Έκτορας

Στάθηκε ο Έκτορας μονάχος
μακριά απο το ανθρωπολόι
κ΄ο άνεμος σήκωσε το θρήνο,
σήκωσε μοιρολόι...
Ο Αχιλλέας είναι αυτός που πλησιάζει
και οι Σκαιές Πύλες που κλείνουν πίσω τρίζοντας.

Σε λίγο η πέτρινη καρδιά της Εκάβης θα συντριβεί
και ο γερο-Πρίαμος μάταια θ΄αναζητά άλλα δάκρυα...
Η Ανδρομάχη σφιχτά κρατά τον Αστυάνακτα πάνω της...
Ο Αχιλλέας καλπάζει γυρεύοντας δόξα και εκδίκηση,
ο Έκτορας περιμένει γυρεύοντας θάνατο και τιμή
κ' η θάλασσα μουγκρίζει πονεμένα
κ΄ο Ήλιος βιάζεται να κρυφτεί
το θάνατο του Γιού του να μη δει...
Ο ήρωας της Τροίας θα χαθεί,
σκληρά τ' ορίσαν οι Θεοί.

Στο νου του έφερε τα χρόνια που μεγάλωνε.
Τώρα ο Σκάμανδρος που κάποτε κολύμπαγε,
κατεβάζει κουφάρια...
κ' στο όρος Ίδα που περπάταγε
κρύβουν οι Θεοί την ντροπή τους,
γιατί είναι η μοίρα του ήρωα η μοναξιά,
γιατί είναι το συνήθειο των Θεών
να τους αφήνουν μονάχους...