλές φορές η πορεία θα είναι νυχτερινή και το φεγγάρι θα απουσιάζει.
Καταιγίδες και μανιασμένες θύελλες θα βρουν τους πολεμιστές.
Μέσα σε πυκνά δάση θα βρεθούν και θα αναζητήσουν το χαμένο δρόμο.
Θα προσπεράσουν βουνά και θα περάσουν γκρεμούς πάνω σε τεντωμένο σχοινί.
Καυτές ατέλειωτες ερήμους θα χρειαστεί να διασχίσουν.

Μέσα σε αυτή την πορεία θα χρειαστεί να θυμούνται καθαρά το μακρινό προορισμό τους.
Κρατά ο οδοιπόρος σφιχτά την πυξίδα και τη συμβουλεύεται διαρκώς.
Έχει διπλωμένο πάνω στο στήθος το φύλλο πορείας και επιβεβαιώνει το δρόμο του.
Ανανεώνει τη δέσμευση και την αποφασιστικότητα του, ξαναπαίρνει τους σπασμένους του όρκους, δίνει στην Ανώτερή του Συνείδηση ξανά και ξανά την Μεγάλη Υπόσχεση.

Η μεγαλύτερη δέσμευση του είναι η αφιέρωση στην Υπηρεσία του Γενικού Καλού.
Μέσα στην καρδιά του έχει βρει το όραμα της Μίας Ανθρωπότητας, του Ενός Κόσμου και αφιερώνεται πύρινα σε αυτό.
Το καλό για τον ένα άνθρωπο και για τη μια χώρα είναι καλό και για τον άλλο άνθρωπο και για την άλλη χώρα.
Αυτός είναι ο νόμος του πραγματικού καλού και η βάση της συνεργασίας, της δικαιοσύνης και της ορθής συμπεριφοράς.

Η δεύτερη αφιέρωσή του είναι στη Γαλήνη.
Κρατάει την ισορροπία του στις πιο δύσκολες καταστάσεις και είναι η συνείδησή του σαν τα βάθη του ωκεανού που ότι κι αν συμβαίνει στην επιφάνεια, αυτή παραμένει αδιατάραχτη.
Ρίχνει λάδι στα ταραγμένα νερά που συναντά.
Στο κέντρο της μάχης κι αν βρίσκεται, διατηρεί αυτή την αταραξία.

Ο σκοπός είναι πάντα η Αρετή.
Το μέσο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι διαφορετικό από το σκοπό.
Άρα μέσο και σκοπός είναι η άσκηση της αρετής.
Η τρίτη αφιέρωσή του λοιπόν είναι στην άσκηση της Αρετής.

Η πρώτη στον κατάλoγο αρετή είναι αυτή της Αλήθειας.
Οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις να συμφωνούν.
Η κοσμοθεωρία να ερμηνεύει ικανοποιητικά τη ζωή.
Πάντα μαθαίνει, ερευνά, αναζητά.

Η δεύτερη είναι η Υπομονή.
Ο πιο μεγάλος πολεμιστής είναι αυτός με τη μεγαλύτερη υπομονή, όλοι έχουν συμφωνήσει σ΄ αυτό.
Καθημερινά να μεγαλώνει η αντοχή και το κουράγιο.
Το χαμόγελο στα χείλη να μη σβήνει όσα χτυπήματα κι αν καταφέρνει η ζωή.

Ύστερα έρχεται η Επιμονή.
Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στην ασίγαστη αποφασιστικότητα, στη σιδερένια πειθαρχία.
Η επιτυχία εξαρτάται από την διατήρηση της έντασης της προσπάθειας.
Όποιος επιμείνει θα είναι νικητής.

Η ποιοτική Εργασία.
Αυξάνοντας την ποιότητα της καθημερινής μας εργασίας θα έρθει μια πρωτόγνωρη αμοιβή: η χαρά!
Η ποιότητα αλλάζει μόνο όταν αλλάζει το κίνητρο.
Έτσι για παράδειγμα ο υπάλληλος που φθονεί τον σκληρό του εργοδότη δεν έχει καμιά ελπίδα, πρέπει με κάποιο τρόπο ν΄αλλάξει τις συνθήκες.
«Ό,τι κάνει το χέρι σου ας το κάνει με όλη τη δύναμη».

Η Πνευματική άσκηση.
Εδώ ας τοποθετήσει ο καθένας ότι έχει δει ότι τον βοηθά πνευματικά.
Μπορεί να είναι η αυτοσυγκέντρωση, ο στοχασμός, ο διαλογισμός, η μελέτη, η γιόγκα, η προσευχή, ο αθλητισμός, μια μορφή τέχνης, μια επιστήμη, η συναναστροφή με όμοιους.

Η Γενναιοδωρία.
Σε όποιον δίνει το παν δίνεται το παν.
Κάθε τσιγγουνιά είναι μια μορφή ανανδρίας και φόβος.

Αυτά αποτελούν την υπόσχεση του πολεμιστή που την ανανεώνει καθημερινά ώσπου να γίνει αυθόρμητη συμπεριφορά.
Μπορεί να επιλέξει ο καθένας τις αρετές που αισθάνεται πιο προσφιλείς στην καρδιά του και που καλύπτουν το σύνολο της καθημερινής του ζωής.

Είναι φανερό πως δεν ξυπνούν πολλοί το πρωί για να ασκήσουν την Αρετή, αλλά εδώ μιλάμε για το Δρόμο και για όσους αισθάνονται αυτή την έλξη.

Ο δρόμος είναι ερωτικός για το Ανώτερο και κανείς δε θα γίνει Ήρωας αν δεν ερωτευτεί την Αρετή.
Όποιος πάλι ερωτευτεί την Αρετή το πεπρωμένο του θα είναι αυτό του Ήρωα!
Θα βαδίσει το Ηρωικό Μονοπάτι και θα ανηφορίσει σε πραγματικούς Ολύμπους όπου θα συναντήσει Αυτούς που τον περιμένουν.

Κι εκεί θα δει ότι δεν είναι άλλοι Αυτοί από τις Αρετές που τόσο καιρό ασκούσε και ζητούσε!

                              

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Πορεία προς το Μέτωπο

¨Κάποτε τρεις άνθρωποι μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο.
Άλλες εποχές δέκα ήταν αρκετοί ενώ χίλιοι ήταν κιόλας ένας στρατός.
Στη Νέα Εποχή θα συγκαλέσω κάτω από το λάβαρό μου ένα δισεκατομμύριο.¨

Αυτή η εποχή που προφήτεψε ο Δάσκαλος Μορύα είναι τώρα.
Αυτός ο αναρίθμητος στρατός που οραματίστηκε ο Σοφός σχηματίζεται τώρα.
Η μεγαλύτερη στρατιά που υπήρξε ποτέ πάνω σε αυτό τον πλανήτη αρχίζει να κάνει την μεγαλειώδη εμφανισή της!
Πάνω από ένας στους έξι κατοίκους αυτού του πλανήτη έχει κάνει μια ξεκάθαρη εκλογή και έχει ταχθεί οριστικά με το μέρος του Καλού.
Έχει διαχωριστεί από την άβουλη μάζα και στέκεται εσωτερικά ενάντια σε κάθε επίθεση σε αυτό που έχει προσδιορίσει ως καλό για όλους.

Οκτώβρης του 2010 και το άηχο Κάλεσμα της Επιστράτευσης του Καλού αντηχεί από άκρη σε άκρη στον πλανήτη.
Έχουμε Πόλεμο!
Οι σύντομες διαταγές ακούγονται ψιθυριστά στη σιωπή.
Η επίδοση των φύλλων πορείας γίνεται εσωτερικά καθημερινά.
Το σημείο συνάντησης είναι πάντα ορεινό.
Οι Πολεμιστές έχουν ξεκινήσει για το Μέτωπο!

Η Μεγάλη Μάχη για τη σωτηρία της ανθρωπότητας είναι μπροστά.
Το διακύβευμα είναι η ίδια η ζωή πάνω σε αυτό τον πλανήτη.
Ο πόλεμος αυτός είναι ο δικός τους.
Δεκάδες χώρες φανερά ή κρυφά χειρίζονται πυρηνικές δυνάμεις.
Η απληστία του κεφαλαίου δυναμώνει μαζί και η πείνα όχι μόνο στις τρίτες χώρες.
Ο φασισμός με νέα μορφή ξανασηκώνει το απαίσιο κεφάλι του.

Ο στρατός του Φωτός υψώνει τις σημαίες της Δικαιοσύνης , της Αξιοπρέπειας, της Συμμοιρασιάς, της Ελευθερίας, της Αλληλεγγύης, του Γενικού Καλού και της Ενότητας.
Ο στρατός του σκοταδιού της επικράτησης και επιβολής του ισχυρού, της συγκέντρωσης της εξουσίας, της δύναμης και του χρήματος σε λίγους, του διαχωρισμού των ανθρώπων σε κοινωνικές τάξεις, σε φυλές, σε χρώματα.

Κάθε στρατός έχει εκπονήσει τα σχεδιά του και η τελική αναμέτρηση πλησιάζει.
Σκοπός του εχθρού είναι να μην φτάσει κανείς στο Μέτωπο, όπου θα δει εκεί καθαρά το ρόλο και τη θέση του.
Ετσι τους στήνουν παγίδες για να τους εξουδετερώσουν.
Είναι οι παγίδες των Μνηστήρων που έστησαν στο Τηλέμαχο λίγο πριν συναντήσει τον Οδυσσέα.
Μια πλάνη (πχ ο εθνικισμός) είναι συνήθως αρκετή να τον θέσει εκτός μάχης και να τον εκτρέψει από το δρόμο του.
Μια πολύ αποτελεσματική είναι της αμφιβολίας, το διαχρονικά αδύνατο σημείο του Τηλέμαχου.
Άλλη η μη επίγνωση της μάχης και της κρισιμότητας της έκβασής της.
Μια σύγχρονη αποτελεσματική θυμαπάτη είναι το άγχος , η ανασφάλεια και η ανησυχία για τις δουλειές, για τα οικονομικά που προσπαθούν ιδιαίτερα σήμερα να απορροφήσουν όλο το δυναμικό του εργαζόμενου.

ΟΙ μέθοδοι των δυνάμεων του Χάους είναι η καλλιέργεια των αντιθέσεων και του διαχωρισμού των εθνών, των τάξεων, των θρησκειών, των συνηθειών των λαών και ο εκφοβισμός.
Οι μέθοδοι των δυνάμεων του Φωτός είναι η καλλιέργεια της ενότητας, της κοινής βάσης των λαών, της αλληλεγγύης και ισοπολιτείας των τάξεων, των θρησκειών.
Το Ιδανικό της Αδελφότητας των ανθρώπων και της θεϊκής τους καταγωγής.

Η αναγνώριση του Μεγάλου Λαβάρου προϋποθέτει διάκριση.
Η αναγνώριση των ηγετών και αυτών που έρχονται είναι μια μεγάλη δοκιμασία γιατί πρώτα θα πρέπει να έχουμε αναγνωρίσει και ανακαλύψει τα χαρακτηριστικά τους μέσα μας.

Τίποτα όμως δεν θα συγκρατήσει τη μεγάλη πλειοψηφία των πολεμιστών στο να δώσουν το Παρών στη Μεγάλη Μάχη που βρίσκεται μπροστά και θα κρίνει το μέλλον της γης.
Ένας μετά τον άλλο θα φτάνουν τα επόμενα λίγα χρόνια στο μεγάλο ραντεβού.
Εκεί θα τους περιμένουν οι Ηγέτες τους, που δεν είναι άλλοι από τους μεγάλους σοφούς όλων των εποχών.

Το σημείο συνάντησης είναι φυσικά κι αυτό συνειδησιακό.
Είναι το σημείο αντίληψης όπου τα ιδανικά και ο σκοπός ξεκαθαρίζουν, μαζί με την ανάληψη των ευθυνών που αντιστοιχούν.

Κάθε βήμα προς αυτό προϋποθέτει μάχη και νίκη με τη σύγχυση, το φόβο, την ανημπόρια.
Άρα όσοι φτάσουν θα είναι νικητές.
Κι αυτοί οι νικητές θα συντρίψουν το Χάος για το χατήρι μιας ροδοδάχτυλης Αυγής που όμοια της δε θα έχει υπάρξει ποτέ.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Αρμονία ή Χάος

Με συγκίνηση έλαβα και διάβασα την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο αμφιθέατρο του 9,84 κατά την κήρυξη της έναρξης των εργασιών του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κοινοβουλίου που διοργανώθηκε από το δήμο της Αθήνας και τη Βουλή.


Ο μεγάλος μας συνθέτης τολμά, φωτογραφίζει, προειδοποιεί, ελπίζει και δικαιώνει ξανά τον τίτλο του μεγαλύτερου εν ζωή Έλληνα.

Το πάνοπλο Χάος σήμερα φαντάζει στα μάτια πολλών ανίκητο, αλλά να που υψώνονται σταράτες, τίμιες φωνές που λένε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους και προσκαλνούν ένα Αρμονικό Μέλλον που ταιριάζει στο μπόι της μεγάλης καρδιάς τους.



ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΡΑΜΑ

Το φαινόμενο της ζωής ξεκινώντας από το Σύμπαν και φτάνοντας στον Πλανήτη Γη είναι μια συνεχής σύγκρουση ανάμεσα σε αντιθέσεις με κορυφαία την αντίθεση μεταξύ της Αρμονίας και του Χάους. Απ’ αυτόν τον κανόνα δεν ξεφεύγει φυσικά και η ανθρώπινη ιστορία, αν κρίνουμε από την συνεχή αλληλουχία της Αρμονίας και του Χάους, της Ειρήνης και του Πολέμου, της ευτυχίας και της δυστυχίας, του Πολιτισμού και της Βαρβαρότητας μέσα σε κάθε λαό και σε κάθε εποχή. Στην Ευρώπη είχαμε τις εναλλαγές ανάμεσα στην Αναγέννηση και τον Μεσαίωνα, τους Πολέμους και την Ειρήνη, τον Σκοταδισμό και τον Αιώνα του Φωτός, τη Δημοκρατία και τον Φασισμό, την ευημερία και την καταστροφή, την ανάπτυξη και την κρίση.

Σήμερα είναι φανερό, ότι οι δυνάμεις του Χάους, ισχυρότερες και δολιότερες από ποτέ, έχουν νικήσει κατά κράτος, βυθίζοντας τους λαούς μας σε βαθειά πολύπλευρη κρίση. Τόσο οικονομική όσο και κρίση αξιών. Κρίση Πολιτισμού. Τώρα βρίσκεστε στην Αθήνα, στο κέντρο της οποίας υπάρχει ο ιερός Βράχος της Ακροπόλεως, πάνω στον οποίο η Μοίρα θέλησε να διαφυλάξει τον Παρθενώνα, που αποτελεί το Σύμβολο του Μέτρου και του Ωραίου, που είναι ένα από τα βάθρα της πνευματικής, ψυχικής και ηθικής πεμπτουσίας του Αληθινού και Ακέραιου Ανθρώπου, που είχε την τύχη να του χαρισθούν δύο ανεκτίμητα δώρα: Η Δωρεά της ζωής και η Δωρεά της Αρμονίας

Όμως ποιοι και πόσοι μπόρεσαν να συλλάβουν και να εκφράσουν τον ενιαίο χαρισματικό Άνθρωπο στην πεμπτουσία του, δηλαδή του ξεχωριστού Όντος επί της Γης, του αποκλειστικού κληρονόμου αλλά και θεματοφύλακα της Αρμονίας στις σχέσεις του πρώτα απ’ όλα με τον ίδιο τον εαυτό του και κατ’ ακολουθίαν με τους άλλους, τη Φύση και τη Ζωή; Μήπως δεν είναι όλοι αυτοί που μας άφησαν κληρονομιά μεγάλα πνευματικά έργα και μας πλούτισαν με ιδέες, σκέψεις, οράματα και πάσης φύσεως έργα ανάδειξης της Λογικής, της επιστημονικής Σκέψης, καλλιέργειας της φαντασίας και του εμπλουτισμού της καλλιέπειας και καλαισθησίας; Έργα που ενώνουν αντί να χωρίζουν τους ανθρώπους. Έργα που αποπνέουν ομορφιά, ευγένεια, αλήθεια και αγάπη και που αποστρέφονται τη βαρβαρότητα και το μίσος;

Για όλους αυτούς τους ευεργέτες της ανθρωπότητας δεν υπήρχαν λευκοί, κίτρινοι ή μαύροι, πλούσιοι ή φτωχοί, μορφωμένοι ή αδαείς. Όλοι τους αντιμετώπισαν τον Άνθρωπο ως ένα ενιαίο Ον, πάνω από τις οποιεσδήποτε φυσικές είτε τεχνητές διαφορές. Η μόνη διάκριση που μπορεί να έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους είναι αυτή που έχουν τα δέντρα μέσα σε ένα δάσος. Δηλαδή ενώ όλα ζούνε πάνω στο ίδιο χώμα, ρουφούν τον ίδιο ήλιο και αναπνέουν τον ίδιο αέρα, εν τούτοις έχουν ξεχωριστές ρίζες, διαφορετικούς κορμούς, φύλλα, άνθη και καρπούς.

Όμως αυτές οι διαφορές δεν τα εμποδίζουν να επιτελούν τις ίδιες θαυματουργές διεργασίες μεταμορφώνοντας το διοξείδιο του άνθρακα στο ζωογόνο οξυγόνο, καθώς και να υφίστανται τις ίδιες δοκιμασίες από τις καταιγίδες, την ξηρασία, τις πυρκαγιές και τις αλόγιστες επιθέσεις των ανθρώπων.

Όμως στο βάθος το δέντρο παραμένει πάντα δέντρο και ο άνθρωπος πάντα άνθρωπος. Δηλαδή μια πολύτιμη κατάκτηση της ζωής. Τα έθνη, οι φυλές, οι κοινωνίες των ανθρώπων έχουν κοινό παρονομαστή τον ενιαίο, όμοιο και ακέραιο άνθρωπο, εκλεκτό της Ζωής και της Αρμονίας. Γι’ αυτό το λόγο οι δυνάμεις του Χάους, για να χτυπήσουν τη Ζωή και την Αρμονία από αρχαιοτάτων χρόνων έως σήμερα χρησιμοποιούν βασικά το όπλο των Αντιθέσεων, των διαιρέσεων, των αντιπαλοτήτων, της έχθρας και του μίσους ανάμεσα στους ανθρώπους, τις κοινωνίες και τους λαούς.

Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι η βία, η καταπίεση, η εκμετάλλευση του ενός από τον άλλον, η ευτυχία του ενός εις βάρος του άλλου και τέλος η αλληλοεξόντωση και οι πολεμικές συρράξεις.

Ώσπου σήμερα φτάσαμε στην αποκορύφωση των δόλιων δυνάμεων του Χάους με τη δημιουργία ενός διεθνούς Διευθυντηρίου που στηρίζεται σε 4-5 διεθνή κέντρα Εξουσίας με επίκεντρο τις ΗΠΑ, στηριγμένα επάνω σε μια πρωτοφανή στρατιωτική δύναμη καταστροφής, καθώς και σε τεράστια οικονομικά μέσα καταστολής και επιβολής. Με εκτελεστικά όργανα τον Στρατό και τις Τράπεζες επιβάλλουν επίμονα και συστηματικά τη Νέα Τάξη της Παγκοσμιοποίησης που επιδιώκει την ριζική αλλοίωση του παγκόσμιου χάρτη με την κατεδάφιση των εθνών, με όπλο τη διάβρωση έως την εξαφάνιση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους, δηλαδή την εθνικότητα, τον πολιτισμό, την συλλογικότητα και τελικά το δικαίωμα των Εθνών, Λαών και ανθρώπων να αποφασίζουν οι ίδιοι συλλογικά, ελεύθερα και ανεξάρτητα για την ίδια τη ζωή τους και τη χώρα τους.

Σ’ αυτό το δάσος των ανθρώπων και των λαών που πέρασε έως τώρα από χιλιάδες δοκιμασίες και τελικά άντεξε, στοχεύουν στην καταστροφή του ριζικού συστήματος κάθε δέντρου, για να το μεταβάλουν σε υλικό υλοτομίας μέσα στο τερατώδες παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης που προετοιμάζουν ορισμένοι άρρωστοι εγκέφαλοι, μεθυσμένοι από την τερατώδη δύναμη που διαθέτουν. Θέλουν να μας κάνουν όλους «ιδιώτες», μοναχικά άτομα αποκομμένα από κάθε είδους συλλογικότητα, καταφοβισμένους, ευάλωτους και υπάκουους υπηκόους στις εντολές των νέων κυρίαρχων του Πλανήτη Γη.

Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου, η ουσία της σημερινής κρίσης που ταλανίζει τους λαούς, που προς το παρόν δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν, γιατί πρόκειται πραγματικά για μια πρωτόγνωρη και σατανική επίθεση, που τους κατέλαβε εξ απήνης.

Παράλληλα όμως πιστεύω ότι οι δυνάμεις του Χάους με τη σημερινή ακραία τους επιχείρηση, έχουν φτάσει στα όριά τους. Ας θυμηθούμε τον προηγούμενο μεγάλο κίνδυνο της ανθρωπότητας με τον τότε εκπρόσωπο και εκφραστή του Χάους, Αδόλφο Χίτλερ. Μήπως μετά τους θριάμβους του στην Ευρώπη δεν υπήρχε ο διάχυτος φόβος ότι όλα τελείωσαν πια; Έτσι και σήμερα, οι σημερινοί Φύρερ, όπως τότε εκείνος, με τα κοστούμια τους και τις γραβάτες, μεθυσμένοι από τις επιτυχίες τους, έχουν οδηγήσει τη δύναμή τους στα όριά της. Δηλαδή μπροστά σε ένα νέο Στάλινγκραντ. Κι αυτό μπορεί και πρέπει να είναι οι λαοί της Ευρώπης!

Η Ευρώπη έχει προσφέρει πολλά και ανεκτίμητα δώρα στην ανθρωπότητα. Ιδιαίτερα στους τομείς της Επιστήμης, της Φιλοσοφίας, της Κοινωνιολογίας και της Τέχνης. Έχει όμως προξενήσει λόγω της αποικιοκρατίας και των δύο μεγάλων Παγκοσμίων Πολέμων και ανυπολόγιστα δεινά τόσο στους λαούς της Ευρώπης όσο και στους λαούς της Αφρικής, της νότιας Αμερικής και της Ασίας.

Σήμερα κατέχει μια θέση-κλειδί, που της επιτρέπει να αντιστρέψει το αρνητικό ρεύμα και να οδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα στο δρόμο της Αρμονίας δηλαδή της Ειρήνης και της Ευημερίας. Πρέπει όμως γι’ αυτό
Πρώτον να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τις ΗΠΑ, που την έχουν μεταβάλει σε ένα πειθήνιο όργανο της καταστροφικής πολιτικής που καταστρώνει η στρατιωτικο-οικονομική εξουσία που έχει επιβληθεί πάνω σ’ αυτή την μεγάλη χώρα με τις τόσο πλούσιες παραδόσεις και τη μεγάλη συμβολή στην πρόοδο και τον πολιτισμό και την έχει μεταβάλει σε ορμητήριο βίας και καταστροφών.
Και Δεύτερον να αναθεωρήσει εκ βάθρων την ως τα τώρα φιλοσοφία της για τις μεθόδους ανάπτυξης και ευημερίας των λαών της. Η ανάδειξη του τραπεζοοικονομικού συστήματος σε μοναδικό μοχλό εξουσίας εμπόδισε την διαδικασία μετάλλαξης της Ευρώπης σε μια ενιαία μορφοποίηση με τη δική της σφραγίδα και τη δική της στρατηγική ως αποτέλεσμα της δημιουργικής συμβολής όλων των λαών της, που στηριγμένοι στα θεμέλια των πλούσιων παραδόσεών τους, ενωμένοι θα δημιουργήσουν το πραγματικό πρόσωπο και περιεχόμενο μια νέας Ευρώπης. Μιας Ευρώπης στην υπηρεσία των ακόλουθων αξιών : της Ανεξαρτησίας, της Ελευθερίας, της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, της Ισονομίας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της ανάπτυξης, της ευημερίας και της πολιτιστικής αναγέννησης.

Η Ελλάδα θα είναι παρούσα σε μια τέτοια σωτήρια και αναγεννητική για όλη την ανθρωπότητα προσπάθεια. Η διαχρονική Ελλάδα του Μέτρου, του Αληθινού, του Ωραίου και του Ανθρώπινου θα μας βοηθήσει να φτάσουμε στις πηγές της Αρμονίας, που είναι η αντίθεση του Χάους που σήμερα κυριαρχεί επάνω στη ζωή μας. Και πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι η σημερινή μετωπική επίθεση που δεχόμαστε όλοι, μάς συνενώνει σε μια Ολότητα πάνω από΄τις διαφορές μας κάθε είδους: θρησκευτικές, φυλετικές, εθνικές, κοινωνικές, ταξικές και πολιτισμικές. Και μας υποχρεώνει να ακολουθήσουμε έναν από τους δύο δρόμους: του Χάους ή της Αρμονίας.

Είναι καιρός πια να ενηλικιωθούμε και να ωριμάσουμε, για να σώσουμε όχι μόνο τον άνθρωπο αλλά και τον Πλανήτη Γη, που τόσο μεγαλόψυχα μας φιλοξενεί. Γιατί σύμφωνα με τη λογική του Χρόνου που θα πρέπει να προσμετράται με μεγέθη αιώνων, η στάση μας απέναντι στην ουσιαστική ύπαρξη της ζωής είναι έως τώρα παιδαριώδης. Ας καταλάβουμε καλά, ότι ο Άνθρωπος είναι ενιαίος και ότι η δωρεά της ζωής που είναι ίδια για όλους, τον προορίζει να γευτεί με όλους τους πόρους του σώματος, του πνεύματος και της ψυχής του την απόλυτη ευδαιμονία που μπορεί να του εξασφαλίσει η ειρηνική συνύπαρξη με τους άλλους και με τη φύση, που θα του επιτρέψουν να αναπτύξει στο έπακρο τις δημιουργικές του δυνάμεις. Τόσο στη σφαίρα του υλικού όσο και του πνευματικού κόσμου.

Είμαι βέβαιος, ότι εάν η Ευρώπη επιλέξει αυτόν τον δρόμο, είναι ικανή να μεταβάλει τη σημερινή Κόλαση σε Παράδεισο. Και είμαι πολύ ευτυχής που μου δίδεται σήμερα η ευκαιρία να μας εκμυστηρευτώ το Μεγάλο αυτό Όραμά μου.

Σας ευχαριστώ.

Αθήνα, 16.9.2010

Μίκης Θεοδωράκης

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Η επίσπευση του ερχομού της Χρυσής Εποχής



Τρεις είναι οι προϋποθέσεις [ικανές και αναγκαίες συνθήκες] του ερχομού της Χρυσής Εποχής

1. Η αύξηση της ποιότητας των κυβερνώντων

2. Η ανάπτυξη της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων

3. Ο ικανός αριθμός των πραγματικά πνευματικών ανθρώπων

Η πιο δύσκολη είναι η πρώτη!

Μέσω της χειραγώγησης των μαζών, κύρια από τη τηλεόραση, η ψευτοδημοκρατία μας μετατρέπεται σε δικτακτορία αυτών που ελέγχουν τα ΜΜΕ.

Η εξουσία και η δύναμη παραμένουν απελπιστικά σε άπληστα χέρια.

Οι σημερινοί ηγέτες Ομπάμα, Μέρκελ, Πούτιν,Σαρκοζί, Μπερλουσκόνι αλλά κι ο δικός μας Παπανδρέου στην ουρά, είναι τυφλά και προσεκτικά εκπαιδευμένα, για να ξεγελούν τους λαούς, όργανα της Νέας Τάξης. Προσπαθούν να επιβάλουν ένα νέου τύπου οικονομικό- τραπεζιτικό ολοκληρωτισμό, παρουσιάζοντάς τον δήθεν ως αναγκαίο κακό.

Εμπόδιό τους θα αρθρωθεί σταδιακά μια αφυπνισμένη Κοινή Γνώμη, που δε θα ανεχτεί περαιτέρω περιστολή των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Σήμερα οι λαοί είναι μπροστά από τους ηγέτες τους.

Η Κοινή Γνώμη ανοίγει σταδιακά τα μάτια της , βοηθούμενη από το ελεύθερο σχετικά διαδίκτυο.

Η καρδιά επίσης του λαού παρέμεινε πάντα ζεστή, όσο κι αν θέλησαν να την απονεκρώσουν.

Δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρουν μια μάνα να μην αγαπά ή έναν πατέρα να μη θυσιάζεται για τα παιδιά του.

Δεν πρόκειται ποτέ να σβήσουν τις αξίες της αληθινής ζωής.

Η απάντηση των ενημερωμένων λαών θα είναι συντριπτική γιατί εκεί ζει η Αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο και στον πάσχοντα.

Που μπορούμε να δούμε την αλληλεγγύη;

Ας θυμηθούμε το τσουνάμι με τους 300.000 νεκρούς και τη συγκινητική βοήθεια που συγκεντρώθηκε αυθόρμητα από τους πολίτες και όχι από τα κράτη.

Ήταν ένα σημάδι μιας πλανητικής καρδιάς που χτυπά και δε γνωρίζει διάκριση σε έθνη, χρώμα, γλώσσα, θρησκεία.

Καινούργιες ιδέες χτυπούν την πόρτα της συνείδησης.

Μία κοινωνική τάξη, μια ανθρωπότητα, μοιρασιά των πόρων και του πλούτου,αλληλοϋποστήριξη.

Μιά θρησκεία της αλληλεγγύης, του σεβασμού,του να κάνεις το καλό, πέρα από μίση , διαφορές, χωριστικές τελετουργίες.

Η Δύναμη είναι ο καταλύτης των αλλαγών.

Δε μιλώ εδώ για την εσωτερική δύναμη, μα για την εξωτερική του φυσικού πεδίου.

Μιλώ για το xρήμα, τη συμμετοχή στις εξουσιαστικές διαδικασίες όσο επίπονο κι αν είναι αυτό, τις θέσεις επιρροής.

Πάντα στη γη ο άρχοντας ήταν δυνατός με πολλά όπλα, χρήματα και θέσεις.

Τούτο τον κραταιό του θρόνο, ας αποφασίσαμε να αναποδογυρίσουμε.

Η Σιδερένια Δυναστεία του να φτάσει στο τέλος της.

Η Χρυσή Εποχή, ένας Χρυσός Αιώνας που δε θα τον σταματήσει κανένας Πελλοπονησιακός Πόλεμος αυτή τη φορά, δεν έχει σχέση τόσο με αστρολογικές διελεύσεις και με την εποχή του Υδροχόου στην οποία εισερχόμαστε.

Έχει να κάνει με την εσωτερική απόφαση και εκλογή της ανθρωπότητας.

Έχοντας πίσω της άλλα 2500 περιπετειώδη χρόνια πορείας και με τη νέα της ωριμότητα, στέκεται στο σταυροδρόμι μιας μεγάλης εκλογής.

Ο Ελληνικός Χρυσός Αιώνας έχοντας ως μεγάλο εσωτερικό κενό ακόμα το θεσμό της δουλείας και τον έντονο ανταγωνισμό για δύναμη, έσβησε στα αποκαϊδια του πολέμου .

Ύστερα από αιώνες, μετά τον Ωριγένη, ο Χριστιανισμός μετατράπηκε σε όχημα ενός πηχτού σκοταδιού που καταργούσε την λογική σκέψη,την έρευνα, την ομορφιά και την ανδρεία φέρνοντας το φόβο, την αμαρτία, την υποταγή, την τυφλή πίστη.

Η Αναγέννηση όμως, ο Διαφωτισμός, οι επαναστάσεις με κύρια τη γαλλική, η μαρξιστική σκέψη και το εργατικό κίνημα ξαναέβαλαν συνολικά το Δυτικό πολιτισμό στο ρεύμα της εξέλιξης.

Οι παγκόσμιοι πόλεμοι, η νίκη επί του φασισμού και αργότερα η κατάρρευση του πολιτικού ολοκληρωτισμού της Σοβιετικής ένωσης διαμορφώνουν ένα νέο τρόπο σκέψης έχοντας ως βάση την ελευθερία.

Προσθέτοντας και τη σύγχρονη επίθεση των τραπεζών, μαζί όμως και τους υπόκωφους τριγμούς που ακούγονται από τα χρηματιστήρια, έχουμε το σχηματισμό μιας νέας βάσης δεδομένων για τη σύγχρονη κοινή λογική.

Το ξύπνημα του γίγαντα-λαού επίκειται και είθε οι αντιδράσεις του να είναι συνετές.

Η Χρυσή Εποχή προαπαιτεί μια Χρυσή Συνείδηση!

Οι Πολεμιστές του Φωτός, κάτω από το λάβαρο της Μεγάλης Σύνθεσης, ζητούν τον Ένα Νέο Κόσμο και τον ζητούν τώρα!

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Η Χρυσή Εποχή ξεκίνησε

Η Χρυσή Ακτίνα διαπέρασε τα πυκνά μαύρα σύννεφα, άγγιξε τη γη,κάτι της ψιθύρισε στο αυτί κι αυτή ρίγησε!

Κάποια πουλιά έπιασαν το τραγούδι,λίγα δέντρα στολίστηκαν με άνθη και μερικά παιδιά σήκωσαν τα μάτια στον ουρανό.

Ο ήλιος ακόμα πουθενά αλλά ο αέρας γέμισε προσμονή.

Μια μακρινή μελωδία πέρα στους λόφους, ίσα που ακούγεται.

Ποιός έρχεται;

Ένας νέος Χρυσός Ήλιος ετοιμάζεται ν΄ανατείλει!

Ένας νέος Ουρανός να σκεπάσει μια καινούργια γη!

Η Χρυσή Εποχή ξεκίνησε!

Ξημερώνει και τίποτα δε μπορεί να ανακόψει τον ερχομό της Νέας Ημέρας!

Το πυκνό σκοτάδι διαπεράστηκε ήδη από την πρώτη ακτίνα, βέλος στα μαύρα σωθικά του.

Χαρείτε Πολεμιστές, εσείς που κρατήσατε τα πόστα σας με τόσο κόπο κι αγωνία ολονυχτίς κι ο Ήλιος θα φανεί για το χατήρι σας!

Πάνε χιλιάδες χρόνια από τα σήμερα που ένας χωρικός ξεκίνησε το πρωί για το χωράφι του όπως το συνήθιζε.

Μετά από μερικά βήματα όμως κοντοστάθηκε, γύρισε πίσω και κλείδωσε για πρώτη φορά ,την πόρτα του σπιτιού του.

Τότε λένε οι σοφοί άρχισε η Σκοτεινή Εποχή που φτάνει ως τα σήμερα.

Ένα άλλο πρωινό πρόσφατα, ένας σκληρός επιχειρηματίας πούλησε τις διεθνείς του επιχειρήσεις και έδωσε τα λεφτά να φτιαχτεί ένα υπερσύγχρονο νοσοκομείο στην καρδιά μιας φτωχής χώρας...

Μέσα στο πυκνό σκοτάδι ενός διεθνούς τραπεζιτικού ολοκληρωτισμού, στη κορύφωση του φόβου για το μέλλον, στο ζενίθ της απληστίας ενός αδίστακτου κεφαλαίου, στην σφοδρή επίθεση εναντίον των εργατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, η ακτίνα της Μοιρασιάς του Πλούτου διαπερνά τα σύννεφα και φτάνει πρώτη στην ρημαγμένη γη να φέρει το χαρμόσυνο μήνυμα.

Η Χρυσή Εποχή ξεκίνησε γιατί αυτό αποφάσισαν στην πυρακτωμένη καρδιά τους όλοι αυτοί που δεν ανέχονται άλλο την αδικία, την ατιμία, την εκμετάλευση.

Τα βαριά λάβαρα της Ενότητας του Κόσμου και της Μίας Κοινωνικής Τάξης ξετυλίγονται περήφανα και μπήγονται στις επάλξεις του κάστρου των σχεδιαστών της Νέας Τάξης, της διαίρεσης και της εκμετάλευσης.

Χαρείτε Πολεμιστές!

Η Χρυσή Εποχή της Μοιρασιάς και της Δικαιοσύνης ξεκίνησε!

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Χαιρετισμός στ΄άστρα


Μια ακόμα περιστροφή του ανηφορικού κακοτράχαλου βουνού που είπαμε Συνείδηση τέλεψε, μια άλλη αρχίζει.
Ο κάμπος κάτω ξεμακραίνει μα η κορφή ακόμα αθώρητη, κρυμμένη μες στα σύγνεφα.
Η κορφή που τάξαμε στον εαυτό μας να πατήσουμε, παραμένει στη μοναξιά της αμίλητη και περήφανη.
Δεν καταδέχεται αυτή να σκύψει, μήτε να στείλει μήνυμα.
Κι εμάς τα πόδια μας πληγιάσανε, οι καρδιές μας πληγιάσανε, μα η απόφασή μας παραμένει το ίδιο ακλόνητη.
Οι σύντροφοι λιγόστεψαν, οι επιθυμίες μας λιγόστεψαν, τα υπάρχοντα λιγόστεψαν.
Δυο σανδάλια, ένα ραβδί και ένα φλασκί νερό.
Ξέραμε ότι δεν ήταν εύκολο.
Δεν είμαστε σίγουροι ότι θα φτάσουμε, σίγουροι είμαστε ότι δε θα σταματήσουμε.
Πίσω δε γυρνάμε, μήτε πουθενά θα χτίσουμε σπίτι.
Κι αν ο καιρός αγριεύει, κι αν τα βράχια γίνονται κοφτερά δε θα λιγοψυχίσουμε.
Σύντροφός μας το δροσερό αεράκι, το κελάρυσμα του νερού, το πέταγμα του αετού κι ένα τραγούδι:
«Τρεις άνδρες ορκίστηκαν ολοζωής να λάμνουν κατά νότου!»
Χαιρετίζουμε τ΄άστρα!

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Όχι στο ξεπούλημα της χώρας

                                   

Του Δημήτρη Καζάκη

Πίσω από τη θεωρητική ανάλυση των αιτιών της κρίσης και το πότε, το πώς διαμορφώθηκε και όλα αυτά και το αν ξεπεράστηκε (που δεν ξεπεράστηκε) η παγκόσμια κρίση, κρύβεται το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή έχουμε μια τρομακτική υπερσυσσώρευση, να το πούμε έτσι, πλασματικού -εικονικού το λέγανε οι κλασικοί οικονομολόγοι- κεφαλαίου, η οποία επικεντρώνεται ,όπως καταλαβαίνετε, στο τραπεζικό σύστημα. Γι’ αυτό και βλέπουμε το τραπεζικό σύστημα να είναι το επίκεντρο του όλου προβλήματος στην παγκόσμια οικονομία.

Το κράτος φορτώνεται τα χρέη των τραπεζών
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Σημαίνει ότι μετά το παγκόσμιο κραχ του 2008, χρειάστηκε να καθαριστούν τα λεγόμενα χαρτοφυλάκια των μεγάλων τραπεζών παγκόσμια, από κείνα τα χαρτιά τα οποία πλέον δεν είχαν αξία. Μια τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, σχετικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα, λέει ότι διαγράφηκε μέχρι τώρα, από τα χαρτοφυλάκια των μεγάλων τραπεζών στις αναπτυγμένες χώρες, περίπου 2,3 τρισ. Δολάρια που, τελείως τυχαία, είναι περίπου ο αριθμός της αύξησης του δημόσιου χρέους στις ανεπτυγμένες ή λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Δηλαδή, η διαγραφή των χρεών των αξιογράφων των τραπεζών μετατράπηκε σε κρίση χρέους . Εκεί είναι η όλη ιστορία. Ένας κλασικός μηχανισμός διατυπώθηκε και νωρίτερα και νομίζω σωστά, είναι μέσα από την ελλειμματική πολιτική του κράτους, το οποίο φορτώθηκε τα χρέη, φορτώνεται ξανά χρέη κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ιρλανδία κατέρρευσε [...] -το οικονομικό θαύμα του ευρώ, η χώρα που θα ‘πρεπε να ‘τανε πρότυπο- μέσα σε μια νύχτα και δεν υπάρχει δυνατότητα αναδιάρθρωσης της οικονομίας της, τουλάχιστον στο κοντινό μέλλον, αυτό εκτιμάται, και δεν χρεοκόπησε λόγω δημόσιου χρέους, χρεοκόπησε κυρίως λόγω του τεράστιου χρέους που είχε συσσωρευτεί στις τράπεζες, συν το γεγονός ότι από την εξάρτησή της από το ξένο κεφάλαιο το οποίο έφυγε, σχεδόν σε μια νύχτα, [....] διαλύθηκε η παραγωγική της βάση. Λοιπόν, αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η παγκόσμια οικονομία, εκεί εδράζεται η κρίση στην Ε.Ε. και πιο συγκεκριμένα η κρίση του ευρώ. [...]

Το ευρώ επινόηση των τραπεζιτών
Δυστυχώς και στην οικονομική σκέψη της Αριστεράς επέδρασε, δραστικά, η κυρίαρχη αντίληψη του νεοφιλελευθερισμού που, για κάποιο περίεργο λόγο, αντιμετωπίζει το ευρώ, όπως οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, πράγμα που δεν είναι. Το ευρώ ούτε γεννήθηκε, ούτε αντιπροσωπεύει διαδικασίες οικονομιών, όπως τα εθνικά νομίσματα ή τα παγκόσμια νομίσματα όπως π.χ. το δολάριο. Στην πραγματικότητα το ευρώ, να το πούμε έτσι πιο απλά και συγχωρήστε μου μια… τοποθέτηση, για να γίνω πιο κατανοητός το κάνω, ήταν μια επινόηση των τραπεζιτών της Ευρωζώνης για τη διευκόλυνσή τους. Αυτό οδήγησε σε ένα τεράστιο κύμα τιτλοποιήσεων πλούτου μες στην Ευρωζώνη, με αποτέλεσμα οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, σήμερα, να έχουν χαρτοφυλάκια αξιογράφων που φτάνουν τα 46 τρισ. δολάρια, όταν το ΑΕΠ ολόκληρης της Ευρωζώνης είναι 9,2 τρισ. Και σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ αλλά και άλλων παγκόσμιων οργανισμών, θα πρέπει αυτές οι τράπεζες να διαγράψουν από τα χαρτοφυλάκιά τους, γιατί πρόκειται για αξιόγραφα τα οποία έχουν χάσει την αξία τους, περίπου 21 τρισ. Αυτό, βέβαια, για να το διαγράψουν δεν είναι μια απλή ιστορία, για να το διαγράψουν θα πρέπει να το μεταφέρουν σε κάποιον άλλον το κόστος της διαγραφής. Συν το γεγονός ότι αυτή η μεταφορά κόστους, που γίνεται κατά κύριο λόγο στο κράτος, άρα μέσω του κράτους στον φορολογούμενο και δη στις λαϊκές μάζες, αποτέλεσε αντικείμενο και σοβαρής κερδοσκοπίας. [...] Να σας πω ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: Στο τελευταίο εννεάμηνο, τα heads fund, δηλαδή τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια πολύ υψηλού ρίσκου που υπάρχουν στην παγκόσμια αγορά και φαίνεται να ασκούν πάρα πολύ μεγάλη επιρροή σήμερα, διπλασίασαν την κεφαλαιακή τους βάση. Κι αυτό παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη φαινομενική, εικονική, πλασματική άνοδο των παγκόσμιων αγορών, το προηγούμενο διάστημα. Αυτό δημιουργεί και το σοβαρό πρόβλημα που έχουμε στην Ευρωζώνη και στο ζήτημα του ευρώ. Πολλοί οικονομολόγοι, όχι μόνο της Αριστεράς αλλά και mainstream, δηλαδή του κυρίως δόγματος στην οικονομία, έχουν χαρακτηρίσει πολύ εύστοχα το ευρώ μία από τις μεγάλες φούσκες που πήγε να σπάσει. Και εκεί εδράζεται όλο το παιχνίδι αυτή τη στιγμή που βλέπουμε στις παγκόσμιες αγορές και ειδικά με επίκεντρο το ευρώ. Αυτό, βέβαια, είναι η διεθνής πλευρά της κρίσης.

Αδύνατη η αποπληρωμή των δανείων
Παρά το γεγονός ότι η ελληνική κρίση έχει συνυφανθεί πλέον με την παγκόσμια κρίση, δεν είναι ταυτόσημη. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα αυτή τη στιγμή δεν είναι ταυτόσημο, ούτε προήλθε από την παγκόσμια κρίση. Δεν είναι κρίση εισαγόμενη αυτή που αντιμετωπίζουμε. Είναι πρόβλημα συνολικού τρόπου ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από πολύ παλιά. Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, αυτό που ονομάστηκε νωρίτερα δομικό. Και έχει να κάνει με το γεγονός ότι το δημόσιο χρέος συνολικά, να το πω απλά, χρησιμοποιήθηκε για να χρηματοδοτήσει μια άκρως παρασιτική, παραγωγικά αναιμική και συνολικά ληστρική οικονομική ανάπτυξη της χώρας από τη μεταπολίτευση κι εδώ. Αυτό είναι το πρόβλημα του δημοσίου χρέους σήμερα. Βέβαια, κάποιοι, και ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι, και εμείς στην Αριστερά, εμείς εννοώ μη ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι, λέγαμε ήδη από τη δεκαετία του ’70 ότι το πρόβλημα του χρέους είναι πολύ σοβαρό. Ο ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος που έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το ζήτημα του εξωτερικού χρέους και ειδικότερα του δημόσιου χρέους από τη δεκαετία του ’30, είχε τονίσει τη δεκαετία του ’70 ότι το πρόβλημα του χρέους, του δημόσιου χρέους και δη του εξωτερικού χρέους, στην Ελλάδα γίνεται μη διαχειρίσιμο. Και τότε ήταν μη διαχειρίσιμο, γιατί όπως έλεγε από τις 100 δραχμές που δανειζόμασταν, οι 70 φεύγανε για να πληρώσουμε παλιά δάνεια, 75 όπως υπολόγιζε. Στην τελευταία δεκαετία, από τα 100 ευρώ που δανειζόμαστε τα 97 πηγαίνουν σε ξένα δάνεια. Γι’ αυτό ακριβώς το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα, που κατά κύριο λόγο είναι εξωτερικό, δεν είναι απλώς μη διαχειρίσιμο δεν μπορεί να αποπληρωθεί. Δεν πάει να πετύχουμε 1% επιτόκιο; Τζάμπα να μας το δίνουνε δεν βγαίνει. Απλή αριθμητική. [...]. Εάν το τριετές πρόγραμμα που επιβάλει το ΔΝΤ πετύχει τους στόχους του, μ’ έναν παλαβό, μαγικό τρόπο, θα πρέπει το 2013, για να πληρώσουμε μόνο τους τόκους των δανείων η ελληνική οικονομία να παράγει από κει και πέρα στο διηνεκές, ένα πλεόνασμα, πρωταρχικό πλεόνασμα, της τάξης του 7,5%. Πρωταρχικό πλεόνασμα εννοούμε οι οικονομολόγοι τη διαφορά δαπανών και εσόδων, το καθαρό πλεόνασμα του κράτους, χώρια το τι πληρώνουμε για τα δάνεια. Σημαίνει δηλαδή ότι θα ‘πρεπε η ελληνική οικονομία να αναπτύσσεται τουλάχιστον κατά 7,5% για να μπορέσει να παράγει αυτό το πλεόνασμα και πάλι αυτό θα πληρώνει μόνο τους τόκους. Χώρια τα χρεολύσια, χώρια οι ιστορίες των τρομακτικών ταμειακών αναγκών που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και που έχουν εκτοξεύσει τον βραχυπρόθεσμο δανεισμό στα ύψη. Χώρια τα κρυμμένα χρέη που υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε διάφορες μεριές, χώρια το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος το οποίο κι αυτό σιγά-σιγά εκτινάσσεται.
Μόνο το εξωτερικό χρέος των τραπεζών αυτή τη στιγμή είναι 52% του ΑΕΠ της χώρας. Άρα, δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί το χρέος. Άρα πού πάμε; Προς τι λοιπόν αυτή η πολιτική;

Συντρίβουν την κοινωνία για να σωθούν τραπεζίτες και ευρώ
Η πολιτική αυτή εφαρμόζεται -τουλάχιστον στις βασικές υποθέσεις- και θα εξηγήσω γιατί δεν μπορεί να επιτευχθεί , για να εξασφαλιστεί ο φόρος αίματος που πληρώνει η ελληνική οικονομία στους ξένους δανειστές. Να συνεχιστεί η πληρωμή των δανείων, ανεξαρτήτως κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και των λαϊκών στρωμάτων αυτών, αυτό είναι το ένα στοιχείο.
Το δεύτερο είναι να αποφευχθεί για όσο είναι δυνατό να μη λειτουργήσει η ελληνική οικονομία και η πτώχευσή της ως θρυαλλίδα, ως ντόμινο, για τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, και ευρύτερα ενδεχομένως, αλλά και πολύ περισσότερο να μην επιδεινώσει, την ήδη δραματική κατάσταση του ίδιου του ευρώ. Δεν τους ενδιαφέρει, ούτε η ανάπτυξη της οικονομίας στην Ελλάδα, ούτε το να φτιάξουν τα οικονομικά, ούτε πώς θα μας βοηθήσουνε να πληρώσουμε τα χρέη, τίποτα από όλα αυτά.
Σήμερα, οι διεθνείς οικονομικοί οίκοι, αυτοί που, κατά κύριο λόγο έχουν τα μεγάλα πακέτα ομολόγων του ελληνικού χρέους, εκτιμούν ότι με το πρόγραμμα του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτού που επεβλήθη και που ψήφισε η κυβέρνηση πριν από δύο μέρες, στην πραγματικότητα θα φέρει μία πτώση του ΑΕΠ, στην τριετία, από 25 μέχρι 37%, όπως υπολογίζουν όλοι. Αυτό θα σημαίνει μη ανατάξιμη, όπως λένε μια σειρά οικονομικοί αναλυτές διεθνώς, ύφεση, τουλάχιστον για 20 χρόνια για την ελληνική οικονομία. Αυτό σημαίνει οικονομική καταστροφή. Και όχι μόνον αυτό.

Κατάργηση δημοκρατίας και πλιάτσικο
Συνήθως, στην ιστορία, γνωρίζουμε, ότι αντίστοιχες οικονομικές κρίσεις, δεν συνοδεύτηκαν μόνο με οικονομικές συνέπειες και αποτελέσματα, είχαν και σοβαρές πολιτικές συνέπειες. Είχαν προβλήματα, σε σχέση με τη δημοκρατία. Και είδαμε ήδη μόλις χθες ότι καταργήθηκε το Κοινοβούλιο με την τροπολογία. Θα περνάνε οι συμφωνίες με το ΔΝΤ, χωρίς έγκριση του Κοινοβουλίου – αίτημα το οποίο το βάζουν οι οικονομικοί αναλυτές του ΔΝΤ και της Ε.Ε. ήδη εδώ και δύο βδομάδες. Με την κατάργηση της έννοιας του Κοινοβουλίου δεν μπορεί να υπάρχει ανάταξη της οικονομίας. Είναι γνωστό τι έγινε στη Λατινική Αμερική, με τις χρεοκοπίες της δεκαετίας του ’80, όπου οι περισσότερες χώρες, ακόμη και αυτές που είχανε γλιτώσει από τη δικτατορία ή μόλις είχανε βγει από καταστάσεις δικτατορίας, επέστρεψαν σε καταστάσεις δικτατορίας.
Όμως, υπάρχει άλλο και σοβαρό θέμα. Σήμερα, οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές, μιλάμε για αυτούς που κατέχουν τα ελληνικά ομόλογα και διεκδικούν σοβαρές αποδόσεις από αυτά, θεωρούν ότι η ελληνική οικονομία, η ελληνική κοινωνία, το ελληνικό κράτος, δεν είναι βιώσιμο. Μη οικονομικά βιώσιμο, λέγεται.
Και ξαφνικά αναπτύσσονται θεωρίες που λένε το εξής: αν αυτό δεν είναι βιώσιμο, ολόκληρες οικονομικές περιφέρειες της χώρας θα πρέπει είτε να απορροφηθούν από τους γείτονες, είτε θα πρέπει να ενσωματωθούν πλήρως στην Ευρωζώνη, ακριβώς όπως έγινε με τη Νέα Γη -αγγλιστί New Foudland- που έγινε επαρχία του Καναδά, το 1949, επειδή η New Foudland, ένα πρώην προτεκτοράτο της Βρετανίας, οδηγήθηκε το ‘34, σε τέτοια κατάσταση υπερχρέωσης, που δεν ήτανε βιώσιμο [...]. Αυτά συζητάνε. Και δεν τα συζητάνε μόνο. Εξ επαγγέλματος, μπορώ να γνωρίζω και να σας διαβεβαιώσω, με όσες πληροφορίες γίνεται, υπάρχουν ήδη επιχειρηματικά σχήματα τα οποία στήνονται αυτή τη στιγμή μέσα στην Ευρωζώνη, στο Μπαχρέιν, στα Αραβικά Εμιράτα και παντού, που στοχεύουν σε αυτού του είδους το πλιάτσικο της Ελλάδας.
Στην υιοθεσία ή την απορρόφηση ολόκληρων οικονομικών περιφερειών της χώρας. Άρα, το ζήτημα που μπαίνει μπροστά στη χώρα και στο λαό της, πρώτα και κύρια στην ίδια την εργατική τάξη, δεν είναι ότι θα χάσει το μεροκάματο ή κινδυνεύει η σύνταξη ή η δουλειά της. Κινδυνεύει να χάσει τη χώρα της. Και όχι μόνο με πολιτικούς όρους, δηλαδή με όρους ανοιχτής πολιτικής δικτατορίας, χούντας δηλαδή -όπως την έχουμε δει να εφαρμόζεται παντού, όπου μπήκε το ΔΝΤ, ή όπου μπήκε ο συνδυασμός ΕΕ και ΔΝΤ, στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, και γνωρίζουμε τι συνέβη- αλλά και με όρους φυσικής ακεραιότητας της χώρας. Πολλοί οικονομολόγοι, πριν από μια εβδομάδα, έτυχε να βρίσκομαι σε ένα τέτοιο team οικονομολόγων, που συζητούσαν ακριβώς τις προοπτικές από μεριάς των επενδυτών για την Ελλάδα, και όλοι καταλήγανε στο συμπέρασμα, ότι η μόνη λύση της Ελλάδας είναι η «αφρικανοποίησή» της. Δηλαδή αυτό που συνέβη στη Νιγηρία ή στη Σομαλία, όπου στη δεκαετία του ‘90 ήταν τα πρότυπα ανάταξης οικονομιών για το ΔΝΤ. Κοιτάξτε τις σήμερα πού είναι και τι συμβαίνει εκεί. Άρα [...] το δίλημμα που μπαίνει σήμερα μπροστά στην εργατική τάξη, στο λαό, στη χώρα την ίδια είναι ή η σωτηρία της χώρας ή η ολοκληρωτική καταστροφή της χωρίς προοπτική. [...] Ή παλεύει, η Αριστερά, πρώτη και κύρια, προσπαθώντας κοινωνικά να θέσει τη εργατική τάξη στο προσκήνιο, να μπορεί να αναδείξει την ηγετική της ικανότητα και να τραβήξει τα υπόλοιπα στρώματα που πλήττονται σε μια ανασυγκρότηση της χώρας, με νέους όρους, με νέες προοπτικές, σε μια νέα τροχιά οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ανάπτυξης, ή είναι χαμένο το παιχνίδι. [...] Για αυτό και η έννοια της άρνησης της πληρωμής του χρέους είναι βασική αφετηριακή αρχή, για να μπορέσει να ξεκινήσει μια τέτοια πορεία. Είναι ζήτημα επιβίωσης.

Παύση πληρωμών δεν σημαίνει πτώχευση
Ας συζητήσουμε λιγάκι το θέμα της άρνησης πληρωμών, επειδή υπάρχουν πολλές φορές συγχύσεις, άλλες φορές καλόπιστες και άλλες φορές κακόπιστες, κυρίως από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Άρνηση πληρωμής του χρέους, μέσα από την παύση πληρωμών, δεν σημαίνει πτώχευση της χώρας. Η πτώχευση -είτε έτσι, είτε αλλιώς- έρχεται. Ειπώθηκε προηγούμενα, έχει κλειδωθεί η οικονομία προς τα κει. Το θέμα είναι πότε θα έρθει, με ποιους όρους και ποια είναι τα συμφέροντα και πώς θα τοποθετηθούν, αν θέλετε, στις αγορές, οι κυρίως κερδισμένοι από την πτώχευση, για να μπορέσουν να επικαρπωθούν την πτώχευση. Αυτό είναι το θέμα. Λοιπόν, το θέμα είναι ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε άρνηση πληρωμής του χρέους, ακριβώς για να αντιμετωπίσουμε την πιθανότητα και την προοπτική της πτώχευσης. Και αυτό το πράγμα πώς μπορεί να γίνει: Μόνο αρνούμενοι το δικαίωμα στους δανειστές να κατάσχουν ή να λεηλατούν αυτή τη χώρα. Αυτό είναι. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Η ιδέα αυτή και στο επίπεδο της πολιτικής και στο επίπεδο της οικονομίας, δεν είναι πρωτοσήμαντη - ξέρετε, μαζευτήκαμε ορισμένοι οικονομολόγοι και μας ήρθε ξαφνικά στο μυαλό. Στην ιστορία, στη διεθνή εμπειρία -αναφέρθηκε μια πολύ αξιόλογη μελέτη προηγουμένως- εγώ έχω να σας αναφέρω μια τεράστια βιβλιογραφία σε σχέση με το ζήτημα αυτό που ξεκινάει από το 19ο αιώνα, αναφέρεται το πολύ απλό εξής πράγμα: ότι δεν μπορεί [...] να ανασυγκροτηθεί μια οικονομία η οποία βαρύνεται από ένα τέτοιο δημόσιο χρέος[...]

Απαραίτητη η έξοδος από το ευρώ
Βεβαίως, οφείλουμε να πούμε ότι το μεγάλο πρόβλημα στην ελληνική οικονομία, πέραν από αυτά που είπαμε είναι, όντως, το ευρώ. Είναι ο μόνος μηχανισμός με τον οποίο μπορούν οι δανειστές, όπως οι ξένοι τοκογλύφοι, να μου επιτρέψετε να πω, μπορούν να συντρίψουν μέσα σε ένα 24ωρο την ελληνική οικονομία.
Γι’ αυτό είναι απαραίτητο, σε αυτήν τη πορεία, να φύγουμε από το ευρώ, είναι βασική προϋπόθεση. Και βεβαίως, η παύση πληρωμών δεν μπορεί από μόνη της να λύσει τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, αν δεν προχωρήσουμε γρήγορα σε μία διαφορετική αναπτυξιακή πορεία, εν συντομία: στην εθνικοποίηση των βασικών τραπεζικών ιδρυμάτων, ώστε να σταματήσει η κερδοσκοπία, είτε ιδιωτική είτε κρατική. Το δεύτερο είναι ο έλεγχος των ροών κεφαλαίου, γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να σταματήσει η αιμορραγία της ελληνικής οικονομίας που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Θα σας πω μόνο ένα στοιχείο: στα τέλη του 2009, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ που παρακολουθεί τις βάσεις δεδομένων, από την Ελλάδα είχαν εξαχθεί κεφάλαια που ανήκουν σε ιδιώτες κατοίκους της Ελλάδας. Τα κεφάλαια που είχαν πάει στο εξωτερικό σε κερδοφόρες τοποθετήσεις, δηλαδή σε αγορές παραγώγων, σε μετοχές, σε CDs, σε ομόλογα κ.λπ., ήτανε 200 δισ. ευρώ, όταν όλο μας το χρέος είναι 300 δισ. ευρώ. Λοιπόν, φυσικά και χρειάζεται μια άλλη αναπτυξιακή πορεία, δε θέλω να αναφερθώ παραπέρα. Βεβαίως, χρειάζεται να αναπτυχθεί το κράτος, ένα άλλο, όχι το σημερινό, το διεφθαρμένο, όπως είναι, ως βασικός μοχλός της οικονομίας, έτσι ώστε να μπορεί να ανασυνταχθεί η οικονομία και να αναταχθεί σε όλα τα επίπεδά της και, φυσικά, (χρειάζεται) ένας άλλος προσανατολισμός της χώρας, ώστε να αξιοποιήσει τις πραγματικές ευκαιρίες που υπάρχουνε στην αποδιεθνοποίηση της οικονομικής ζωής.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Οι σύγχρονες Πύλες της Φωτιάς





Τούτη την αγαπημένη χώρα ποτέ δεν τη ξέχασε ο Θεός.

Δεν πέρασε εποχή να μη στείλει μαντατοφόρους Του να της θυμίζουν το μεγαλείο της και να της δίνουν ρεγάλο τη ζωή τους.

Και σε τούτη τη Νέα της Ζωή, στα τελευταία διακόσια χρόνια, δεν παρέλειψε να της στέλνει ήρωες και δημιουργούς να βλέπει σε αυτούς το πρόσωπό της, να θυμάται.

Τέτοια πάστα κι απόφαση είχαν τα θεριά του αθάνατου ΄21 σαν τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Ανδρούτσο που ανέλαβαν την ευθύνη της ανάστασης της πατρίδας.

Τέτοιος ο Καποδίστριας, αλλά κι ο Σολωμός.

Όμοιος τους κι ο Βενιζέλος αλλά κι ο Καζαντζάκης και ο Σικελιανός.

Μεγάλο το φως του Άρη του Βελουχιώτη που σκόρπισε απ΄τα ψηλά λημέρια του.

Ρίτσος, Ελύτης, Σεφέρης ακολουθούν και ο Θεοδωράκης να κρατάει την αθάνατη σκυτάλη.

Αυτοί στάθηκαν οι μεγάλες κορφές κι από κάτω δεκάδες και εκατοντάδες.

Σε αυτή τη δράκα ανθρώπων εμπιστεύτηκε ο Θεός την Ελλάδα και αυτοί τίμησαν την αποστολή τους.

Βρήκε η Ελλάδα, πάει να πει η Ελευθερία, σίγουρο καταφύγιο σε τούτα τ΄άπαρτα στήθια.

Εκεί έζησε και δεν καταδέχτηκε να συναναστραφεί μανδαρίνους γραφειοκράτες, πολιτικάντηδες και τους κάθε λογής κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

Αντίθετα μόχθησε και ανακάτεψε το αίμα, τα δάκρυα και τον ιδρώτα της με το κομμάτι του λαού που πότε έπιανε τ΄άρματα, πότε τα σύνεργα της δουλειάς να σώσει την τιμή και το δίκιο.

Και τ΄ Όνειρο δε χάθηκε, αλλά κάθε αυγή διάλεγε κι έναν Έλληνα και του ιστορούσε τα περασμένα και του παράστανε τα μελλούμενα που μπορούν να ΄ρθουν ξανά, αν κρατήσει το μετερίζι του σε αυτό το φανερό ή αόρατο, κάθε φορά, πόλεμο.

Και πάντα υπήρχαν Έλληνες που ανταποκρίνονταν στο παμπάλαιο κάλεσμα

και σήκωναν φανερά ή μυστικά λάβαρα που μπορούσαν να κρατήσουν και να προωθήσουν.

Φυσικά και υπάρχουν και τώρα.

Μια σύγχρονη Φρουρά σταλμένη να φυλάξει τις Πύλες της Φωτιάς!

Οι Μήδοι ζητούν ξανά τη γη, το νερό και πρόσθεσαν και τον αέρα μας τελευταία!

Είναι οι Μήδοι ο στρατός της ατιμίας, της απάτης, της ανελευθερίας, της απαξίωσης, της έλλειψης, της αρπαγής, του φόβου, του εξευτελισμού, του σκοταδιού, του διχασμού και της υλιστικότητας.

Είναι οι Τριακόσιοι οι φορείς της Αξιοπρέπειας, της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης , της Μοιρασιάς του πλούτου, της Απλότητας, της Αρμονίας, της Αρετής, της Ενότητας, του Πνεύματος.

Κάθε τέτοια καρδιά μετατρέπεται σε Θερμοπύλες και Μεσολόγγι.

Το τίμημα μπορεί να είναι η φτώχεια, η ταλαιπωρία καθώς και πολύ μεγαλύτερο,
αλλά οι Θερμοπύλες και το Μεσολόγγι έσωσαν και θα σώζουν την κρίσιμη στιγμή κι ας πέφτουν τα ίδια.
Μην ξεχνάμε ότι σε αυτό το ενεργειακό σύμπαν, η σύγκρουση είναι πρωτίστως ενεργειακή.
Η σύγχρονη Αντίσταση θα είναι και αυτή ενεργειακή και σκληρή.
Τριακόσιοι λένε είναι αρκετοί όπως και παλιά, τόσο υπολογίζεται το κρίσιμο πλήθος για τη χώρα μας.

Όποιος αισθάνεται το κάλεσμα γι΄αυτή την αθάνατη Φρουρά ας γυαλίσει την ασπίδα και ας ακονίσει το σπαθί του.

Οι καιροί δε περιμένουν.

Όποιος μπορεί μην αργεί.

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Σύγχρονοι κουκουλοφόροι

Το μαύρο σύννεφο που έστεκε απειλητικό πάνω από την Ελλάδα έφερε καταρρακτώδη βροχή.

Η χώρα χρεοκοπεί και οι εχθροί μας κάνουν επιθέσεις φιλίας ζητώντας το Αιγαίο να γίνει θάλασσα ειρήνης.
Γιατί άραγε τώρα που είναι ελληνικό, τι είναι;
Θα γίνει ειρηνικό αν αναλάβει το ΝΑΤΟ τη κυριαρχία του;

Αυτός ο θλιβερός μας πρωθυπουργός μπροστά στον Τούρκο ομόλογό του,χρησιμοποίησε τη λέξη ''φοβόμαστε" για τυχόν εισβολή της Τουρκίας, έχοντας το προηγούμενο της Κύπρου.
Κάποιος να του πει ότι άλλο σημαίνει φοβόμαστε κι άλλο παίρνουμε τα μέτρα μας  γιατί γνωρίζουμε τις πρακτικές του κακόβουλου γείτονα.

Σταθερά θέλουν να αποδομούν το ηθικό του ελληνικού λαού.
Ξέρουν καλά ότι ένας λαός, έστω μικρός αριθμητικά, μα ενωμένος και αποφασισμένος είναι ανίκητος.
Πάνω από είκοσι χρόνια έχει στηθεί η επιχείρηση καταβαράθρωσης της υπερηφάνιας και της ψυχολογίας του Έλληνα.
Η λεβεντιά, η ηθική και το φιλότιμο έγιναν γραφικά και τη θέση τους πήραν το εύκολο χρηματιστηριακό χρήμα, η διαπλοκή και η μίζα.
Πέρασαν ένα ντορβά με βρώμη στο λαιμό του ελληνικού λαού για να τους αφήσει ήσυχους στο μεγάλο φαγοπότι τους και τώρα του ζητούν να πληρώσει τον εξωφρενικό λογαριασμό.
Η μεγάλη ευθύνη του λαού είναι ότι τους άφησε, δεν είναι άμοιρος ευθυνών.
Όμως έφτασε πια στα όρια αυτή η ανοχή καθώς διαπίστωσε με τραγικό τρόπο τι συνέβη.

Μια μεγάλη αλλαγή σημειώνεται στοιν τρόπο που βλέπει τα πράγματα.
Σημίτης, Καραμανλής, Παπανδρέου δεν μπορούν πλέον να κυκλοφορήσουν στους δρόμους της πόλης.
Ο τέως πρόεδρος της Βουλής Α.Κακλαμάνης, έμεινε κλειδωμένος για τριάντα λεπτά στην τουαλέτα καφετέριας, ενώ τον γιουχάιζαν εκατοντάδες θαμώνες, μέχρι να τον πάρουν τα ΜΑΤ.

Το λιβάνισμα των άθλιων ΜΜΕ με τη σφιχτή διαπλοκή τους με την οικονομική και πολιτική εξουσία δεν περνάει πια και η κοινή γνώμη αυτοαναθεωρείται.

Ως εδώ πια η απάτη!

Καιρός να μπουν τα πράγματα στη θέση τους και οι κατεργάρηδες στα κελιά τους.
Ούτε ο Τσουκάτος, ούτε ο Αγγέλου δρούσαν μόνοι τους κι αυτό το ξέρουν όλοι.
Τα τριακόσια δις που κέρδισαν οι τράπεζες τα τελευταία πέντε χρόνια με τα τοκογλυφικά επιτόκια τα έκλεψαν από τον ελληνικό λαό.

Όλα τα κέρδη από τις οποιεσδήποτε υπεραξίες, είναι εξ ορισμού ανήθικα.

Ο Παπανδρέου στη συνέχεια επέλεξε τη χειρότερη δυνατή λύση ως διέξοδο.
Να κάνουν στην Ελλάδα κουμάντο τα ναρκοδολάρια του ΔΝΤ καταργώντας κάθε κοινωνική κατάχτηση, αποδομώντας και εξαθλιώντας τη χώρα.
Υπήρχε η λύση της χρηματοδότησης με χαμηλό επιτόκιο από τρίτες χώρες και υπήρχε και το πραγματικό όπλο της στάσης πληρωμών.
Κάτι που θα γίνει αναπόφευκτα αργότερα μας λένε οι οικονομολόγοι, γιατί τα νούμερα δε βγαίνουν.
Αλλά ως τότε θα έχει καταλυθεί η ανεξαρτησία της πατρίδας μας , θα έχει γίνει προτεκτοράτο των πολυεθνικών κεφαλαίων και θα έχει διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός.

Στις δημοσκοπήσεις η εμπιστοσύνη των πολιτών προς κυβέρνηση-αντιπολίτευση, πέφτει ραγδαία κάτω από το 20%. Αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα πέσει γι΄αυτό και βιάζεται να εκτελέσει τα υπόλοιπα άνομα συμβόλαιά της.
Ίσως σε αυτά περιλαμβάνεται η Κύπρος, το Αιγαίο και το όνομα της Μακεδονίας.

Είναι η ώρα ο ελληνικός λαός να ορθώσει το ανάστημά του εμπόδιο στα σχέδια της Νέας Τάξης, πέρα από κόμματα, με γνώμονα αποκλειστικά τη δικαιοσύνη.

Δεν είναι όλα αυτά μια ακόμα θεωρία συνωμοσίας, από αυτές που συνηθίζουν εθνικιστικοί κύκλοι, αλλά μια κραυγαλέα τραγική πραγματικότητα και επιβάλλεται να είμαστε προσεχτικοί και καχύποπτοι στο άμεσο μέλλον.

Το χρωστάμε στην ιστορία και το μέλλον μας.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Ο ξεσηκωμός των λαών



Σήμερα 5 Μαίου 2010 ξεκίνησε στην Αθήνα η μεγάλη παγκόσμια αντεπίθεση των λαών απέναντι στις χρηματοπιστωτικές διεθνείς συμμορίες του νεοφιλευθερισμού.

Η οργή του λαού ξεχείλισε γρήγορα και τα πρώτα φράγματα έσπασαν.

Καμία αστυνομική δύναμη δεν μπορεί να συγκρατήσει τέτοιο πλήθος.

Παγωμένοι οι απανταχού διαχειριστές του συστήματος παρακολουθούν τρομαγμένοι το ποτάμι της οργής να φουσκώνει και καταστρώνουν πανικόβλητοι ύπουλα σχέδια κι αναχώματα.

Τέτοιο σχέδιο ήταν να αφήσουν τράπεζα ανοιχτή στη Σταδίου 23 (!), μέσα στο κέντρο της διαδήλωσης.

Και μάλιστα στεγαζόταν σε παραδοσιακό κτίριο που δεν μπορούσε να έχει πόρτα ασφαλείας!

Μια συνεργασία του αφεντικού της Marfin Βγενόπουλου και της αστυνομίας-κυβέρνησης.

Αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας των άτυχων υπαλλήλων, που εκβιαστικά τους έβαλαν να δουλέψουν σήμερα...

Πως ήταν δυνατόν να μη χτυπήσουν την ανοιχτή τράπεζα,ανεγκέφαλοι που πάντα παρεισφρύουν σε τέτοιες πορείες;

Όπως έκαναν και στα γεγονότα του Δεκέμβρη όπου ασφαλίτες μαζί με αναρχικούς έκαιγαν μαγαζιά για να εκθέσουν την αντίδραση του λαού.

Τρέμουν οι ιθύνοντες την οργή του λαού.

Ο λαός είναι ένας εξημερωμένος ελέφαντας που δεν ξέρει τη δυναμή του και κάνουν τα πάντα να μη τη μάθει ποτέ.Ματαιοπονούν.

Σήμερα στην Αθήνα μέγα πλήθος κήρυξε την επανάσταση των λαών απέναντι στους σύγχρονους δυνάστες του.

Καλό βόλι να έχουν!

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Προδοσία



"Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε μτο ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα
την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.
Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος.
Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Μακάρι να έχω άδικο."
Μίκης Θεοδωράκης

Δημοψήφισμα τώρα



Μαξ Κάιζερ
Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα διασύρεται και λοιδορείται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Μαξ Κάιζερ, ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς και τολμηρούς οικονομικούς αναλυτές, στέκεται στο πλευρό μας και μιλά ανοιχτά για «οικονομική μαφία» και «οικονομικούς τρομοκράτες» που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή.

Γνωρίζοντας άριστα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς υπήρξε χρηματιστής στην Γουόλ Στρητ για περίπου 25 χρόνια, ο Μαξ Κάιζερ, που είχε προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια την οικονομική κατάρρευση της Ισλανδίας, ζητά την σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και προτρέπει τους Έλληνες να διεξάγουν δημοψήφισμα για την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Παρουσιαστής οικονομικών εκπομπών στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου, ανάμεσα στα οποία το BBC, το Αγγλικό Αλ Τζαζίρα και το Russia Today, ο Μαξ Κάιζερ μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», χαρακτηρίζει ανούσια τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης, υποστηρίζοντας πως τα πραγματικά μέτρα θα μας τα επιβάλει το Δ.Ν.Τ. Θεωρεί πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που θα θυσιαστεί από τις διεθνείς αγορές και προτρέπει τους Έλληνες να εμποδίσουν αυτήν την προοπτική.

-Είναι το Δ.Ν.Τ μονόδρομος για την Ελλάδα, ή υπάρχουν εναλλακτικές οδοί;
Ο μονόδρομος για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι η σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και όλων όσων συμμετείχαν στην χάλκευση της ελληνικής οικονομίας το 2000, που μπήκατε στο ευρώ. Το επόμενο βήμα, η εθνικοποίηση των τραπεζών, όπως έκανε η Σουηδία το 1993. Το Δ.Ν.Τ είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεστε. Θα χάσετε την κυριαρχία σας. Ασκεί οικονομική τρομοκρατία. Χρησιμοποιεί οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής. Θα σας βιάσει με τέτοιον τρόπο, που δεν θα έχετε νιώσει ποτέ χειρότερο πόνο.

-Υπάρχει η άποψη πως το Δ.Ν.Τ δεν είναι ο «κακός λύκος» αλλά η μοναδική λύση για την Ελλάδα;
Αν κάποιος σας κάψει το σπίτι για να σας πουλήσει μετά κάρβουνο θα το θεωρούσατε λογικό; Αυτό ακριβώς έκανε και η Goldman Sachs στην ελληνική οικονομία. Σας έκαψαν σαν εμπρηστές και τώρα έρχονται και σας λένε μην ανησυχείτε θα σας δώσουμε κάρβουνο. Είναι εξωφρενικό. Το Δ.Ν.Τ διεμήνυσε στην Ελλάδα πως αν το χρειαστεί θα έρθει για βοήθεια. Τα επενδυτικά hedge funds της Γουόλ Στρητ επιτίθενται στην αγορά ομολόγων της Ελλάδας για να κατευθύνουν την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Και ο λόγος που το κάνουν είναι απλός. Να αναγκάζουν τον ελληνικό λαό να ζητήσει τη βοήθεια του Δ.Ν.Τ. Και το Δ.Ν.Τ θα πει, αφού μας φωνάξατε για βοήθεια εμείς απλώς ήρθαμε. Οι τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ συνεργάζονται απόλυτα με το Δ.Ν.Τ. Είναι μια οικονομική μαφία και τα hedge funds είναι οι εκτελεστές. Οι έρευνες για την Goldman Sachs στις Η.Π.Α αλλά και στην Ευρώπη δείχνουν το μέγεθος της μαφίας. Είναι αναμεμειγμένοι σε παράνομες δραστηριότητες σε όλον τον κόσμο.

-Η Ευρωπαϊκή Ένωση που βρίσκεται; Πως εξηγείτε την αντιμετώπιση της Γαλλίας και της Γερμανίας;
Η Γερμανία είναι στην πλευρά των τραπεζιτών της Γουόλ Στρητ. Δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα ή το ευρώ. Το ευρώ αντικατέστησε ένα φθηνό μάρκο ώστε να διατηρήσει ανταγωνιστικές τις εξαγωγές της. Όσο η Ελλάδα είναι το πρόβλημα, το ευρώ πέφτει και η Γερμανία ευνοείται.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ ανταγωνίζονται το δολάριο. Δυστυχώς η κρίση θα καταστρέψει το ευρώ. Οι τραπεζιτικοί τρομοκράτες της Γουόλ Στρητ, έχουν σκοπό μετά την Ελλάδα, να καταστρέψουν την Πορτογαλία και να συνεχίσουν. Η καταστροφή του ευρώ θα βοηθήσει το δολάριο να παραμείνει το μοναδικό διεθνές νόμισμα, το μοναδικό «αποθεματικό νόμισμα». Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει πετρέλαιο, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει χαλκό, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Γιατί αυτά και αρκετά ακόμα προϊόντα πωλούνται μόνο σε δολάρια. Αυτό σημαίνει πως οι Η.Π.Α κερδίζουν διαρκώς. Όλος ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να αγοράζει συνεχώς δολάρια. Το ευρώ λοιπόν απείλησε την αυτοκρατορία του δολαρίου. Ήταν λογικό αυτό να μην αρέσει στους τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ. Χρησιμοποιούν την κρίση για να καταστρέψουν το ευρώ. Οι Έλληνες πρέπει να σταθούν ενάντια στους τραπεζίτες, όπως κάνανε οι Ισλανδοί.

-Τι προτείνετε; Πώς θα καταφέρουμε να ζητήσουμε δάνεια από τις αγορές;
Να κάνετε δημοψήφισμα. Όπως στην Ισλανδία. Οι Ισλανδοί αποφάσισαν με 93% να μην δώσουν σε μερικούς τραπεζίτες 5 δις ευρώ. Πρέπει εσείς οι Έλληνες να αποφασίσετε αν θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας. Η κυβέρνησή σας δεν έχει αυτήν την εντολή. Σας θεωρούν ανόητους και δεν ζητάνε τη γνώμη σας; Θεωρούν πως είστε μωρά και δεν έχετε δικαίωμα λόγου; Πως δεν μπορείτε να αποφασίσετε για τις ζωές σας; Ζητείστε δημοψήφισμα. Θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας ή όχι; Εσείς έχετε τη δύναμη. Πρέπει να παλέψετε, να αγωνιστείτε. Αν δεν γίνει δημοψήφισμα τότε να γίνουν εκλογές. Να εθνικοποιήσετε άμεσα όλες τις τράπεζές σας, να δημιουργήσετε δύο ή τρεις κρατικές τράπεζες και να αναδομήσετε την οικονομία σας. Μην πάτε μακριά. Κοιτάξτε το μοντέλο που εφάρμοσε η Σουηδία το 1993.

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Το χαμπέρι


Στάθηκε μολυβένιος ο καιρός
και το σύγνεφο μαύρο¨
μα το τζάκι το αντιχαιρέτησε πεισματωμένο
κι η φωτιά του συνόδεψε ισότιμα τον κεραυνό.
Γιατί ΄ναι ο άνθρωπος μικρός,
μα η εξουσία του μεγάλη.

Τούτο το πρωί δυο αστέρια που πολύ αγαπήθηκαν
γέμισαν το γρασίδι δάκρυα
και δυο αλόγατα λεύτερα κάλπασαν στα βουνά
παραβγαίνοντας με τ΄όνειρο.

Δυο πλατάνια ήταν και μιλούσαν κι έσμιγαν τα κλαδιά τους όλη νύχτα
κι η πηγή στη ρίζα τους γεννούσε ποτάμι καθαρό,
που τράβηξε ευθύς να δώσει το χαμπέρι στη θάλασσα.
Ότι είναι η αγάπη που λιώνει το σίδερο
κι ορίζει εδώ τον τόπο.
Ότι τ΄αηδόνι κελαηδά πάνω στο βάτο.
Ότι το χελιδόνι κράτησε το λόγο του ξανά
κι ο Χρόνος είναι που φέρνει γύρα το χωριό και χουγιάζει τη Μοίρα.

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Ελευθερία


H ένταση στον κόσμο μεγαλώνει κι αυτό σημαίνει ότι η μάχη μεταξύ Φωτός και σκοταδιού έχει γίνει σφοδρότερη.


Ας αναμετρήσουμε ξανά τα αντίπαλα στρατόπεδα.
Από τη μια το Κοινό Καλό, η Κοινή Ευημερία, το Κοινό Συμφέρον των λαών.
Από την άλλοι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, το καλό μιας χώρας και μιας τάξης σε βάρος μιας άλλης.
Από τη μια ο τίμιος ιδρώτας και το ηθικό εμπόριο, από την άλλη η εκμετάλλευση και η υπεραξία.

Ηγέτες των λαών ήταν και είναι δυστυχώς καμουφλαρισμένοι ορκισμένοι εχθροί τους.
Το μακιγιάζ και το μάρκετινγκ σε συνδυασμό με τη χειραγώγηση από τα ΜΜΕ, τους έβαλαν εκεί να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα ιδιοτελή συμφέροντα.
Κρύβουν πολύ επιμελώς τις προθέσεις τους με φρασεολογία αντίθετη και παραπλανητικές πράξεις-στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Ο κόσμος ανακουφίστηκε που έφυγε ο χασάπης Μπους κι ανέλαβε ο Ομπάμα.
Και χάρηκε όταν η πρώτη απόφαση του ήταν να κλείσει το Γκουατάναμο.
Επίσης χάρηκε να τον βλέπει να τα καταφέρνει στο να αποχτήσει η Αμερική δημόσιο σύστημα υγείας.
Μήπως έτσι όμως στη παρούσα χρονική, τα νύχια των ιδιωτικών Τραπεζών χωθούν πιο βαθιά στον Αμερικάνικο λαό;
Και όλοι αυτοί οι ηγέτες είναι εκπαιδευμένα όργανα των πιο μαύρων και σκοτεινών δυνάμεων του πλανήτη;
Μήπως η διαφωνία τους με το γεράκι Νετανιάχου είναι τελείως σικέ;

Το Κακό έχει εκπονήσει τα σχέδιά του και εργάζεται μεθοδικά.
Είναι φανερό τώρα ότι ένας οικονομικός ολοκληρωτισμός έχει σχεδιαστεί για την ανθρωπότητα, ένα νέο οικονομικό Ράιχ.
Το Διεθνές Ταμείο Εξαθλίωσης των Λαών που στήριξε όλες τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής, επιβάλει τώρα οικονομικές δικτατορίες και μονάχα οι ίδιοι οι Λαοί μπορούν να σταματήσουν αυτή την πορεία.

Η Ισλανδία άνοιξε το δρόμο με ένα βροντερό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για την αποπληρωμή του χρέους της, ας την ακολουθήσει και η Ελλάδα.
Να προκαλέσουμε δημοψήφισμα και να κηρύξουμε στάση πληρωμών!
Ένα καινούργιο ΟΧΙ στο σύγχρονο οικονομικό φασισμό.
Καλύτερα φτωχότεροι αλλά ελεύθεροι.
Φτάνει ως εδώ η εκμετάλλευση!
Έξω οι χρηματοπιστωτικές διεθνείς συμμορίες!
Δήμευση όλων των ιδιωτικών τραπεζών.

Δυο μεγάλες ενέργειες είναι που συγκρούονται πλανητικά:
Η ενέργεια της Ελευθερίας με αυτή του Ολοκληρωτισμού.
Η Ενέργεια που παρέσυρε, όπλισε το γερμανικό λαό και αιματοκύλισε το πλανήτη ζητώντας να επιβάλει τη ναζιστική ιδεολογία στο παγκόσμιο πόλεμο, είναι η ίδια που συναλλάσσεται σήμερα στα ηλεκτρονικά γκισέ και χαριεντίζεται με κρυφό-δικτατορίες.
Είναι 24 μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες που υπερχρεώνουν έθνη, μοιράζουν τοξικά και δομημένα ομόλογα και αποφασίζουν τη μοίρα των λαών.

Είναι ο τρόπος του νεοφιλευθερισμού που θέλει το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο ασύδοτο να αυξάνει καταβροχθίζοντας μικρές επιχειρήσεις, θέσεις εργασίας και εργαζόμενους.
Αυτό το πανίσχυρο σήμερα τραπεζικό καρτέλ είναι ο κύριος φορέας αυτής της ολοκληρωτικής ενέργειας.
Φυσικά συνεργάζεται με όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις και έχει παντού πράχτορες.
Έχουν σχεδιάσει τη Νέα Τάξη τους, με τους λαούς υποταγμένους και ανίσχυρους, ελεγχόμενους, χειραγωγούμενους και απληροφόρητους.
Ας αντιπαραθέσουμε ως όραμα, τη Μια τάξη για όλη τη γη και μια φωτισμένη και ενημερωμένη κοινή γνώμη.

Το 1% του πλανήτη κατέχει περισσότερο από το υπόλοιπο 99%.
Αυτό ένας πνευματικός άνθρωπος δεν μπορεί να το αποδεχτεί, να συμβιβαστεί με αυτή την πραγματικότητα.
Δεν είναι θέμα μικροπολιτικής τοποθέτησης, αλλά μια έμφυτη υγιέστατη αντίσταση στην αδικία.
Η αποδοχή της παρούσας κατάστασης (πόσο μάλλον και επιδερμικές εξηγήσεις για το κάρμα) υποδηλώνει μειωμένα ηθικά αντανακλαστικά.
Η πνευματικότητα δεν είναι κάτι άλλο από τη ζωντανή Ηθική.
Ο θάνατος παιδιών από την πείνα τώρα είναι αγκάθι στην καρδιά και έτσι θα μείνει ώσπου να λυθεί αυτό το τεράστιο πρόβλημα.
Οι Έλληνες Γιατροί της Καρδιάς καθώς κι άλλες παρόμοιες ΜΚΟ αξίζουν κάθε σεβασμό μας.
Δεν μπορούμε να διασκεδάζουμε και να κοιμόμαστε ανέμελοι όταν κάπου ποδοπατείται βάναυσα η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.
Οι μεγαλύτερες αδικίες μεταπολεμικά διαπράχτηκαν στη Παλαιστίνη, στο Θιβέτ και στη Κύπρο.
Θέλουμε ειρήνη και φιλία με το Ισραήλ, τη Κίνα, την Τουρκία, αλλά πρώτα δικαιοσύνη, όχι πριν.

Η ενέργεια της σύνθεσης επίσης, έρχεται να αντιπαλέψει την ενέργεια του διαχωρισμού.
Οι φυλετικές διακρίσεις, οι ρατσιστικές, οι εθνικιστικές, οι ταξικές, οι μορφωτικές, οι οικονομικές είναι αντίθετες με το πνεύμα της Ενότητας.
Η διαφορετικότητα και ποικιλομορφία είναι ένας πλούτος και δεν είναι θέμα διαχωρισμού και εκμετάλλευσης.
Μνημειώδης είναι η δέσμευση του Μέγα Αλέξανδρου ότι δεν θα αξιολογήσει τους άνδρες του με την εθνικότητα αλλά με την Αρετή τους.
Η μέτρησή μας γίνεται αποκλειστικά με το φως που έχουμε.
Μόνος πραγματικός πλούτος είναι ο χαρακτήρας.

Η σύγκρουση φωτός και σκοταδιού διαπερνά ολόκληρο το πλανήτη, τα έθνη, τις ομάδες αλλά και τα άτομα.
Μέσα σε κάθε άτομο συγκρούεται η ενέργεια της σύνθεσης και της ελευθερίας με του διαχωρισμού και του ολοκληρωτισμού.
Στο άτομο μπορούμε να το πούμε εγωισμό, ατομισμό, μικροσυμφέρον, απληστία, πλεονεξία, φθόνο, αλαζονεία, αδικοπραγία.
Στον αντίποδα στέκει η λογική, η ηθική, η απλότητα, η αξιοπρέπεια, η δικαιοσύνη, η φιλία, η συνεργασία.
Κάθε νίκη μας πάνω σε αυτές τις ατομικές αρνητικές ενέργειες βοηθά τις πλανητικές ενέργειες του φωτός στον αγώνα τους.
Κάθε πράξη προσφοράς και μοιρασιάς έχει το αντίχτυπό του στη χώρα και στο πλανήτη.
Κάθε νίκη πάνω στις προσωπικές πλάνες και θυμαπάτες είναι μια νίκη όλης της ανθρωπότητας.

Ζούμε σε ένα ενεργειακό σύμπαν και η σύγκρουση είναι ενεργειακή.
Η αλλαγή εξωτερικά θα έρθει όταν νικήσουμε εσωτερικά εκεί που τώρα νικιόμαστε.

Όποιος αγαπά την Ελλάδα χρειάζεται αυτό το καιρό να ελέγξει πάλι αν κι αυτός στις συναλλαγές του είναι δίκαιος, μακριά από κάθε αρρωστημένη διαπλοκή.
Αν το βολεύει κάτι διεφθαρμένο να ξεβολευτεί.
Αν εργάζεται σε μια διεφθαρμένη εταιρεία, οργανισμό, να προσπαθήσει να παραιτηθεί και να μη ...χαρίσει την αποζημίωση.
Η δική του επιχείρηση να είναι άψογη από κάθε άποψη κι ας κερδίζει λιγότερα.
Δεν χωράει εδώ καμιά δικαιολογία, καμία «νόμιμη άμυνα».

Στην υπεράσπιση των αξιών δεν κάνουμε το ελάχιστο βήμα πίσω.
Ποιος είπε ότι το Καλό δεν έχει κόστος;
Φυσικά και έχει, γι΄ αυτό κι έχει άλλωστε λιγότερους πραγματικούς φίλους.

Σ΄ αυτό το τμήμα της ανθρωπότητας ακουμπάμε τη Μεγάλη Ελπίδα μας και η Ευθύνη του μέλλοντος είναι στα χέρια του.

Ευθύνη βαριά που απαιτεί διάκριση, επιλογή, απόφαση, δράση άμεση.