Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Σπαραχτικό


Πατέρα πως μας άφησες;
Γιέ μου γιατί να φύγεις;
Καρδιά μου λιόντισσα, θρηνείς;
Κλάψε κι Εκείνος έφυγε,
Εκείνος που αγαπούσες!

Άνεμε, έλα και πάρε μου
το θρήνο, μοίρασέ τον
σε κάμπους πόλεις και χωριά
σε ωκεανούς κι αστέρια.
Ο Αγαπός μας έφυγε.

Αχ, ήλιε μου, τρισήλιε μου
γιατί να βασιλέψεις;

Σ΄ έβλεπα, σε καμάρωνα
δε χόρταινα το φως σου.
Πες μου, γιατί μου βιάστηκες
γρήγορα να μ΄ αφήσεις;

Θάλασσα, αγεροθάλασσα,
θάλασσα της αρμύρας,
κούπα γεμάτη δάκρυα
σου στέλνω να φυλάξεις.
Σε γη του μέλλοντος εσύ,
μονάχα εσύ να στάξεις!

Να ΄ρθει Εκείνος κάποτε
εκεί να περπατήσει,
εκεί νερά, εκεί φωτιά,
εκεί η δροσιά του αγέρα.

Απρίλη γιατί με θάνατο
θέλησες να χορέψεις;

Το φως σβήστηκε στα βουνά
κι η νύχτα ανασηκώθει.
Τ΄ όνειρο δίπλωσε τα φτερά
και κούρνιασε στο βράχο.

Αχ, ήλιε μου, προσήλιε μου
γιατί να βασιλέψεις;

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Υπέρ Βωμών και Εστιών




"Σε κάθε μέτρο κάτω από την ελληνική γη βρίσκεται κι ένας σκοτωμένος ήρωας. Ένα παιδί, ένα κορίτσι, ένας άντρας, μια γυναίκα, ακριβώς σαν κι εσένα...»

Μίκης Θεοδωράκης 15-4-2011

Έτσι έκλεισε την επιστολή του ο Μίκης στα μέλη της Σπίθας και με συγκίνηση τον ακούμε να μιλά ξανά για ηρωισμό, για την Ελλάδα, για την εθνική αξιοπρέπεια και την λαϊκή κυριαρχία, σε μια εποχή που όλοι θέλουν να μας πείσουν ότι αυτά είναι παρελθόν.
Η ζωντανή ιστορία της Ελλάδας για μισό αιώνα υψώνει ξανά τη φωνή του και όσο κι αν θέλησαν να τη φιμώσουν τα ΜΜΕ αυτή έφτασε σε εκατοντάδες χιλιάδες αυτιά και δημιουργήθηκε ένα δυναμικό κίνημα μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο πιο σημαντικός και σοβαρός αντίλογος στην πλύση εγκεφάλου του συστήματος έξω από την ξύλινη γλώσσα της οργανωμένης αριστεράς που στερείται πάθους, ουσίας και ισχύς.
Το εγχείρημα ήταν δύσκολο με απρόβλεπτη συνέχεια.
Το κύρος και η δημοφιλία του ιδρυτή βοήθησε όπως και η διείσδυση του τόσο σε πατριωτικούς, εθνικιστικούς, δεξιούς, κεντρώους κι αριστερούς κύκλους.
Η λάσπη που έπεσε από δεξιά και αριστερά ήταν μεγάλη, μέχρι και πράκτορα των Αμερικάνων τον απεκάλεσαν.
Εδώ να τονίσουμε κάτι σε όσους δεν μπορούν να καταλάβουν.
Είναι αδύνατον ένας Καζαντζάκης, ένας Σικελιανός , ένας Ελύτης, ένας Χατζηδάκης, ένας Θεοδωράκης να είναι κάτι άλλο από πατριώτες.
Είναι η ίδια η ουσία της Ελλάδας.

Όποιος από αυτούς και να έβγαινε μπροστάρης θα είχε την ίδια αντιμετώπιση...από αυτό το πανάθλιο κράτος των καρεκλοκένταυρων που δεν έχει καμία σχέση με τη ψυχή αυτού του λαού και που ενσαρκώνουν μονάχα οι ήρωες και οι μεγάλοι δημιουργοί.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνουν λάθη ή ότι διεκδικούν τον τίτλο της αυθεντίας.
Τους ανήκει όμως ο κότινος του αγώνα και της ειλικρίνειας του κινήτρου, κάτι απίστευτα σημαντικό για την εποχή μας.

Όσο αφορά τη Σπίθα έγιναν πολλά λάθη, καθώς ο Μίκης δεν μπορούσε να έχει πλήρη εικόνα των διεργασιών στις οργανώσεις.
Έχει δίκιο εν μέρει ο Δημήτρης ο Καζάκης ότι παρεισφρήσανε φασιστικά στοιχεία και μάλιστα με οργανωμένο τρόπο και μαζικά που σκοπό είχαν την άλωση και το καπέλωμα του κινήματος.
Αυτοί οι ψευτοσπιθιστές θέλουν να απαλλαγούν μια ώρα αρχύτερα από το Μίκη για να βρουν ένα όχημα επέμβασης στα κοινωνικά δρώμενα.
Δε θα τους κάνει αυτή τη χάρη ο Θεοδωράκης, ούτε και οι πραγματικοί Σπιθιστές που χρειάζεται να τους εντοπίσουν και να τους απομονώσουν.
Σκοπός είναι η πατριωτική αναγέννηση, η εθνική ανεξαρτησία, η ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού από τον αφυπνισμένο λαό, που θα έχει μια δική του κυβέρνηση.

Ο λαός χρειάζεται να αυτοοργανωθεί και να αντισταθεί στη μεγάλη επίθεση που δέχεται από σκοτεινά κέντρα.
Κάθε κίνημα σε αυτή την κατεύθυνση είναι χρήσιμο.
Σπίθες παντού, ανεξάρτητες οργανώσεις, επιτροπές, ενεργοί πολίτες, Έλληνες που σηκώνουν το ανάστημά τους.
Στην Κερατέα δεν περνάει ο φασισμός, στο Βοτανικό μια ομάδα αποφασισμένη τα έβαλε με τα ΜΑΤ και κατόρθωσε να σταματήσει τη κατάχωση του Βωμού των 12 Θεών και του Ελέους!

Έλληνες μπορείτε!

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Η Μεγάλη Κρίση


Ο θρήνος σηκώνεται πάνω από τον πλανήτη που τραντάζεται από σπασμούς.

Άνθρωποι, ζώα και φυτά δοκιμάζονται και φτάνουν στα όριά της αντοχής τους.
Φυτά ποτισμένα με ισχυρά φυτοφάρμακα, σπόροι ακτινοβολημένοι και μεταλλαγμένοι, ζώα φυλακισμένα γεμάτα ορμόνες και αντιβιοτικά.
Άνθρωποι φοβισμένοι, βουτηγμένοι στη φτώχια, στην ανεργία, στο άγχος και στις αρρώστιες.
Σεισμοί και καταστροφές ταλανίζουν συθέμελα τον κόσμο που υποφέρει έχοντας όλα τα στοιχεία του διαταραγμένα.
Η Μεγάλη Κρίση είναι λοιπόν εδώ, σε πλήρη εξέλιξη και όπως κάθε κρίση έχει άγνωστη έκβαση και είναι σταυροδρόμι.
Ο συνδυασμός της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου μαζί με τη δύναμη που έχει αποκτήσει μέσω της πυρηνικής τεχνολογίας και της αλόγιστης επέμβασης στο περιβάλλον, δίνει στην κρίση αυτή χαρακτηριστικά μιας καθοριστικής αναμέτρησης για την ομαλή συνέχιση της ίδιας της ζωής.
Αναμετράται βασικά η απληστία με τη μοιρασιά.
Είναι μια σύγκρουση αξιών και άρα ενεργειών.
Η απληστία του υπερκέρδους συγκρούεται με την απλότητα και το μέτρο.
Η εξαθλίωση των λαών με την αξιοπρέπεια.
Οι δυνάμεις του ολοκληρωτισμού με τις δυνάμεις της ελευθερίας.
Οι κυβερνήσεις των τραπεζών με τις κυβερνήσεις των λαών.
Ο αγώνας μας χρειάζεται να είναι αποφασιστικός και διμέτωπος.
Να βγούμε στους δρόμους και να τα βάλουμε με αυτή τη διεθνή συμμορία των τραπεζών που στόχο έχουν την εξαθλίωση των λαών στο όνομα εικονικών χρεών.
Να λάβουμε μέρος σε αυτόν τον ενεργειακό πόλεμο μέσα μας που σημαίνει να ξεκαθαρίσουμε τις αξίες της καρδιάς μας και να ζήσουμε απαρέγκλιτα σύμφωνα μ΄ αυτές.
Οι λαοί και τα δίκαιά τους θα νικήσουν, όταν αναληφθεί πλήρως η ευθύνη από αυτούς που τους ανήκει.
Από όλους εμάς.