Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Mίκη Θεοδωράκη εγκώμιο


Κυκλάμινο κυκλάμινο,
στου βράχου τη σχισμάδα,
που βρήκες χρώματα κι ανθείς,
που μίσχο και σαλεύεις;
Χρόνια σε Ολύμπιο βράχο σύναζες,
ήλιο και γαίμα στάλα στάλα;

Σεμνός και λιγομίλητος
κοιτάς στο χώμα χάμω.
Κι η σπάθα σε κεραύνωσε
κι ως Λιόντας εβρυχήθης!
Είπες δεν φτάνει η φωνή,
δε φτάνει η κατάρα.
Για να λαλήσει το σωστό
του πρέπει καριοφίλι.
Και τότε θα ’ταν Αρχηγέ,
που έσυρες το
Τραγούδι!

Και το τραγούδι ρίζωσε και ψήλωσε σαν δέντρο!
Έσπασε καρδιές και σύνορα και αγκάλιασε ολάκερη τη γη!
Το φοβήθηκαν όλοι οι τύραννοι και το απαγόρεψαν!
Του κάκου!
Βαράνε δυο, βαράνε τρεις, βαράνε χίλιοι δέκα τρεις.
Πονάς εσύ ,πονάω κι εγώ, μα
Καβάλα πάμε στο καιρό με το λιοπύρι, τη βροχή,
το αίμα πήζει στη πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί!
Ο εκδικητής ο λυτρωτής!
Είμαστε δυο είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δέκα τρεις!
Και είμαστε αποφασισμένοι!

Σε διάλεξε η Ρωμιοσύνη και σου εμπιστεύθηκε το καμάκι του Ήλιου άριστε σκοπευτή και με αυτό καμάκωσες το θεριό της τυραννίας!

Κατά καιρούς σου προτείνουν μια θέση υπουργού, ακόμα και του προέδρου της Δημοκρατίας.
Μα είναι πολύ μικρές για σένα!
Δε χωράνε ένα Μίκη!
Όλους αυτούς σε μερικές δεκαετίες δε θα τους θυμάται κανείς!
Όμως εσένα όλοι οι αιώνες θα σε σέβονται!


Είσαι μαζί με το Βενιζέλο, τον Καζαντζάκη, τον Άρη , η μεγάλη ελληνική τετράδα του αιώνα!
Οι δυο πρώτοι ας πούμε ότι αναγνωρίζονται πλέον…
Εσείς οι δυο παραμένετε πρόσωπα ταμπού!
Από τον Άρη αισθάνονται ότι απειλούνται ακόμα από την επαναστατική του γνησιότητα και επίσης τους κάνει να ντρέπονται για το παρελθόν τους.
Εσένα προσπαθούν να σε μειώσουν όλοι, γιατί αισθάνονται πολύ μικροί δίπλα σου!
Ύστερα φοβούνται το λόγο σου!
Σαν πεθάνεις θα ανακουφιστούν!
Έτσι παραμένεις, όσο κι αν ακούγεται υπερβολή, ένας από τους πιο παραγνωρισμένους συνθέτες σε αυτό τον τόπο!
Όχι βέβαια στο εξωτερικό.
Το μεγαλείο σου με αριστοτεχνικό τρόπο υποβιβάζεται και συγκρίνεται με μικρότερου βεληνεκούς συνθέτες!
Τα ελεγχόμενα από το σύστημα μέσα ενημέρωσης σε χειρίζονται πολύ προσεκτικά εκτελώντας διαταγές!
Το συμφωνικό σου έργο της μεταπολίτευσης,
παραμένει εν πολλοίς άγνωστο.
Διότι ποτέ δεν συνεμορφώθης προς τας υποδείξεις έφηβε Μίκη!

«Η ακοή σου Δύση βούλωσε
Η όραση σου Δύση σκεπάστηκε
Η κοινωνία της κατανάλωσης
Πέπλο βαρύ σκεπάζει την ακοή σου
Σκεπάζει την όρασή σου, σκεπάζει την ψυχή σου.»
Έγραφες παλιά μα τόσο τραγικά επίκαιρα ακόμα!

Αλλά κι άλλού:
Έλληνες αδέλφια του Φεραίου,
ψάλετε περήφανα τραγούδια λευτεριάς!
Για να λείψει πάλι το σαράκι
που μας τρώει τη σάρκα την ελληνική.
Ενωμένοι μέσα στον αγώνα,
για να λάμψει νέα νίκη λαϊκή!

Ναι άξιε Γιέ της Ελλάδας’
θα ’ρθει ξανά η άνοιξη, θα ρθει το καλοκαίρι,
θα λάμψει ο ήλιος στα μαλλιά , στο μέτωπο το αστέρι,
να βάλουν όλοι γιορτινά, να βγούνε στα μπαλκόνια
να δουν να λιώνουν στα βουνά
και στη καρδιά τα χιόνια!

Πουλί μη φύγεις γι’ αλλού να πας να τραγουδήσεις!

Ήτανε Θείο Θέλημα κι ενός άγιου τάμα,
εσύ να γεννηθείς εδώ και να γενεί το θάμα!
Εδώ το πρόσωπο της Ελλάδας να στεριώσεις!
Στο κοσμογύρη άνεμο τραγούδια ελληνικά να φορτώσεις!

Σε ρώτησαν κάποτε τι να κάνουν οι νέοι συνθέτες.
Είπες: -Να σκάψουν βαθιά! Στα ρηχά μην περιμένουν να βρουν νερό!

Κίνησε ο Μάης για ναρθεί,μα έχει μεγάλη στράτα,
τι να του πάρω πρώτα μου τον ήλιο ή τα μαντάτα!
Πρόφτασε τον μάνα μου μη φύγει με άδεια χέρια,
φόρτωσε τον με φιλιά και με καλά χαμπέρια!
Ήρθε ο Μάης κι από εδώ, Μάης κακός και ψεύτης.
Μας είπε για το φονικό του γέλιου μας ο ψεύτης!
Τέτοιο Μάη μάνα μου άλλον να μη μου στείλεις
να λέει πως στην Ελλάδα μας σκοτώθηκε ο Απρίλης!

Πάντα θα υπάρχει Απρίλης στην Ελλάδα και θα χορεύει με τον Έρωτα και μαζί θα γελούνε!

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό.

Σαν τον αητό φτερούγαγες στη στράτα,
σε καμάρωναν γειτονιάς τα παραθύρια,
με χαμηλά τα μαύρα σου τα μάτια,
Λεβέντης εροβόλαγες,
Λεβέντης χαμογέλαγες,
Λεβέντης αντίβγαινες στο μανιασμένο Χάρο του συμβιβασμού και της μετριότητας!

Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία!
Και εσύ την είχες και τη μεταλαμπάδευσες με τα τραγούδια σου!

Ήταν κάτι στρατηγοί, κάτι υποστράτηγοι που σε βασάνισαν και σ’ έστειλαν εξορία.

Το παλικάρι έχει καημό
κι εγώ στα μάτια το κοιτώ
Και το κοιτώ και δε μιλώ
Απόψε που έχει το καημό!

Στου κόσμου την ανηφοριά μας στήσανε καρτέρι.
Ήταν ο φίλος πυρκαγιά, ο αδελφός μαχαίρι.
Πήρα δροσιά και πότισα τα μαραμένα στήθη,
μόνο η καρδιά που ρώτησα ποτέ δε μου απεκρίθη!

Να ’χαμε δυο χέρια δυο σπαθιά,
να σε σκεπάσουμε ηγέτη μας, να μη σ’ αγγίζει ο πόνος!
Να είμαστε αητοί να είχαμε φτερά,
για να σε πάρουμε μακριά
να μη σε βρίσκει ο χρόνος,
μεγαλύτερε εν ζωή Έλληνα!

Πήρες τους δρόμους του ουρανού ,
τα σύννεφα κυνήγησες.
Μίλησες με τα αστέρια
πως να μας φέρεις τη χαρά!

Το τρένο φεύγει στις οχτώ, ταξίδι για τη Κατερίνη,
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει
Σε βρήκα πάλι ξαφνικά να πίνεις ούζο στου Λευτέρη.
Ήσουν μονάχος και πάλι…

Ποιος τη ζωή μας, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
Ουρλιάζουν μες στη νύχτα φορτηγά,
σαν ψάρι με χουν πιάσει μες στα δίχτυα.
Για κάποιον με στον κόσμο είναι αργά.

Που πήγε αυτός που ξέρει να μιλά;
Που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει!

Κι όμως υπάρχουν ακόμα, κάποια δέντρα που δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό!
Κάποια πρόσωπα που δε βολεύονται, παρά μόνο στον ήλιο.
Κάποιες καρδιές που δε βολεύονται, παρά μόνο στο δίκιο.
Που κραυγάζουν ότι δεν υπάρχει θεός, μονάχα φως!
Ο δρόμος τους χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας παραμένει πάντα από σίδερο!

Κι όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο!
Όταν χαμογελάνε ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα από τα άγρια γένια τους!
Όταν σκοτώνονται
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα!

Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα!
Με τόσα φλάμπουρα λάμπει ο ουρανός!

Υπάρχει τόπος μυστικός ποιητή που εκεί
Σωπαίνουν τα πουλιά
σωπαίνουν οι καμπάνες.
Σωπαίνει κι ο πικρός Ρωμιός,
μαζί με τους νεκρούς του.

Κι επά στην πέτρα της σιωπής
Τα νύχια του ακονίζει!

Μονάχος κι αβοήθητος
της Λευτεριάς ταμένος.


Χρόνια μέσα στις καρδιές μας βαστάει το πανηγύρι !
Βαστάμε γερά, κρατάμε καλά!

Αυτό που ήμασταν
κάποτε θα γίνουμε ξανά!
Είμαστε Έλληνες!


Ήπιαμε την προδοσία με το γάλα!
Ύστερα πάλι με το κρασί, ώστε ο
εξευτελισμός να γίνει τέλειος!

Ζήσαμε στο σκοτάδι το πηχτό, για να γυρέψουμε το φως!
Μεγάλο φως θα λάμψει από τέτοιο σκοτάδι!

Ως πότε οι φασίστες θα σκοτώνουν τα γελαστά παιδιά στη ροδαυγή της ζωής τους;
Την ανδρεία και το θάρρος το έχουν για προσβολή.
Ανάθεμα την ώρα, κατάρα τη στιγμή, ξανασκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί !

Είμαστε δυό κι η ώρα σήμανε οχτώ!
Εσύ μπροστά και οι άλλοι πίσω ακολουθούν!

Ντιν-νταν σημαίνει ο δρόμος της αγάπης και του χρέους!
Δυο πούλια,δυο περιστέρια ταξιδεύουνε μέσα στα αστέρια!

Εσύ πρωτομάστορα μύρισες την ανάσταση, χτύπησες την καμπάνα και έψαλλες:
Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα,
μουγκρίζουν τ' Άγράφα, σειέται η Στεριά.
Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός! στον αγώνα
για τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά.

Ετούτα εδώ τα μάρμαρα δε θα πιάσουν καμία σκουριά, όσο τα αγκαλιάζουν οι μελωδίες σου!

Κι όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες!

Και θα τη δούμε ξανά τη Ρωμιοσύνη,
μεγάλε των Ελλήνων Οδηγέ,
εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκαλο ,
με το λουρί στο σβέρκο,
να πετιέται από ξαρχίς, ν΄ αντριεύει, να θεριεύει
και να καμακώνει τ’ άγριο θεριό με το καμάκι του ήλιου,
το τόξο του Απόλλωνα!

Μίκη να είσαι πάντα καλά!
Πάντα να στέκεις μπροστάρης εσύ και τα τραγούδια σου, στους αγώνες των Ελλήνων για τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά!
Αυτό το
χώμα είναι δικό τους και δικό μας!

Για να γυρίσει ο ήλιος
θέλει δουλειά πολύ ,
θέλει και οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους !

Θα το δώσουμε μεγάλε Αδερφέ μας,
Θα το δώσουμε !

Αέρας στις κορφές, μαύρο φεγγάρι στις καρδιές.
Ερχόμαστε να πάρουμε μόνοι μας τη Λευτεριά,
με τραγούδια όπλα και σπαθιά!

Με τραγούδια δικά σου αγαπημένε Μίκη!

Μιας ανάστασης νέας χτυπά η καμπάνα,
μηνούν τα όπλα μας τον λυτρωμό!

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις , είμαστε χίλιοι δέκα τρεις!

Κι όλοι σε αγαπάμε Μίκη Θεοδωράκη!

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ο υπέροχος Μίκης, ο δικός μας Μίκης,έχει την αγάπη μας φλογερή ασπίδα να τον καλύπτει...
greenlion

stavrosn είπε...

Πως να μη τον αγαπάμε, φίλη Greenlion, αφού κάθε έργο του είναι ένας ύμνος στην ελευθερία;
Πως να μην αγαπάμε αυτόν τον απόγονο των επικών ηρώων;
Πως να μην αγαπάμε αυτόν που μεγάλωσε με τα τραγούδια του τόσες γενιές;
Πως να μην αγαπάμε αυτόν που δόξασε τη σύγχρονη Ελλάδα σε όλο τον κόσμο;
Δεν μπορούμε παρά να τραγουδάμε μαζί του τα πολυεπίπεδα επαναστατικά του τραγούδια!

✿ margarita είπε...

ΥΠΕΡΟΧΟΣ!!
ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΔΟΞΑΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ..ΠΟΙΟ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΕΙΣ?
ΑΝ ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΙΝΩ Ν ΑΚΟΥΩ ΤΟ "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"..ΕΛΥΤΗΣ-ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΑΥΡΟ

stavrosn είπε...

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ...όλο το έργο του!
Έβαλε στα χείλη όλων, τους στίχους του Ελύτη, του Σεφέρη, του Σικελιανού!
Κάτι πρωτοποριακό διεθνές, που μιμήθηκαν και οι άλλοι μεγάλοι συνθέτες μας, όπως ομολογούν και οι ίδιοι.
Πραγματικά το ότι δεν χορταίνουμε ακόμα να τα ακούμε, δείχνει το "κλασικό" που έχουν, την ανώτερη πηγή έμπνευσης από την οποία αναβλύζουν και την πολυεπίπεδη διαστασή τους.
Θα είμασταν πολύ φτωχοί χωρίς το Μίκη, τον τραγουδιστή της Ελλάδας και της Ελευθερίας!
Εμένα ...παρόλα αυτά το αγαπημένο στιχάκι ήταν
"Το παλικάρι έχει καημό
κι εγώ στα μάτια το κοιτώ
και το κοιτώ και δε μιλώ,
απόψε, απόψε που έχει το καημό!"
Καληνύχτα edelwiss!

Aνεμος είπε...

Ήπιαμε την προδοσία με το γάλα!
Ύστερα πάλι με το κρασί, ώστε ο
εξευτελισμός να γίνει τέλειος! συνχαρητήρια για τα άρθρα σου

stavrosn είπε...

Kαι σένα συγχαρητήρια Άνεμε για τα δικά σου, τα οποία μελετώ τώρα.
Πάντα δημιουργικός!

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ είπε...

Τί να πεις, για τις ιερές μορφές της μουσικής ; Σήμερα....ΚΕΝΟ !
Καλημέρα φίλε !

stavrosn είπε...

Kαλημέρα Δημήτρη!
Αυτό το σήμερα πραγματικά πονά!
Η μετριότητα είναι ανυπέρβλητος βράχος μπροστά σε κάθε απόπειρα δημιουργίας!
Αυτο είναι "επιτυχία" και σκοπός του συστήματος που δε θέλει να υψωθεί καμμία φωνή, καθαρή και δυνατή πάνω από το θόρυβο της πόλης.
Τα μέσα του είναι πιο ισχυρά τώρα από τις απαγορεύσεις και τις εξορίες.
Έχει την τηλεόραση, την κατανάλωση, τις πλασματικές ανάγκες, το άγχος, την υπεραπασχόληση, την ισοπέδωση των αξιών, τη διάσπαση της εστίασης.
Ο κάθε δημιουργός έχει να παλέψει με τεράστια αντίσταση και το ταλέντο του χάνεται.
Μόνο στα βαθιά υπάρχει νερό...

EL.ZIN είπε...

Είμαστε δυό
είμαστε τρείς
είμαστε χίλιοι δεκατρείς....

Μαζί είμαστε και θα είμαστε αγαπημένε μας φίλε
συμπολεμιστή, για ένα καλύτερο όνειρο, έγχρωμο δίκαιο χαρούμενο
ανθρώπινο!
Καλησπέρα!

stavrosn είπε...

"ΤΕΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ"
Αριστοτέλης από google gadgets 18-1-2009

Καβάλα πάμε στο καιρό με το λιοπύρι, τη βροχή,
το αίμα πήζει στη πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί!
Ο εκδικητής ο λυτρωτής!
Είμαστε δυο είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δέκα τρεις!
Και είμαστε αποφασισμένοι!

Ανώνυμος είπε...

Όταν τον επισκέφθηκα πρίν ένα χρόνο περίπου, έκατσα απέναντί του και άκουγα. Μόνο άκουγα. Ο Μίκης χείμαρος ορμητικός με παρέσυρε με τα λόγια του, τις λέξεις του, το χαμόγελό του. Πόσο μικρός ένοιωσα μπροστά σε αυτόν τον ογκόλιθο που διαμόρφωσε την ιστορία αυτού του τόπου. Άκουγα συγκινημένος ιστορίες από τα παλιά και δεν μίλαγα καθόλου. Τι να του πω άλλωστε; Ο ίδιος ακούραστος εξιστορούσε γεγονότα άγνωστα σε μένα. Πέρασε μια ώρα χωρίς να το καταλάβω. Φεύγοντας είχα μια παράξενη αίσθηση, ένοιωθα τυχερός που πέρασα μια ώρα μαζί του και συνάμα περίφανος που ήμουν με μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του πλανήτη. Δε βλέπω την ώρα να ξαναπάω.
Μια φράση πρέπει να βγαίνει αβίαστα από τα χείλη όλων μας: Σ' ευχαριστούμε Μίκη.

stavrosn είπε...

Φίλε Γιάννη
Και εμείς από τότε που γεννηθήκαμε ακούμε εκστατικοί τον Μίκη, μόνο ακούμε, δίχως ποτέ να χορτάσουμε!
Από ποιά μυστική,ουράνια, απρόσιτη πηγή να πηγάζουν οι μελωδίες του;
Από που έρχεται αυτός ο δυνατός άνεμος ελευθερίας και ηρωϊσμού που μας σηκώνει ψηλά;

Όταν τον συναντήσεις πάλι τυχερέ συμπολίτη,κάνε, αν θες, μια εκτύπωση σε αυτή την ανάρτηση και δώστην του.

Και πέστου ότι η ευγνωμοσύνη και η αγάπη μας είναι πάντα μαζί του!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Σταύρο είναι ενήμερος. Από το γραφείο του με ενημέρωσαν γι αυτό εδώ το εγκώμιο. Ας ελπίσουμε να γράψει κι ο ίδιος δύο λόγια.

stavrosn είπε...

Αγαπητέ φίλε Γιάννη, η χαρά μου είναι απίστευτη!
Ήθελα να γνωρίζει ότι τα αισθήματά μας για αυτόν, τον μεγάλο επικό Έλληνα,τον μεγάλο πνευματικό μας Ηγέτη , δεν είναι μόνο ο θαυμασμός αλλά είναι και η αγάπη που έχουμε για ένα πολύ δικό μας άνθρωπο!

EL.ZIN είπε...

Συμμεριζόμαστε αυτή την χαρά σου φίλε μας πολεμιστή!

Είναι και δική μας χαρά
για αυτό τον μεγάλο Έλληνα αγωνιστή
και Απολλώνειο καλιτέχνη!

Όσοι πήραν το μέρος με το δίκιο του ανθρώπου πήραν και το μέρος ...του θεού.

Οσοι αγάπησαν περισσότερο τον άνθρωπο από τον... "θεό",
αγάπησαν
και τον άνθρωπο-θεό!

Έτσι αποδεικνύονται οι δίκαιοι,
με την ζωή τους, τον αγώνα τους, με το έργο τους,
και όχι με λόγια σε τραπέζια στρωμένα...και μπουκωμένα στόματα από την ατέλειωτη μάσα...;)

stavrosn είπε...

Να έρθει ο Μίκης στη φωτιά μας, να δει αδέρφια πολεμιστές να χορεύουν και να τραγουδούν με τα τραγούδια του για τη Λευτεριά, για τη Λεβεντιά, για την Ελλάδα...
Άλλη χαρά δε βάζει μεγαλύτερη ο νους μου!

EL.ZIN είπε...

Θα στήσουμε γλέντι τρικούβερτο
Θα χορεύουμε και θα τραγουδήσουμε με τα τραγούδια του για τη Λευτεριά, για τη Λεβεντιά,
για την Ελλάδα, την ανθρωπιά,
την ξαστεριά...ξανά και ξανά
μέχρι να μας ακούσει...
ο Όλυμπος και να δώσει την Εντολή
για την Επιστροφή,
αγαπημένε μας πολεμιστή!

Δεν θα σταματήσουμε...
αν δεν μας ακούσει και
δεν δεχθεί το αίτημα μας για δικαιοσύνη
και ανθρώπινη αξιοπρέπεια!

stavrosn είπε...

Αυτό που ήμασταν
κάποτε θα γίνουμε ξανά!
Είμαστε Έλληνες!

Ναι άξιοι Γιοί της Ελλάδας’
θα ’ρθει ξανά η άνοιξη, θα ρθει το καλοκαίρι,
θα λάμψει ο ήλιος στα μαλλιά , στο μέτωπο το αστέρι,
να βάλουν όλοι γιορτινά, να βγούνε στα μπαλκόνια
να δουν να λιώνουν στα βουνά
και στη καρδιά τα χιόνια!

Διότι μαζί με το Μίκη, ποτέ δεν θα συνεμορφωθούμε προς τας υποδείξεις!

Κοίτα αγαπημένε Μίκη τα παιδιά σου!

Της Λευτεριάς ταμένα!

Βαστάνε γερά, κρατάνε καλά!

Πολεμάνε, τραγουδάνε και αγαπάνε,
την κορφή του Ολύμπου ζητάνε!

EL.ZIN είπε...

ΟΧΙ
ποτέ δεν θα συνεμορφωθούμε προς τας υποδείξεις!

Τις υποδείξεις ,
να τις κρατήσουν
οι φαύλοι και οι ... "Παύλοι"
γαι τους εαυτούς τους
και θα τις χρειαστούν,
για την αυτοκριτική τους
όταν ερωτηθούν για
"το πόθεν έσχες"
και πως απέκτησαν την τόσο μεγάλη "κοιλιά",
πόσο "δούλεψαν" και τι είδους δουλειά "έκαναν",
...κηφήνες χαραμοφαίδες,
λεηλατήσανε την ζωή μας ...
γκρεμίσανε και ξεπουλήσανε
τα ιερά και τα όσια
και κάνανε
"μαύρα"
τα όνειρα μας, τα ρασοφορέσανε,
οι Αντίνοοι μαζί με τους Ευρύμαχους κάθε φορά,
ανίερη συμμαχία.

stavrosn είπε...

Υπομονή πολύτιμοι συμπολεμιστές!
Υπομονή κι ο Οδυσσέας είναι κοντά!Υπομονή κι ο Τηλέμαχος γυρνά από την Ωραία Ελένη με το Μενέλαο και από το Βασιλιά της Σοφίας το Νέστορα!

EL.ZIN είπε...

Λίγη υπομονή ακόμη,
Αγαπημένε μας φίλε!

Ο Τηλέμαχος ενηλικιώνεται.
Ο Μενέλαος τον αναγνωρίζει .
Έχει το ίδιο ψηλό περήφανο μέτωπο με τον πατέρα του.

Διαβαίνει την Πύλη της Σοφίας στην Πύλο και παρ όλη την αγωνία της Πηνελόπης
και τα καταχθόνια σχέδια των Μνηστήρων,
έχει την προστασία της Αθηνάς.

Ο Οδυσσέας, ο νους του Ανθρώπου, ξυπνά από τον βαθύ ύπνο της νάρκης και μετά την διάλυση της ομίχλης αναγνωρίζει το Νησί του.

Αρχίζει να βλέπει καθαρά, ενώνει όλα τα κομμάτια της ιστορίας και συναντιέται με τον Τηλέμαχο που επιστρέφει και ενηλικιώνεται.

Μαζί θα διεκδικήσουν,
... ότι τους ανήκει!

Ένα κόσμο δίκαιο ελεύθερο αδελφωμένο και αξιοπρεπή!

Καλημέρα, απόγονε του Οδυσσέα!