Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Ένα Βουνό για Πολεμιστές


Υπάρχει κάπου ένα γαλάζιο, ουρανομίλητο βουνό, με απόκρημνες πλαγιές και χιόνια στην κορφή που δε λιώνουν παρά μόνο στον καυτό ήλιο του καλοκαιριού.
Ανατολικά σχηματίζονται δώδεκα αγέρωχες κορυφές που προκαλούν δέος και δυτικά μια θάλασσα γαλήνια ακουμπά και δροσίζει τα πόδια του.
Ο ήλιος στην πιο ψηλή κορφή του θα στείλει την πρώτη ακτίνα και αυτή θα αποχαιρετίσει τελευταία από μακριά, σα θα βυθίζεται στη θάλασσα.
Στους πρόποδες υπάρχουν καλλιέργειες με ελιές , αμπέλια και υγρούς μπαξέδες, που παραχωρούν όσο ανεβαίνουμε, τη θέση τους στο πεύκο και το έλατο και αυτά ακόμα πιο ψηλά, στην πέτρα και το χιόνι.
Βαθιά φαράγγια το χαράζουν και αφήνουν τα νερά να κατηφορίζουν στο διψασμένο κάμπο.
Θεραπευτικά βότανα φύονται παντού κι ο αέρας μεταφέρει αρώματα από δεντρολίβανο, μέντα, θυμάρι,λεβάντα και τσάι.
Εκτάσεις ολόκληρες καλύπτονται από λευκές μαργαρίτες την άνοιξη, ενώ τα δύσβατα μονοπάτια προτιμούν να στολίζονται με κόκκινες παπαρούνες και κίτρινα αγριολούλουδα.
Από τους βράχους ξεπηδούν πηγές με κρύο νερό και ολόγυρα θεόκορμα πλατάνια φιλοξενούν χιλιάδες πουλιά στα δυνατά πλεγμένα κλαδιά τους.
Σ΄ ένα οροπέδιο σχηματίζεται μια μικρή λίμνη όπου τα γαλήνια κρυστάλλινα νερά της, βάφονται καταπράσινα από τα πεύκα που την περιβάλλουν.
Από εκεί κοντά ξεκινά ποτάμι και κατηφορίζει αργά, αποφασιστικά, σίγουρα, να βρεί τη θάλασσα.
Σαν ξεσπά καταιγίδα τότε ο άνεμος, η αστραπή, η βροχή και οι κορφές των δέντρων, χορεύουν σ΄ ένα ξέφρενο Διονυσιακό ρυθμό σφιχτά αγκαλιασμένα!
Η πυραμιδική κορυφή του είναι τυλιγμένη στα σύννεφα και το θρύλο.
Μοιάζει σα μια τεράστια αντένα που σκορπά μια απόκοσμη μουσική.
Όταν ξημερώνει, η θεόρατη σκιά της πέφτει επιβλητική πάνω σε όλο όλο τον κόλπο.
Λένε πως είναι κατοικία ενός φωτεινού θεού και υπάρχει κι ένας ναός ερειπωμένος, αφιερωμένος σε αυτόν.
Κάθε χρόνο, από τα πολύ παλιά χρόνια, ανεβαίνουν εκατοντάδες προσκυνητές μετά από πολλές ώρες κοπιαστική πορεία να πάρουν την ευλογία του.
Καταχτητής δεν πάτησε ποτέ αυτό το βουνό.
Απροσκύνητοι ντόπιοι απέκρουσαν με απίστευτο πείσμα κάθε επίθεση κι ενώ όλη η χώρα σκλαβωνόταν αυτό έμεινε ελεύθερο...
Και η Ελευθερία επέζησε και δεν έφυγε ποτέ από εκεί, με μια μικρή μα ηρωική φρουρά να την προστατεύει, να γυμνάζεται υπομονετικά και να περιμένει την επανάσταση.
«Κι άλλο καλό δε μάθαμε, πιο κάλλιο από τη λευτεριά!» τραγουδούσαν οι ανυπόταχτοι μαζί με τα θρηνητικά τους μοιρολόγια, που τα είχαν για να μπορούν να αντέξουν τη σκληρή μοίρα της φτώχειας, της άγονης πέτρας, της επαγρύπνησης και της αξιοπρέπειας.
Ποιητές γράφανε πως είχαν ανάγκη να γυρίζουν συχνά κοντά του, για να πάρουν ξανά δύναμη σαν τον μυθικό Ανταίο.
Αυτό το βουνό είχε διαλέξει για καταφύγιο ο Ηρακλής για να γιατρεύει τις πληγές του μετά τους άθλους του και να αναλογίζεται τους επόμενους...
Εκεί ένας μεγάλος νομοθέτης στοχάστηκε και συνέγραψε τους αυστηρούς νόμους, που παράδωσε στη Πόλη που έμελλε να γίνει η ισχυρότερη του κόσμου για πάνω από εφτακόσια χρόνια!
Στις κατάφυτες πλαγιές του γυμναζόταν ο αήττητος στρατός της.

Στα μισά του δρόμου ξεχωρίζουν αριστερά τρία πλατύσκαλα που οδηγούν στην πρώτη σπηλιά που συναντάμε.
Στο πρώτο γράφει «δε έχω τίποτα», στο δεύτερο «δε θέλω τίποτα» και στο τρίτο «δε ζητώ τίποτα».
Μέσα στη σπηλιά χάσκει ένα βάραθρο προκαλώντας τον Ταξιδιώτη να πετάξει ότι άχρηστο βάρος κουβαλά.
Κάθε σκέψη και συναίσθημα αδυναμίας ας σπρωχτεί εδώ αδίσταχτα στο κενό.
Κάθε τι αδύναμο και άρρωστο, κάθε φόβος, κάθε μνησικακία, χρειάζεται να ριχτεί εκεί.
Μόνο ένα ραβδί κι ένα παγούρι νερό επιτρέπεται να έχει μαζί του ο Οδοιπόρος.
Μόνο μια επιθυμία, ν΄ ανέβει.
Δίχως τούτο το βαθύ σπήλαιο , η Πόλη κάτω δε θα έφτανε σε αυτό το μεγαλείο.
Κάθε πολεμιστής που αγαπά τη δύναμη, οφείλει να έχει το δικό του βάραθρο, και εκεί να ρίχνει ότι δε συμβαδίζει με το σκοπό που έταξε στον εαυτό του.
Κάθε πεποίθηση που μας εξασθενεί, κάθε επιθυμία αποπροσανατολιστική με περισσή σκληρότητα χρειάζεται να γκρεμίζεται στην άβυσσο που χάσκει.
Ο παγωμένος αέρας που έρχεται θαρρείς από τα έγκατα της γης, ας μη μας τρομάζει.
Το σκοτάδι ας συναντήσει το σκοτάδι.

Όσο ανηφορίζουμε, το φως θεριεύει, απλώνεται σιγή, μεγαλώνει η αναπνοή και μόνο αετοί σχίζουν σιωπηλά τον αέρα.
Η καθαρότητα του αέρα μοναδική, η θέα απέραντη, ο κάμπος απομακρύνεται και μόνο η θάλασσα αστράφτει μακριά στο φως.
Από εδώ η δύναμη του βουνού περνάει στα μέλη του Οδοιπόρου που ακούραστος συνεχίζει για την κορυφή.
Ύψος, αυτοπεποίθηση, ορμή, αποφασιστικότητα, γαλήνη.

Κοντά στη κορυφή, ο θρύλος λέει,πως μια δεύτερη μεγάλη βαθιά σπηλιά περιμένει αυτόν που έφτασε ως εδώ.
Λένε πως Νύμφες τη φρουρούν και δεν επιτρέπουν σε οποιονδήποτε να τη βρει.
Λένε πως είναι αυτή η κατοικία του Πνεύματος του Βουνού και πως μέσα καίει διαρκώς μια φωτιά.
Όποιος πλησιάζει βλέπει χαραγμένη πάνω από την είσοδο, μόνο μια λέξη: ΥΠΗΡΕΣΙΑ.
Κι ύστερα μπαίνει μέσα.

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καλώς μας ήρθε πάλι ταλαντούχε!
Εχεις απόλυτο δίκιο μονάχα όποιος καταφέρει να ανέβει στην κορφή του βουνού και να τον αποδεχτούν οι νύμφες πέρνει τα όπλα του Ηφαίστου για να υπηρετήσει, καθώς δικά του ήταν κι απ αυτόν εκεί από καιρό φυλαγμένα
greenlion

Iptamenos Ollandos είπε...

Μας έλειψες Έλληνα ποιητή.
Κρατάω από την όμορφη ανάρτηση σου το ότι στο δρόμο του ο πολεμιστής θα χρειαστεί να πετάξει ότι άχρηστο βάρος κουβαλά και ότι η ανώτερη γνώση που θα αποκομίσει είναι ότι θα πρέπει να υπηρετήσει: το ύψιστο ιδανικό και αυτούς που ψάχνουν το δρόμο για την κορυφή.
Καλή δύναμη για την συνέχεια!

stavrosn είπε...

Άριστα παίρνεις τη σκυτάλη στοχαστικό Λιοντάρι!
Οι Νύμφες θα αποδεχτούν τον Οδοιπόρο που ανηφορίζει αποφασιστικά με τη λαχτάρα της σημαντικής συνάντησης και αφού έχει περάσει από την πρώτη σπηλιά και έχει αφήσει εκεί ό,τι θεωρεί δικό του
κι αγαπά
και περιμένει απ΄ αυτό να του δώσει αυτό που του ΄ταξε σαν το αποκτούσε…
Δηλαδή αφήνει την καρδιά του.
Ας πούμε την ανάπηρη καρδιά του, αν και για τα μάτια του πλήθους είναι μια κατάγερη καρδιά.
Ύστερα όμως τα θεραπευτικά βοτάνια θα κλείσουν κάπως τη πληγή,
η δύναμη του βουνού θα περάσει στο στρατοκόπο,
θα ξεδιψάσει σε δροσερές πηγές κάτω από βαθύσκιωτα πλατάνια
και οι μανταταφόροι αετοί θα τον συνοδεύουν.
Στη δεύτερη σπηλιά ναι, τον περιμένει μια θεϊκή αρματωσιά,
που δεν παραχωρείται παρά μόνο σ΄ αυτόν που έχει μόνο μια επιθυμία, όχι δύο.
Καλώς βρεθήκαμε!

Ανώνυμος είπε...

Ακριβώς μονάχα μία επιθυμία, μονάχα ένα Όνειρο, μονάχα ένα σκοπό και μία μονόχρωμη αύρα για ασπίδα Μονάχα έναν έρωτα για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η Νίκη θα σε χειροκροτεί πάντα πολεμιστή!
greenlion

delta είπε...

Μας έλειψαν τα πύρινα άρθρα σου. Ήρθε ο καιρός να αναλάβεις και πάλι ΥΠΗΡΕΣΙΑ …

✿ margarita είπε...

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε..καλώς ήλθες!

Καλό Φθινόπωρο φωτισμένε πολεμιστή!

Ανώνυμος είπε...

Η Θεική αρματοσιά του Ηφαίστου κατάλληλη, για έναν πολεμιστή που υπηρετεί την Αθηνά Σοφία, κι όχι την ανάγκη ή την επιθυμία εκείνων που του φωνάζουν βοήθεια!

stavrosn είπε...

Καλησπέρα από μια προεκλογική Ελλάδα φίλε μου Ιπτάμενε στοχαστή!
Μόλις τελείωσε μια ανούσια θλιβερή τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών και παρατηρούσα πως μπορούσαν να εξευτελίζουν λέξεις, έννοιες αδίσταχτα…
Μόνο που τα χαρακτηριστικά τους άλλαζαν και πρόδιδαν τις διαθέσεις τους, που σκλήραιναν, έχαναν κάθε ίχνος συμπάθειας, γίνονταν αλαζονικά.
Από λόγια και θεωρίες έχουμε πια χορτάσει…
Όταν ακούμε πλέον «πάταξη της διαφθοράς» και «ανακατανομή του πλούτου» από αυτούς μας πιάνει ναυτία.
Το ίδιο πια και με γνώσεις που μένουν γνώσεις.
Η ανώτερη γνώση προϋποθέτει όπως επισημαίνεις να πετάξει ο ερευνητής τα παλιά άχρηστα κλισέ, συνήθειες σκέψεις, στερεότυπα και «εσωτεριστικές δεισιδαιμονίες»!
Η ανώτερη γνώση ενός ιδανικού σημαίνει συνήχηση με αυτό το ιδανικό.
Γνωρίζεις κάτι πραγματικά, όταν ενωθείς με αυτό, όχι νωρίτερα.
Δύσκολος και ανηφορικός λοιπόν ο δρόμος μας, αλλά αξίζει τον κόπο.
Μας αποζημιώνει πάντα η ομορφιά του Βουνού και η φιλία που αισθανόμαστε με συνοδοιπόρους που συναντάμε στους ελικοειδείς πεντάδρομους.
Καλή συνέχεια επίσης!

stavrosn είπε...

Συγκινητικά τα ενθουσιώδη λόγια σου Μονόχρωμο Λιοντάρι!
Τα κρατώ επάνω μου φυλαχτό ακριβό!
Είθε κάποτε η Νίκη να περιμένει όλη τη συντροφιά μας!
Η απρόσιτη Νίκη, που τώρα έρχεται καμιά φορά να μας ενθαρρύνει, στο ξέφωτο που στήνουμε τις σκηνές, ανάβουμε φωτιά και πιάνουμε το τραγούδι, χορεύοντας πότε ζεϊμπέκικο, πότε συρτό, πότε ταγκό.
Πολεμάμε κι αγαπάμε
Χορεύουμε και τραγουδάμε
Αφήνουμε ότι μας βαραίνει
Κι ο κάμπος ξεμακραίνει!
Ανάλαφροι πάλι ξεκινάμε
Την ασπίδα γερά κρατάμε
Τ όνειρο ποτέ δε ξεχνάμε!
Τον Ερωτά μας ποτέ δεν πουλάμε!

stavrosn είπε...

Καλό Φθινόπωρο φίλε Δέλτα και σ΄ ευχαριστώ για τον καλό λόγο!
Εύχομαι επίσης καλή συνέχεια και δύναμη στην ωραία προσπάθεια!
Τον όρο «υπηρεσία» απέφευγα ως τώρα να τον χρησιμοποιήσω γιατί
α) είναι πολυφθαρμένος από την πολύ χρήση
β) είναι κακοποιημένος από τη κακή χρήση.
Το ίδιο και οι λέξεις αγάπη, αδελφότητα, διαλογισμός, εσωτερισμός, αποκρυφισμός κλπ
Έχουν χάσει προ πολλού την αρχική τους σημασία και αναζητάμε νέες για να εκφράσουμε αυτό που νοιώθουμε, ζούμε και για το οποίο αγωνιζόμαστε.
Ετυμολογικά η «υπηρεσία» λέγεται ότι σήμαινε τον κωπηλάτη στις αρχαίες τριήρεις, που ήταν υπό τον Ερέτη που έδινε τον ρυθμό.
Αυτό μπορούμε να το δεχτούμε.
Διαφορετικά με εκφράζει ο όρος «πολεμιστής» καθώς αυτό γνωρίζω και καθώς ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι έκανα υπηρεσία.
Δίνω- παίρνω, ανταλλάσσω διαρκώς.
Με μεγάλωσαν οι γονείς μου, μεγαλώνω τα παιδιά μου, αισθάνομαι ευτυχής γι΄ αυτό.
Που είναι η υπηρεσία;
Η νέα πνευματική επανάσταση του 21ου αιώνα, θα σαρώσει τα οικοδομήματα του 20ου, όπως έκανε κι αυτός στο 19ο.
Καλημέρα συνεπαναστάτες από τη Ξάνθη!

stavrosn είπε...

Κι ο Ερέτης είναι η Αθηνά Σοφία, πολύ σωστά!
Και έχουμε τη μεγάλη τιμή και προνόμιο να λαμνοκοπούμε στην
Τριήρη της Επιστροφής!
Ερέτης είναι η Αλήθεια.
Τι κι αν τα χέρια μας ροζιάσουν;
Ερέτης είναι η Δύναμη.
Γιατί να μιλάμε για θυσία;
Ερέτης είναι η Χαρά.
Που είναι η υπηρεσία;

stavrosn είπε...

Στα ίδια μέρη ξαναβρεθήκαμε, στην επόμενη περιστροφή του βουνού, καλή, πολύ καλή φίλη Μαργαρίτα και κάτι μου λέει ότι η κορφή θα είναι γεμάτη edelweiss!
Θυμάμαι μια περσινή σου ανάρτηση για το φθινόπωρο που μου είχε κάνει πολύ εντύπωση, κρατώντας από τη μαγεία των παιδικών αναγνωστικών.
Ας διαλέξουμε και φέτος ποιους σπόρους θέλουμε να σπείρουμε και τα πρωτοβρόχια ήρθαν!

EL.ZIN είπε...

Ένα Βουνό για Πολεμιστές!

Ένα Βουνό Πολεμιστές!
Ένα βουνό Ατείχιστοι στρατηγοί
και ένας σωρό γκρεμισμένα τα τείχη
μιας υλιστικής Τροίας που έκλεψε και φυλάκισε την Ομορφιά του Πνεύματος σε χρυσά κλουβιά.

Ένα βουνό για πολεμιστές του Λόγου και του Φωτός!
Ένα βουνό τα λάθη μας, οι καημοί μας οι πίκρες μας και τα δάκρυα μας!
Μία θάλασσα πλατειά οι χάρες μας οι χαρές μας και οι νίκες μας
Και ένας γαλαξίας αστεριών οι σκέψεις μας οι συλλογισμοί μας και οι διαλογισμοί μας και οι χορευτικές μας νύμφες
ναϊδες του Νου μας.

Ανεβαίνουμε μαζί αυτό το ανηφόρι που λέγεται Ζωή!
Μαζί εμείς οι επαναστάτες της συνείδησης και της καινούργιας εποχής.
Και θα τα δούμε όλα από την αρχή.
Και θα κρατήσουμε μόνο ότι μας ενδιαφέρει ουσιαστικά και δεν μας εμποδίζει ατά φτερά.
Όχι!
Δεν αρκεί η πίστη για να μετακινήσει βουνά.
Χρειάζεται και η γνώση.
Και να τα μετακινήσεις
θα τα τοποθετήσει σε λάθος θέση
χωρίς τα όπλα της τα διαγνωστικά.

...Και μερικά βουνά δεν μετακινούνται... πως να το κάνουμε;
Παραμένουν στην θέση τους και στο χώρο που γεννήθηκαν να φωτίζουν διακριτικά
και να τον υπηρετήσουν άψογα
και σωστά.
Και όχι να αλώνουν πολιτείες και χωριά με μισές αλήθειες και ψέματα δειπνοσοφιστικά και επικερδώς εξαγωγικά.

Τα όπλα του Ήφαιστου αυτή την φορά θα θεραπεύσουν την αδύνατη πλευρά
και τρωτό σημείο δεν θα έχει ο Αχιλλέας πιά.
Δεν θα οργίζεται ξανά αφού θα τον συμβουλεύει της Ιφιγένεια η αγκαλιά
και των πηλοφόρων πολεμιστών τα σκουφιά τα τριγωνικά.

Εμείς οι άνθρωποι χωρίς όνομα,
οι ξεριζωμένοι απάτριδες,
πρόσφυγες σε μια λεηλατημένη έρημη χώρα,
εμείς,
που το ΄Όνομα μας αρχίζει από την πόρτα Α και φθάνει διαπερνώντας την Πύλη Ω
για να σταθούμε ακοίμητοι φρουροί
ερέτες στον ίδιο ρυθμό
με ένα Έρωτα τρελό για την Ελευθερία.
Αυτό μπορούμε να δεχτούμε!!!

Σε περιμέναμε αγαπημένε αναβάτη υψηλών κορυφών και κορυφογραμμών.
Γνωρίζαμε ότι θα γυρίσεις
και θα επιστρέψεις.
Δεν μπορούμε να ανεβούμε χωρίς εσένα πουθενά
και χωρίς τα κελαηδίσματα σου τα ορειβατικά!
Καλώς σε ξαναβρίσκουμε στο μετερίζι του δεληβοριά ξανά.

Η νέα πνευματική επανάσταση του 21ου αιώνα
έχει ξεκινήσει
...σαν ηφαίστειο που ξυπνά
από λήθαργο
...σε παλάτια ερημικά!

stavrosn είπε...

Καλησπέρα Βουνόθρεφτα Λιοντάρια με την μεγάλη αναπνοή!
Συνοδοιπόροι μιας μεγάλης πορείας και συμμέτοχοι σε μια ανατρεπτική, Ατροπική μοίρα.
Είμαστε πια μια καρδιά, με πολλά …πληκτρολόγια!
Μια καρδιά εξεγερμένη και ταυτόχρονα γαλήνια.
Μια καρδιά που γαληνεύει ακόμα πιο πολύ, σαν αισθάνεται την ασπίδα του συμπολεμιστή δίπλα της, γιατί έχει πολλά τρωτά σημεία ακόμα που χρειάζονται μεγάλη προσοχή.
Ανάγκη μεγάλη να πάρουμε τα όπλα του Ήφαιστου!
Ανάγκη να τα δούμε όλα από την αρχή.
Να αποκτήσει νέα γεύση το νερό, το ψωμί, η ιδέα.
Οι καιροί δεν μας πάνε, εμείς τους πάμε.
Το βουνό μένει αμετακίνητο, όπως η απόφασή μας.
Την απόφαση της επανάστασης, αυτή που πήραμε μέσα στο παλάτι της αφιλοκέρδειας, εκεί στην πατρίδα μας τη μοναξιά.
«Τρείς άνδρες ορκίστηκαν ολοζωής να λάμνουν κατανότου».

EL.ZIN είπε...

Οι καιροί δεν μας πάνε, εμείς τους πάμε.
Το βουνό μένει αμετακίνητο, όπως η απόφασή μας.

Ορισμένα βουνά δεν μετακινούνται.
Δεν εκστρατεύουν για να κατακτήσουν άλλους λαούς.
Δεν γίνονται εμπόριο χάντρες και εικονίσματα για πανηγύρεις.

Μένουν στο τόπο που γεννήθηκαν
στο λαό τους και σώζουν πρώτα αυτόν
Υπηρετώντας τον σωστά και διδάσκοντας τον αποτελεσματικά.

Στο θαυμάσιο ερώτημα που βάζει το στοχαστικό greenlion εδώ;
Πόσο ακριβά μας κοστίζουν οι θεοί ή ο θεός;
Και τι έχουμε ως ανταμοιβή μας; Την αθανασία που μας τάζουν και τους παραδείσους πούκλεψαν, κλέβουν και θα κλέβουν από εμάς;
Μήπως τελικά είναι ασύμφορη η οικονομικοθρησκευτικοπολιτική συναλλαγή μας μεταξύ τους;
Μήπως πρέπει να ακυρώσουμε την ΣΥΜΒΑΣΗ;
ΘΕΟΣ ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στην φιλοσοφία.
Η δικλείδα ασφαλείας ανάμεσα στον θεό και στον άνθρωπο
να είναι η φιλοσοφική προσέγγιση και όχι η λατρευτική
Οπαδοποίηση ή αδιαφορία.

΄Όμως πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί σε "θεούς"
που έχουν γίνει εξουσία
επαλαμβάνοντας σκοπίμως ή αφελώς τα ρητά τους και τις ρήσεις τους
να μη εθελοτυφλούμε ματαιοπονώντας
ότι είναι αθώα… γιατί τους συντηρούμε με μεγάλη ευκολία.

Καλησπέρα Στρατηγέ της Πόλης!

stavrosn είπε...

«Τι΄ναι θεός, τι μη θεός και τι το ανάμεσό τους;» αναρωτιόταν ο ποιητής.

Καλησπέρα άτρομοι, στοχαστικοί, Λέοντες ερευνητές!
Από μικρά παιδάκια η λέξη θεός είναι που μας γεμίζει πότε τρόμο, πότε ασφάλεια, πότε απώθηση και πότε έλξη, ανάλογα την έννοια που της δίναμε.

Ρωτούσαν το Βούδα αν υπάρχει θεός.
Απαντούσε πως δεν είπε ποτέ ότι υπάρχει.
Άρα, συνέχιζαν, δεν υπάρχει.
Απαντούσε πως δεν είπε ποτέ ότι δεν υπάρχει.
Και κάποια στιγμή ο ογδοντάχρονος μοναχός, κατανάλωσε ένα πολύ δύσπεπτο γεύμα και βρήκε ένα όχι και τόσο ηρωικό θάνατο.
Έτσι σώθηκε από τη θεοποίηση.

Ρωτούν το Σάι Μπάμπα.
-Είσαι λοιπόν ο θεός;
-Ναι! απαντά αδίσταχτα και συνεχίζει:
-Όπως επίσης και εσείς. Η μόνη διαφορά είναι ότι εγώ το γνωρίζω.

Είναι δυο ουσιαστικά ίδιες προσεγγίσεις.
Η πνευματική επανάσταση θα ακυρώσει και θα σκίσει σε χίλια κομμάτια τη ΣΥΜΒΑΣΗ που υπόγραψαν για εμάς αυτοδιοριζόμενοι εκπρόσωποί μας.
Ο θεός είναι η αλυσίδα του ανθρώπου!
Αυτό γράφει, όπως πολύ σωστά λέτε, η σύμβαση!
Η επικρατούσα περί θεού άποψη είναι η αιτία της εξαθλίωσης του ανθρώπου!
Αυτή είναι η καρδιά του θηρίου και εκεί θα στοχεύσουν τα φονικά δόρατα των πολεμιστών απανταχού στο πλανήτη μόλις δοθεί το σύνθημα της έναρξης του τρύγου των θεριστών.

Έχουμε λοιπόν δυο επιλογές και είναι και οι δυο σωστές.
Μία να απαρνηθούμε το θεό και μια να πούμε ότι μόνο αυτός υπάρχει.

Ο νοών...νοείτω είπε...

Στην Υπηρεσία μίας Ατείχιστης Πόλης.
Για την Νίκη και την Ελευθερία.
Απροσκύνητα!

stavrosn είπε...

Πάντα απροσκύνητα λαμπερό αστέρι!
Όσο κι αν μας κυνηγάνε ολοζωής με το σύστημά τους, όσες πληγές κι αν μας έχουν προξενήσει δε θα καταδεχτούμε να σκύψουμε το κεφάλι μπροστά τους!
Η καρδιά μας έχει μόνο μια θέση και αυτή την έχουμε δώσει στην Ελευθερία!
Δε θέλουμε κανένα χατίρι, κανένα κόκαλο, κανένα έλεος.
Δε τρώμε ψωμί μαζί τους!
Σε κάθε επαφή καταλαβαίνουν και αυτοί και εμείς ότι είμαστε άλλοι κόσμοι, συγκρουόμενοι!
Και έτσι θα μείνουμε!
Ιππότες της Αξιοπρέπειας, της Τιμής, της Απλότητας!
Κωπηλάτες μιας ιερής Τριήρης που φυσικά δε θα φτάσει αύριο, αλλά που θα πάει, θα πιάσει κάποτε το λιμάνι του Πειραιά και θα αποβιβάσει εκεί την Μεγάλη, Αγαπημένη Κυρία του Παρθενώνα!

TZANNHS KONTIZAS είπε...

POLY OMORFO MPLOK
ODYSSEAS

stavrosn είπε...

Καλημέρα πολυταξιδεμένε Οδυσσέα και σ΄ ευχαριστώ!
Σε διαβάζω ανελλιπώς στο αδερφό μπλόγκ των πολεμιστών της Λάιον!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

"Γνωρίζεις κάτι πραγματικά, όταν ενωθείς με αυτό, όχι νωρίτερα."
αυτο να ευχηθω λοιπον κι εγω,
πρωτη φορα στα μερη σου
και το ομορφο κι αγριο Βουνο
θαυμαζοντας..
καλημερα Ατειχιστη πολη
να μεινεις παντα ετσι
α-τειχιστη
να θυμομαστε κι εμεις
οτι οι εχθροι δεν ειναι παντα εξω,
οι πιο αγριοι και φοβεροι ειναι μεσα,
εντος των τειχων
αυτους πρωτα να αντιπαλεψουμε
και να εξολοθρευσουμε...
καλη κι ομορφη μερα να εχεις

stavrosn είπε...

Καλώς ήρθες στα λιβάδια της Ατείχιστης Πόλης Πεταλούδα με τα πανέμορφα φτερά!
Είναι γεμάτα πολύχρωμα αγριολούλουδα κι όλα τα αγαπάμε.
Μια φορά τόλμησε μόνο ένα ύπουλο γεράκι να πλησιάσει αλλά κάποιοι κοινοί μας φίλοι, δεινοί ξεχωριστοί τοξότες, το αντιλήφθηκαν και το κατέριψαν αμέσως!
Πέτα λοιπόν ελεύθερα!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

"Ξημερώνει μετά από πηχτό σκοτάδι.
Ένας νέος Ήλιος θα ζεστάνει τη γη.
Η ενέργεια της Ελευθερίας θα σαρώσει στο διάβα της ότι παλιό, αρρωστημένο και σαθρό στέκεται εμπόδιο.
το βουερό ποτάμι της συνείδησης έχει ξεκινήσει από τα ψηλά βουνά και είναι αποφασισμένο να ποτίσει τον κάμπο και να φτάσει στη θάλασσα.
Ας γίνουμε μια ακόμα «βάση» της Ελευθερης συνειδησης
όπου γης!"
Με την ευχη να ξυπνησουν κι αλλες συνειδησεις
και τα οι σκεψεις να γινουν και εργα,
μια καλημερα Α-τειχιστη Πολη.
"δυνατο" το κειμενο σου
γεματο δυναμικη ενεργεια και ελευθερη συνειδηση.
να εισαι καλα
και στο Βουνο και στην Πολη
καπου εκει γυρω θα ειμαι κι εγω

http://www.youtube.com/watch?v=vjgIJ-s_4A0&feature=related

stavrosn είπε...

Καλησπέρα επαναστατική Πεταλούδα με τα μεγάλα και πολύχρωμα φτερά!
Ζητάμε εμείς οι νέοι Ζαπατίστας μια νέα γη, μια νέα ελευθερία!
Διοικητής παραμένει ο Λαός και όλοι είμαστε μαχητές ενός στρατού που μάχεται για μοιρασιά, για δίκιο, αξιοπρέπεια, ελευθερία, ομορφιά.
Ζητάμε πίσω τη γη μας και τη ζητάμε τώρα!
Μετράμε τους φίλους μας και τους εχθρούς μας, καθώς έχουμε κι από τους δυο.
Τίποτα δε χαρίζεται πάλι, όλα καταχτιούνται με αγώνα, κόπο, ιδρώτα, κλάματα, αίματα.
Πάνε να μας αποκοιμίσουν με θεωρίες ότι τίποτα δεν αλλάζει, όμως η καρδιά ξέρει ότι όλα αλλάζουν αν το θέλουμε.
Το θέλουμε! Το απαιτούμε!
Υπογράφουμε το αίτημα μας με τη ζωή μας και το στέλνουμε κατεπείγον στο Καιρό!
Ζητάμε να υπάρχει μια τάξη επάνω στη γη, η τάξη της ανθρωπότητας!
Εμείς, εμείς οι άνθρωποι υπογράφουμε!