Κρυπτόγραμμα για το Χριστό

Αφιερώνεται η ανάρτηση στον Πολεμιστή της καρδιάς Lockheart

Φύλλα από τον κήπο του Μορύα:

Η νύχτα έπεσε. Ο Χριστός καθόταν σ΄ ένα κατώφλι.
Ένας γραμματέας πλησίασε και ρώτησε: «Γιατί κάθεσαι στο πέρασμα;»
Ο Χριστός απάντησε: «Γιατί Εγώ είμαι το κατώφλι του Πνεύματος. Εάν θα περάσεις, πέρνα μέσα από Εμένα».
Ένας άλλος γραμματέας ρώτησε: «Είναι δυνατό ο γιος του Δαυϊδ να κάθεται στο μέρος των σκυλιών;
Ο Χριστός απάντησε: «Αλήθεια, συκοφαντείς τον Δαυϊδ τον Πατέρα Μου».
Έγινε σκοτάδι κι ένας τρίτος γραμματέας ρώτησε: «Γιατί κάθεσαι σα να φοβάσαι το σπίτι;»
Ο Χριστός απάντησε: «Περιμένω το σκοτάδι της νύχτας για να Με απαλλάξει από τη θέα σας. Αληθινά το σκοτάδι ας χαθεί μέσα στο σκοτάδι».
Ύστερα σηκώθηκε και δείχνοντας το όρος Μορύα όπου στεκόταν ο Ναός είπε:
«Ο προπάππος Μου έφτιαξε το Ναό από πέτρα, αλλά κάθεται ακόμα κάτω από το λινό πανί της τέντας».
Είπε ο γραμματέας: «Ο τρελός, πιστεύει ότι ο Σολομών ζει ακόμη»
Και έφυγαν μέσα σε άγνοια.
Ύστερα η Μαρία βγήκε από το σπίτι και βλέποντας τον Χριστό είπε:
«Δάσκαλε, μοιράσου το βραδινό μας φαγητό».
Ο Χριστός απάντησε:
«Το δώρο της καρδιάς λάμπει μέσα στα σκοτάδια».


Ένα μέλος του Σαντχεντρίμ ρώτησε το Χριστό:
«Θαρθείς σ΄ εμάς αν σε καλέσουμε;»
Ο Χριστός απάντησε:
«Καλύτερα να πάω σε νεκροταφείο γιατί εκεί δεν υπάρχει ψέμα».
Το μέλος του Σαντχεντρίμ συνέχισε:
«Γιατί δε μας αναγνωρίζεις, όταν ακόμα και ο πατέρας σου παντρεύτηκε μια από τα μέλη μας;»
«Περιμένετε μέχρις ότου το σπίτι σας καταρρεύσει.
Τότε θα έρθουμε».
«Γιατί λοιπόν θα έρθεις; Για να καταστρέψεις ή να οικοδομήσεις;»
«Ούτε για καταστροφή, ούτε για ανέγερση, αλλά για εξαγνισμό. Γιατί δε θα επιστρέψω στις παλιές εστίες».
«Τότε λοιπόν δε σέβεσαι τους προπάτορες σου;»
«Νέα κύπελλα έχουν δοθεί για τη γιορτή. Το να σέβεσαι έναν πρόγονο, δε σημαίνει, κατ΄ ανάγκη, να πίνεις από το κύπελλό Του».
-------
Τα βιβλία του Μορύα είναι πραγματικά μοναδικά και πρωτόγνωρα σε κραδασμό.

Η θεοσοφική προσέγγιση του Χριστού, όπως συνολικά εκδηλώθηκε από τον 19ο αιώνα με τη Ε.Μπλαβάτσκυ και συνεχίστηκε στον 20ο ,κύρια με τη Α. Μπέζαντ και η εσωτεριστική διδασκαλία με τη Αλ. Μπέιλυ και Ελ. Ρέριχ, παρουσιάζει μια εικόνα του Χριστού, τελείως διάφορη, ως πλήρη αντίθετη, της επίσημης εκκλησίας.
Η οποία εκκλησία δεν έχει διστάσει να θεωρεί το Χριστό ως ένα απόντα ηγέτη του κεντρικού συμβουλίου του σύγχρονου Σαντχεντρίμ!

Ο Χριστός παρουσιάζεται ως ένα υπαρκτό ζωντανό πρόσωπο, ως ένα αξίωμα (με την έννοια της ευθύνης και όχι της εξουσίας) και ως μια κατάσταση συνείδησης, τη «χριστική» συνείδηση.
Κεντρικός πυλώνας της διδασκαλίας αυτής είναι η αποδοχή της θεωρίας της μετενσάρκωσης.
Έτσι ο Χριστός σκιαγραφείται ως ένας αγωνιστής, που με κοπιαστικές προσπάθειες και μέσα σε πολλές χιλιάδες χρόνια κατόρθωσε να αναπτύξει τη συνείδηση του , από ενσάρκωση σε ενσάρκωση και να πάρει αυτό το αξίωμα που κατείχαν άλλοι πριν από αυτόν.
Ο Βούδας, ο Κρίσνα, ο Μωάμεθ, ο Δίας, η Αθηνά είναι μικρότερα ή μεγαλύτερα σε ηλικία, αγαπημένα πνευματικά του αδέρφια!
Ο Βούδας έλεγε ότι δεν υπάρχει σημείο στη γη που να μην έχει
αφήσει τα κόκαλά του…
Η διδασκαλία όλων αφορά τη μετάβαση από το «σκοτάδι» στο «φως» και διαφέρει μόνο εξωτερικά ανάλογα το χρόνο και τόπο που δίνεται!
Δεν είναι ένας θρησκευτικός ηγέτης αλλά ένας σοφός Δάσκαλος στο ύψος του Σωκράτη, του Πυθαγόρα, του Ομήρου.
Το ότι κατάφερε ο επίσημος Χριστιανισμός να τον παρουσιάζει ως μεγάλο Πάπα και αρχιεπίσκοπο είναι μια μεγάλη ήττα της Γνώσης.
Προφανώς αλλοίωσε και αφαίρεσε κείμενα της Καινής Διαθήκης και ιστορικά κατάργησε το δόγμα της μετανσάρκωσης στη πέμπτη οικουμενική σύνοδο με πληρωμένους ιερείς από την αδίστακτη αυτοκράτειρα Θεοδώρα.

Έτσι καταργήθηκε η ιδέα της αιώνιας εξέλιξης και εισήχθηκαν οι θεωρίες περί αιώνιας τιμωρίας και κολάσεως, που έφεραν το σκοτεινό μεσαίωνα και τις φωτιές της Ιεράς εξέτασης.
Ακόμα αυτές οι «ποιότητες» υπάρχουν στην εκκλησία και ακόμα προσπαθούν και το καταφέρνουν να φυλακίσουν την ανθρώπινη συνείδηση με τη ιδέα της αμαρτίας, της
ενοχής, το φόβο του θεού, τον οίκτο, τη μείωση της αυτοπεποίθησης, την εξάρτηση από ένα ιερέα.

Ο θεοσοφικός Χριστός είναι πολύ πιο κοντά σίγουρα στην πραγματικότητα, στη λογική, στην προσδοκία μας.
Κανένα ελεύθερο πνεύμα δεν μπορεί να δεχθεί τον εκκλησιαστικό Χριστό.
Γίνεται σωστά άθεος ή αναζητά πάλι σωστά εξηγήσεις από άλλες πνευματικές θεωρήσεις.

Ο πραγματικός Χριστός σήμερα, ως μια κατάσταση συνείδησης, ίσως και ως πρόσωπο, φοράει τζιν, έχει επάγγελμα, βγάζει με αξιοπρέπεια χρήματα για να ζήσει
την οικογένεια του , έχει αγαπημένη, μεγαλώνει παιδιά σ’ ένα στοργικό σπίτι.
Ενδιαφέρεται πολύ για τη πολιτική, την εκπαίδευση, τη τέχνη, την επιστήμη και τη δομή της οικονομίας!
Έχει ολοκληρωμένη άποψη και ρεαλιστικές προτάσεις.
Έχει φύση ανεξάρτητη, ελεύθερη, επαναστατική.
Δεν είναι ουδέτερος στο πόλεμο, παίρνει δυναμικά το μέρος των …Παλαιστινίων!
Αγκάθι στην καρδιά του κάθε παιδί που σκοτώνεται ή πεθαίνει από τη φτώχεια…

Αν ως πρόσωπο εμφανιστεί, η Ιδέα της Μοιρασιάς θα είναι το κεντρικό του μήνυμα,
ως η μεγαλύτερη επιτακτική ανάγκη πάνω στο πλανήτη.

Αυτή τη στιγμή με εκατομμύρια σώματα, ζει και εργάζεται σε όλες τις χώρες.
Μπορεί να λέγονται γιόγκι, μποντισάτβα, σούφι, χριστιανοί μυστικιστές, οδυσσείς, θεοσοφιστές, εσωτεριστές, βιοπαλαιστές τίμιοι, καλλιτέχνες με έμπνευση, επιστήμονες με ερευνητικό μυαλό, πολιτικοί με αρχές,
άνθρωποι με αξίες, μάνες με στοργή, πατεράδες που θυσιάζονται, νέοι άνθρωποι που ερωτεύονται.
Αυτός είναι ο σύγχρονος Χριστός!

Κατά βάση είναι εργαζόμενος, είναι εργάτης!
Τούτη τη φορά δε θα αφήσει το ξυλουργείο να πάει στην έρημο.
Και την ερωτευμένη Μαγδαληνή δε θα την απαρνηθεί!
Θα είναι δίπλα του ισάξια, ισότιμη, θεά πραγματική του σπιτιού που θα ανοίξουν και μάνα των παιδιών του!
Ο άνθρωπος της θλίψης μεταμορφώνεται σε αυτόν της χαράς!
Η Βασιλεία των Ουρανών μετακομίζει επιτέλους στη γη!
Η Δευτέρα Παρουσία ξεκίνησε!
Ένας νέος Χρυσός Αιώνας ανατέλλει!
Η πρόκληση είναι πολύ μεγάλη, ο σύγχρονος άθλος βαρύτερος από κάθε άλλη φορά.
Όμως οι πλάτες των εκατομμυρίων Χριστών είναι φαρδιές!
Μια ενωμένη ανθρωπότητα, μια αταξική κοινωνία, μια θρησκεία του να κάνεις το καλό και ένας Θεός παντού σε ό,τι υπάρχει, θα είναι το βαρύτιμο έπαθλο.
Ξημερώνει...