Ήλιος ψεύτικος

«Ο ήλιος εβασίλεψε, Έλληνά μου εβασίλεψε
Και το φεγγάρι εχάθη» έλεγε ένα δημοτικό τραγούδι.

Ο ψεύτικος ήλιος της πλασματικής ευμάρειας έδυσε και η χώρα μας φτάνει στη χρεοκοπία.
Σε λίγο καιρό δε θα μπορεί να αποπληρώσει τις υπέρογκες δόσεις των αστρονομικών δανείων του το ελληνικό κράτος και ή θα καταρρεύσει ή θα παραδοθεί στο ΔΝΤ, χάνοντας κάθε έννοια κυριαρχίας.
Μόνο με την Τούρκικη εισβολή στην Κύπρο μπορεί να συγκριθεί το μέγεθος της ήττας.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, η ζοφερή πραγματικότητα, ας την αντικρίσουμε κατάματα, όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε.
Στέλνουμε έναν άμοιρο πρωθυπουργό να χτυπάει πόρτες καγκελωτές κλειστές και να τον ειρωνεύονται κίτρινες νεοναζί φυλλάδες.
Πως φτάσαμε ως εδώ;
Ποιος φταίει;

Η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ φέρνει βαριά ευθύνη.
Σχεδόν διπλασίασε το χρέος δίχως να υπάρξει καμιά ανάπτυξη.
Διόρισε εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους ταχτοποιώντας ημετέρους.
Πολλά στελέχη της πλούτισαν ξαφνικά.
Για τα σκάνδαλα ο πρωθυπουργός αρκέστηκε να πάρει την ευθύνη(;).
Και όλοι μαζί να έχουν εξαφανιστεί τώρα στις πολυτελείς τους βίλες.
Η λέξη λεηλασία και πλιάτσικο ίσως να είναι φτωχές να περιγράψουν το τι έγινε.
Σε κάθε προϊόν και σε κάθε υπηρεσία δημιουργήθηκε κι ένα καρτέλ, που γιγαντωνόταν με τη ψήφιση ειδικών νομοσχεδίων.

Φταίνε μόνο αυτοί;
Φυσικά όχι!
Διδάχτηκαν κι αυτοί αυτούς τους τρόπους από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Μόνο που δεν έγιναν σε αυτή την έκταση και δεν ήρθε η χώρα στο χείλος του γκρεμού, είχε ακόμα περιθώρια.
Το χρηματιστήριο, τα ακριβοπληρωμένα έργα έως και έξι φορές επάνω για τους Ολυμπιακούς και η διαπλοκή στιγμάτισαν και αυτή την περίοδο.
Για την περίοδο Μητσοτάκη δε χρειάζεται σχόλιο, τι να περιμένει κανείς από αυτή τη μαύρη φαμίλια;

Ωστόσο ένας μεγάλος ηγέτης φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη διαφθορά που κατέκλυσε την Ελλάδα: ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Όταν στο τέλος της ζωής του έχτιζε τη βίλα στην Εκάλη προκλητικά, χάνοντας την αίσθηση του σωστού, μέσα σε εξάρτηση και αδυναμία, έδωσε το πυροβολισμό εκκίνησης της διαφθοράς γιατί για πολλούς ήταν πρότυπο.
Έτσι μείωσε πολύ την αξία και τη συνολική του προσφορά,
Ενώ αντίθετα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, επίσης πρότυπο, την αύξησε καθώς τα στερνά τιμούν τα πρώτα.

Κανείς πολιτικός δε τιμωρήθηκε τριάντα χρόνια παρά τα τόσα απανωτά σκάνδαλα.
Αυτό φτάνει στο τέλος του.
Αν ο λαός δε δει πολιτικούς με χειροπέδες αυτή τη φορά δεν ησυχάζει.
Καραμανλής, Ρουσόπουλος, Αλογοσκούφης, Δούκας, Βουλγαράκης, Μπακογιάννη, Μητσοτάκης, Τσουκάτος, Μαντέλης, Σημίτης να τους δούμε με ποινικές ευθύνες κι ας έχουν παραγραφεί.
Είναι δυστυχώς και πολλοί άλλοι καθώς και ένα ολόκληρο κύκλωμα επιχειρηματιών γύρω από αυτούς.
Πώς να πάει η χώρα μπροστά με αυτούς τους ηγέτες;

Ποια η τύχη τώρα των μέτρων αυτής της κυβέρνησης που υποσχόταν προεκλογικά θεατρικά … ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος;
Καμία!
Πάνε να φορτώσουν στον λαό τα βάρη των ολίγων.
Εξάλλου το στύψιμο του λαού δεν αποφέρει πάνω από 4,8 δις.
Είναι ασπιρίνη στον καρκίνο.
Τα κέρδη μόνο του τοκογλυφικού τραπεζικού κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια ανέρχονται στα 300δις!
Εκεί μας είπε ότι θα περιορίσει τα … μπόνους των υπαλλήλων αντί να επιβάλει μείωση επιτοκίων και πραγματική φορολόγηση.

Η αμύθητη περιουσία της εκκλησίας πάλι στο απυρόβλητο.
Ίσως γιατί οι παπάδες κουράστηκαν πολύ να τη δημιουργήσουν!

Οι στρατιωτικές δαπάνες καμία ακόμα μείωση, καμία συμφωνία, αναγκάζοντας τους δυο λαούς Ελλάδας και Τουρκίας σε έναν ατέλειωτο εξοπλιστικό ανταγωνισμό για χάρη των εργοστασίων όπλων των υπερδυνάμεων.

Κι ας δούμε τις ευθύνες του λαού που τους ψηφίζει ξανά και ξανά.
Ευκολόπιστος, προδομένος ή όμοιος;
Οπωσδήποτε χειραγωγούμενος από τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης και συσκότισης.
Από τους ατσαλάκωτους ευθυτενείς μεγαλοδημοσιογράφους με τη τσαλακωμένη και καμπούρα ψυχή.

Η ηθική χρεοκοπία έχει δυστυχώς προηγηθεί της οικονομικής.
Περάσαμε στο δείχτη (!) διαφθοράς τις χώρες της Κεντρικής Αφρικής!
Τα ηθικά αντανακλαστικά έχουν αδρανήσει.
Οι λέξεις αρετή, τιμή, αξία, τιμιότητα, λεβεντιά, παλικαριά, ηρωισμός, αφιλοκέρδεια εξαφανίστηκαν από το καθημερινό λεξιλόγιο του νεοέλληνα.
Ενώ εγκαταστήθηκαν άλλες όπως «κονέ», λαμόγια, γρηγορόσημο, μίζα, μπάτζετ.

Η κρίση της ελληνικής κοινωνίας και κράτους είναι βαθιά και πολύχρονη.
Υπάρχει ελπίδα τελικά;
ΝΑΙ!
Κάθε κρίση οδηγεί σε ένα ξεκαθάρισμα και σε μια επιλογή.
Η κυβέρνηση φαίνεται να επιλέγει να ρίχνει τα βάρη στο λαό, ο οποίος δεν αντέχει άλλο και θα μεγαλώσει η ύφεση.
Χρειάζεται να αφυπνιστεί ο Λαός και να απαιτήσει τιμωρία των υπευθύνων διαχειριστών του δημόσιου χρήματος, πρώτα δικαιοσύνη.
Να πάρει πίσω από τις τράπεζες τα κλεμμένα και να τις περιορίσει.
Να δημεύσει την εκκλησιαστική περιουσία.
Να συμφωνήσει με τον Τούρκικο Λαό σε ένα πάγωμα εξοπλισμών.
Να χτυπήσει τα καρτέλ και τις πολυεθνικές, που όλοι γνωρίζουν τους τρόπους τους και πως δημιουργούν την υπεραξία κι ας υποκρίνονται το αντίθετο.
Να μην υπάρχει δημόσιος υπάλληλος πάνω από 2500 ευρώ το μήνα.
Να αυξηθούν οι χαμηλοί μισθοί και οι συντάξεις.
Να στηριχθούν οι υγιείς μικρές επιχειρήσεις.
Φορολόγηση του κεφαλαίου και όχι έμμεσοι φόροι.
Το 25% των Ελλήνων είναι κάτω ήδη από το όριο της φτώχιας. Φτάνει πια.
Ένα άλλο 25% αγωνίζεται οριακά να μη βρεθεί εκεί. Τι κατάντια για ένα λαό!

Ένα Λαό που χρειάζεται να αποτινάξει τη ρετσινιά του απατεώνα, να βάλει τους κατεργάρηδες στη πάντα και να πάρει τις τύχες στα χέρια του.
Υπάρχει η καταπιεσμένη Ελλάδα της δημιουργίας, του μόχθου που συνθλίβεται στα σαγόνια του διεφθαρμένου συστήματος.
Η δίκαια οργή του να παρασύρει κάθε σάπιο και βολεμένο.
Μια επανάσταση ηθικής και απλής λογικής είναι το ζητούμενο.
Μια επανάσταση αξιών που θα διεκδικήσει δικαιοσύνη και τη μοιρασιά ξανά του πλούτου που συσσώρευσε το αδίσταχτο τραπεζικό κεφάλαιο και η ανήθικη ντόπια και ξένη πλουτοκρατία.
Ένας μεγάλος κίνδυνος, η διασάλευση του ίδιου του κοινωνικού ιστού και η απώλεια της κυριαρχίας μας, απειλεί την πατρίδα μας.
Τα κερδοσκοπικά κοράκια είναι σμήνος πάνω μας και περιμένουν να πέσουμε.
Άλλη ελπίδα από την αφύπνιση της γιγάντιας ελληνικής ψυχής δεν υπάρχει.
Ο ελληνικός Λαός μονάχα μπορεί και χρειάζεται να δώσει λύσεις.