Ελληνικό Καλοκαίρι

Μετά την Αραβική Άνοιξη ήρθε το Ελληνικό Καλοκαίρι με βάσιμες ελπίδες να γίνει και Ευρωπαϊκό!
Επιτέλους οι Έλληνες σηκώθηκαν από τη γωνία του καναπέ τους και βγήκαν στις πλατείες.
Σήμερα, πέμπτη μέρα κινητοποιήσεων, μόνο στο Σύνταγμα, οι διαδηλωτές έφτασαν τους 70.000.
Ένα πρωτόγνωρο πλήθος, γεμάτο πάθος, δίχως κομματικές σημαίες, να ψάλλει τον εθνικό ύμνο και να απαιτεί ισότητα, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.
Το σύστημα προσπαθεί να απαξιώσει τη δυναμική των αγανακτισμένων πολιτών αλλά η αλήθεια είναι ότι την τρέμει!
Τώρα παίζει το χαρτί της αδιαφορίας, μετά αναμένεται να τραβήξει κι άλλα.
Είναι σίγουρο ότι δε θα διστάσει να ανοίξει και πυρ, αν τα πράγματα δυσκολέψουν.
Μέχρι τότε θα επιχειρήσει πολλές προβοκάτσιες και θα εκτοξεύσει πολλές συκοφαντίες.
Απρόσμενος σύμμαχος του είναι πάλι η πολιτική του ΚΚΕ που αμέσως έσπευσε να το χαρακτηρίσει απολιτικό και να προβλέψει ότι θα ξεφουσκώσει.
Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πολύ κατώτερο των περιστάσεων αναλαμβάνοντας τον ύποπτο ρόλο του διασπαστή του αυθόρμητου λαϊκού κινήματος.
Όμως η πλατεία Συντάγματος έχει όλες τις προϋποθέσεις να γίνει πλατεία Ταχρίρ της Αιγύπτου και ο Παπανδρέου να έχει την τύχη του Μουμπάρακ.
Το ζητούμενο φυσικά είναι η πλήρη ανατροπή του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Ο Σαμαράς ανήκει στην ίδια διεθνή σπείρα με τον πρωθυπουργό.
Ο Καρατζαφέρης και η παρέα του είναι δεδηλωμένοι φασίστες.
Η Μπακογιάννη και ο Κουβέλης είναι μπαλαντέρ για συνδυασμούς του παρωχημένου συστήματος.
Ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ λειτουργούν ως ανώδυνοι εκτονωτές της οργής του λαού.
Κανείς τους δεν θέλει να αρθρώσει ένα σαφή λόγο και μια τεκμηριωμένη απλή εναλλακτική πρόταση.
Ο μόνος που υψώνει από μόνος του μια δουλεμένη οικονομική πρόταση διεξόδου είναι ο Δημήτρης ο Καζάκης, επιστήμονας οικονομολόγος και του εύχομαι να συνεχίσει να πρωτοστατεί και να ενημερώνει την κοινή γνώμη.
Τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να τοποθετηθούν αύριο σε μια κυβέρνηση του λαού!
Όσες πολιτικές δυνάμεις δεν υποστηρίζουν ξεκάθαρα την άρνηση του χρέους ως παράνομου και επαχθούς και δεν στηρίζουν την δίκαιη οργή της κοινωνίας, είναι όργανα της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, που με κάποιο τρόπο έχει φροντίσει να τους εξαγοράσει.
Ο λαός είναι πιο μπροστά από όλους αυτούς με τη ξύλινη γλώσσα και δεν είναι ούτε διεφθαρμένος, όπως ήθελαν να τον παρουσιάσουν, ούτε τεμπέλης.
Ξαναβρίσκει την χαμένη του αυτοπεποίθηση και ζητά με δυνατή οργισμένη φωνή στις πλατείες, αυτό που του ανήκει: τη χώρα του!
Είθε να μη σταματήσει μέχρι να την ελευθερώσει από αυτή την άθλια συμμορία που την καταδυναστεύει!