Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

θριαμβικό


Την Τρίτη ημέρα τ΄ Όνειρο
σήκωσε τα φτερά,
ξεκόρμισε απ΄ το βράχο
κι η πρώτη ακτίνα το΄λουσε
με φως μαλαματένιο.

Ολονυχτίς θρεφότανε
στης Νυχτογής τον κόρφο,
γάλα ανδρείας βύζανε
και τρόχαγε τα νύχια.
Καμωμένο με φτερούγα,
άστρα, κραυγή κι ελπίδα.

Πετά ψηλά,ζερβά, δεξιά,
μετρά κορφές κι ιδέες.
Μες στου ήλιου το φως,
βέλος πυρός, δοξάρι κι αητός.

Μια γη πλατιά θωρά,
χαρούμενη κι ειρηνικιά.
Οι δούλοι γίναν άρχοντες,
ο ήλιος αρχηγός,
Θεός το φως
κι ο κόσμος ο καθρέφτης.

Και τ΄ Όνειρο εφόρμησε
καταμεσής στον κάμπο
κι η μέγα πτήση όρισε
μέγα αρχή να γίνει!

Εδώ, ήλιε μου, τρισήλιε μου
και πάλι ν΄ ανατείλεις!
Εδώ κρατάμε πόλεμο
κι ορίζουμε τον τόπο,
εδώ μπατάγια ν΄αρχινάς
και τη ζωή μας να ζητάς!

Κι εμείς πάντα θα στη δίνουμε!

1 σχόλιο:

Ελένη Του είπε...

Στο Maha shamanti
Κύριε,
ΔΕΝ θα Σε ασπαστώ για τελευταία φορά!
Θα Σε ασπάζομαι συνεχώς, μέχρι να με σπαστούν για τελευταία φορά.

Σπαραγμός
Αφησες του κύκνου την περπατησιά
και του ερωδιού το λύγισμα,σαν πρώτη απάρνηση του Σώματός Σου
Κράτησες όμως μέχρι τώρα,το υπερκόσμιο άρωμάΣου και έτσι κάθε μύρο είναι περιττό για το σεπτό Σου Σώμα
Ελένη Του