Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Ελληνικό Καλοκαίρι


Μετά την Αραβική Άνοιξη ήρθε το Ελληνικό Καλοκαίρι με βάσιμες ελπίδες να γίνει και Ευρωπαϊκό!
Επιτέλους οι Έλληνες σηκώθηκαν από τη γωνία του καναπέ τους και βγήκαν στις πλατείες.
Σήμερα, πέμπτη μέρα κινητοποιήσεων, μόνο στο Σύνταγμα, οι διαδηλωτές έφτασαν τους 70.000.
Ένα πρωτόγνωρο πλήθος, γεμάτο πάθος, δίχως κομματικές σημαίες, να ψάλλει τον εθνικό ύμνο και να απαιτεί ισότητα, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.
Το σύστημα προσπαθεί να απαξιώσει τη δυναμική των αγανακτισμένων πολιτών αλλά η αλήθεια είναι ότι την τρέμει!
Τώρα παίζει το χαρτί της αδιαφορίας, μετά αναμένεται να τραβήξει κι άλλα.
Είναι σίγουρο ότι δε θα διστάσει να ανοίξει και πυρ, αν τα πράγματα δυσκολέψουν.
Μέχρι τότε θα επιχειρήσει πολλές προβοκάτσιες και θα εκτοξεύσει πολλές συκοφαντίες.
Απρόσμενος σύμμαχος του είναι πάλι η πολιτική του ΚΚΕ που αμέσως έσπευσε να το χαρακτηρίσει απολιτικό και να προβλέψει ότι θα ξεφουσκώσει.
Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πολύ κατώτερο των περιστάσεων αναλαμβάνοντας τον ύποπτο ρόλο του διασπαστή του αυθόρμητου λαϊκού κινήματος.
Όμως η πλατεία Συντάγματος έχει όλες τις προϋποθέσεις να γίνει πλατεία Ταχρίρ της Αιγύπτου και ο Παπανδρέου να έχει την τύχη του Μουμπάρακ.
Το ζητούμενο φυσικά είναι η πλήρη ανατροπή του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Ο Σαμαράς ανήκει στην ίδια διεθνή σπείρα με τον πρωθυπουργό.
Ο Καρατζαφέρης και η παρέα του είναι δεδηλωμένοι φασίστες.
Η Μπακογιάννη και ο Κουβέλης είναι μπαλαντέρ για συνδυασμούς του παρωχημένου συστήματος.
Ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ λειτουργούν ως ανώδυνοι εκτονωτές της οργής του λαού.
Κανείς τους δεν θέλει να αρθρώσει ένα σαφή λόγο και μια τεκμηριωμένη απλή εναλλακτική πρόταση.
Ο μόνος που υψώνει από μόνος του μια δουλεμένη οικονομική πρόταση διεξόδου είναι ο Δημήτρης ο Καζάκης, επιστήμονας οικονομολόγος και του εύχομαι να συνεχίσει να πρωτοστατεί και να ενημερώνει την κοινή γνώμη.
Τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να τοποθετηθούν αύριο σε μια κυβέρνηση του λαού!
Όσες πολιτικές δυνάμεις δεν υποστηρίζουν ξεκάθαρα την άρνηση του χρέους ως παράνομου και επαχθούς και δεν στηρίζουν την δίκαιη οργή της κοινωνίας, είναι όργανα της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, που με κάποιο τρόπο έχει φροντίσει να τους εξαγοράσει.
Ο λαός είναι πιο μπροστά από όλους αυτούς με τη ξύλινη γλώσσα και δεν είναι ούτε διεφθαρμένος, όπως ήθελαν να τον παρουσιάσουν, ούτε τεμπέλης.
Ξαναβρίσκει την χαμένη του αυτοπεποίθηση και ζητά με δυνατή οργισμένη φωνή στις πλατείες, αυτό που του ανήκει: τη χώρα του!
Είθε να μη σταματήσει μέχρι να την ελευθερώσει από αυτή την άθλια συμμορία που την καταδυναστεύει!

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Το κίνημα των αγανακτισμένων


Το μανιφέστο των Ισπανών διαδηλωτών

"Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν εσάς: τους ανθρώπους, που ξυπνούν κάθε πρωί για να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Οι άνθρωποι, που δουλεύουν σκληρά κάθε ημέρα για να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον για τους γύρω τους.

Μερικοί από μας θεωρούνται προοδευτικοί, άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί από εμάς πιστεύουν στο Θεό, μερικοί όχι. Μερικοί από εμάς έχουν σαφώς καθορισμένες ιδεολογίες, άλλοι είναι απολιτίκ, αλλά είμαστε όλοι ανήσυχοι και εξοργισμένοι για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προοπτικές που βλέπουμε γύρω μας: τη διαφθορά ανάμεσα σε πολιτικούς, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, αφήνοντας μας αβοήθητους, χωρίς φωνή.

Αυτή η κατάσταση έχει γίνει κανονικά, μια καθημερινή ταλαιπωρία, χωρίς ελπίδα. Αλλά αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα, ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία μαζί. Ως εκ τούτου,υποστηρίζουμε ότι:

Οι προτεραιότητες για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία του πολιτισμού, η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη, η ευημερία και η ευτυχία των ανθρώπων.

Αυτά είναι αναφαίρετες αξίες που πρέπει να ισχύουν στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και τα δικαιώματα των καταναλωτών για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.

Η τρέχουσα κατάσταση της κυβέρνησης και του οικονομικού μας συστήματος, δεν φροντίζουν αυτά τα δικαιώματα, και με πολλούς τρόπους αποτελούν εμπόδιο για την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Η δημοκρατία ανήκει στο λαό το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση αποτελείται από κάθε έναν από εμάς. Ωστόσο, στην Ισπανία, τα περισσότερα μέλη της πολιτικής τάξης δεν μας λαμβάνουν καν υπόψη. Οι πολιτικοί θα πρέπει να μεταφέρουν τη φωνή μας στα θεσμικά όργανα, διευκολύνοντας την πολιτική συμμετοχή των πολιτών μέσω άμεσων καναλιών, κάτι που θα προσφέρει το μεγαλύτερο όφελος για την ευρύτερη κοινωνία. Ο ρόλος τους είναι να πλουτίσουν και να ευημερούν εις βάρος μας, που είμαστε απλοί θεατές της δικτατορίας των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που έχουν στην κατοχή τους στην εξουσία μέσω του δικομματισμού των PP & PSOE.

Η επιθυμία για εξουσία και η συσσώρευση της σε λίγους δημιουργεί ανισότητα, ένταση και αδικία, η οποία οδηγεί στη βία, την οποία εμείς απορρίπτουμε.Το πεπαλαιωμένο και αφύσικο οικονομικό μοντέλο ωθεί την μηχανή της κοινωνίας σε έναν συνεχόμενο κύκλο όπου οι λίγοι πλουτίζουν και οι πολλοί γίνονται φτωχότεροι. Μέχρι την κατάρρευση.

Η θέληση και ο σκοπός του ισχύοντος συστήματος είναι η συσσώρευση του χρήματος, όχι όσον αφορά την απόδοση και την ευημερία της κοινωνίας. Σπαταλώντας πόρους, μολύνοντας τον πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και δυσαρεστημένους πολίτες.

Οι πολίτες είναι τα γρανάζια μιας μηχανής σχεδιασμένης για να εμπλουτίσει μια μειοψηφία η οποία δεν αφορά τις ανάγκες μας. Είμαστε ανώνυμοι, αλλά χωρίς εμάς τίποτε από αυτά δεν θα υπήρχε, γιατί εμείς κινούμε τον κόσμο.

Αν ως κοινωνία δεν μάθουμε να εμπιστευόμαστε το μέλλον μας, ζώντας σε μια ανεξέλεγκτη οικονομία η οποία δεν επιστρέφει ποτέ τον παραγόμενο πλούτο στους περισσότερους, δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τις αδικία απ’ την οποία υποφέρουμε.

Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί να τοποθετούμε τα χρήματα πάνω τους ανθρώπους, ας τα φέρουμε στην υπηρεσία των ανθρώπων. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα. Δεν είμαι ένα προϊόν αυτού που αγοράζω,του λόγου για τον οποίο το αγοράζω, ούτε αυτού από τον οποίο το αγοράζω.

Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να τα αλλάξω.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Γνωρίζω ότι μαζί μπορούμε.Γνωρίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.

Ξέρω ότι μαζί μπορούμε."

Μετά την Αραβική Άνοιξη παίρνει τη σκυτάλη η Ισπανία με 400 διαδηλωτές μετά την πορεία να κατασκηνώνουν στην ιστορική πλατεία της Μαδρίτης Puerta del Sol.
Η αστυνομία προσπάθησε να τους απομακρύνει με αποτέλεσμα οι τετρακόσιοι να γίνουν είκοσι χιλιάδες!
Οι Ισπανοί αντιλήφθηκαν την ολοκληρωτική μορφή των μέτρων και αντιδρούν δυναμικά πλέον.
Το μεγάλο ερώτημα παραμένει γιατί εμείς ακόμα αδρανούμε.
Ισλανδοί, Άραβες, Ισπανοί μας δείχνουν το δρόμο.

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

θριαμβικό


Την Τρίτη ημέρα τ΄ Όνειρο
σήκωσε τα φτερά,
ξεκόρμισε απ΄ το βράχο
κι η πρώτη ακτίνα το΄λουσε
με φως μαλαματένιο.

Ολονυχτίς θρεφότανε
στης Νυχτογής τον κόρφο,
γάλα ανδρείας βύζανε
και τρόχαγε τα νύχια.
Καμωμένο με φτερούγα,
άστρα, κραυγή κι ελπίδα.

Πετά ψηλά,ζερβά, δεξιά,
μετρά κορφές κι ιδέες.
Μες στου ήλιου το φως,
βέλος πυρός, δοξάρι κι αητός.

Μια γη πλατιά θωρά,
χαρούμενη κι ειρηνικιά.
Οι δούλοι γίναν άρχοντες,
ο ήλιος αρχηγός,
Θεός το φως
κι ο κόσμος ο καθρέφτης.

Και τ΄ Όνειρο εφόρμησε
καταμεσής στον κάμπο
κι η μέγα πτήση όρισε
μέγα αρχή να γίνει!

Εδώ, ήλιε μου, τρισήλιε μου
και πάλι ν΄ ανατείλεις!
Εδώ κρατάμε πόλεμο
κι ορίζουμε τον τόπο,
εδώ μπατάγια ν΄αρχινάς
και τη ζωή μας να ζητάς!

Κι εμείς πάντα θα στη δίνουμε!