Ο Δρόμος του Έλληνα Πολεμιστή

Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε τ' αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούριο πάν να δουν διυλιστήριο.

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

μας τραγουδούσε ο Μάνος Χατζιδάκης.


Αναζητάει ένας νέος άνθρωπος τον ελληνικό πνευματικό δρόμο και δεν τον βρίσκει!
Έχει χαθεί μέσα στα αγριόχορτα, τα βάτα και το τσιμέντο.

Πάνω από την Αγγλία ως πνευματικό πρότυπο στέκει ο τζέντλεμαν, πάνω από τη Γαλλία ο διανοούμενος του διαφωτισμού, πάνω από την Ινδία ο Ξατρίγια Αρτζούνα.
Πάνω από τη σύγχρονη Ελλάδα δυστυχώς δεν στέκει τίποτα…
Φρόντισαν γι΄ αυτό σταθερά πολλοί καλοθελητές και μαύροι πράκτορες.

Αγωνίστηκε ωστόσο αυτή η αγαπημένη χώρα να βρει τον εαυτό της και να στερεώσει το σύγχρονο πρόσωπό της στον 20ο αιώνα που πέρασε.
Πάσχισαν γι΄ αυτό πολύ οι μεγάλοι μας συγγραφείς, ποιητές, μουσικοί.
Οι Βαλκανικοί πόλεμοι και η εποποιία της εθνικής αντίστασης, πρόσφεραν επίσης σε αυτό το σκοπό, όμως δεν στάθηκαν αρκετά όλα αυτά.
Το σημαντικότερο από όλα, τα ιδανικά της εθνικής αντίστασης, άναψαν μεγάλη θυσιαστική φωτιά.
Ο Ελληνισμός κι ο ηρωισμός ξαναενώθηκαν!
Επιβίωσαν τα αντάρτικα ιδανικά από τη στρατιωτική ήττα, ξεψύχησαν όμως στην αναγνώριση, γερασμένα πια.

Ευθύνη μας αυτή η προσπάθεια να συνεχιστεί, ώστε να καρποφορήσει κάποτε.

Σήμερα το χάος της απαξίωσης βρυχάται προκλητικά κυρίαρχο στη χώρα που γεννήθηκαν οι αξίες!
Είναι μεγάλη η ανάγκη να αντιπαρατεθούμε αποφασιστικά μαζί του!
Για τούτο το σκοπό χρειαζόμαστε ένα σύγχρονο πνευματικό πρότυπο, που να ενσαρκώνει τις ιδιαίτερες αρετές μας, να αντιστέκεται στις ιδιαίτερες αδυναμίες μας, και να μας οδηγεί άσφαλτα και σύντομα στην ένωση με τη ψυχή μας.
Ας αφουγκραστούμε ξανά τους μεγάλους μας σοφούς, τα μεγάλα παραγγέλματα τους στους αιώνες, τη μεγάλη Ρήτρα του Λυκούργου, τη δημοκρατία της Αθήνας, τις οδηγίες του Αριστοτέλη, τα δυνατά αρχέτυπα του Οδυσσέα, του Αχιλλέα, του Ηρακλή.

Ας ξαναμελετήσουμε τους ήρωές μας γιατί ψυχή σημαίνει ηρωισμός!

Ας ξεχωρίσουμε είκοσι ένα σημεία που προσδιορίζουν και διαφοροποιούν τον Έλληνα Πολεμιστή του Φωτός:

-Αίεν αριστεύειν.
Ό,τι κάνει, το κάνει με πάθος.

-Ομορφιά.
Αναζητά την ομορφιά και ζει μέσα σε αυτή.
Το Ελληνικό μέτρο είναι η αρμονία.

-Έρωτας.
Είναι ερωτευμένος με τη σύντροφό του και την Αρετή.

-Λεβεντιά.
Τι ζητάει η Τιμή;
Η πυξίδα.

-Γνώθι Σαυτόν.
Ποιος είμαι;
Αδιάκοπη έρευνα.

-Ή ταν ή επί τας.
Καμία οπισθοχώρηση στη μάχη της ζωής, στις αποφάσεις του.

-Νόστος.
Ποτέ δε ξεχνά την Ιθάκη, το Σκοπό.

-Αφιλοκέρδεια.
Δεν καταδέχεται αμοιβή, δεν είναι μισθοφόρος.

-Ελευθερία.
Η ελευθερία είναι παρούσα και αδιαπραγμάτευτη από την αρχή ως το τέλος.

-Απλότητα.
Ικανοποιημένος με λίγα υλικά, ανικανοποίητος πάντα πνευματικά.

-Φιλία.
Ιερή λέξη.

-Γενναιοδωρία.
Η αποταμίευση είναι φόβος.

-Αίσθηση αθανασίας.
Ζει ως να είναι αθάνατος.

-Ευθύνη.
Το σύμπαν δε θα είναι ολοκληρωμένο χωρίς την προσφορά του.

-Χαρά.
Όσο περπατάει στο Δρόμο, αγκαλιάζει τον πόνο και μεγαλώνει η Χαρά.

-Ακατάβλητος.
Όσες φορές κι αν πέσει, τόσες ξανασηκώνεται.

-Σεμνότητα.
Εν οίδα ότι ουδέν οίδα.

-Αταραξία.
Μια Ολύμπια ιδιότητα κι ένα ασφαλές σημάδι προόδου.

-Καλοσύνη.
Να είσαι καλός, λέει ο Πλάτωνας, γιατί καθένας που συναντάς δίνει μια σκληρή μάχη.

-Πόλεμος ασυνθηκολόγητος απέναντι στην αδικία, το ψέμα, την επιβολή και την αναίδεια.

-Το όραμα της Μίας Ανθρωπότητας καίει βαθιά μέσα στην γενναία
ελληνική ψυχή.

Άριστος όμως οιωνός παραμένει η αγάπη και η υπερηφάνεια για την Ελλάδα, τη Μητέρα μας!

Ο Δρόμος του να Βαδίζεις Μόνος

Μιγιαμότο ή Σίνμεν Μουσάσι από «Το Βιβλίο των Πέντε Κύκλων»:

«Γεννήθηκα στην επαρχία Χαρίμα και είμαι ο πολεμιστής Σίνμεν Μουσάσι νο κάμι Φουτζιουάρα νο Γκεσίν. Έχω φτάσει πια στην ηλικία των εξήντα ετών.
Από παλιά, όταν ήμουν νέος, είχα εστιάσει το νου μου στις πολεμικές τέχνες και είχα την πρώτη μου αναμέτρηση όταν ήμουν δεκατριών ετών.
Ο αντίπαλός μου ήταν ένας μαχητής του Στιλ Σίντο, ο Αρίμα Κιχέι, τον οποίο και νίκησα.
Στην ηλικία των δεκαέξι νίκησα ένα δυνατό μαχητή, που λεγόταν Τατζίμα νο Ακιγιάμα.
Στην ηλικία των είκοσι, πήγα στην πρωτεύουσα όπου συνάντησα διάσημους μαχητές και, παρότι, συμμετείχα σε αρκετές αναμετρήσεις δεν υπήρξε φορά που να μην κατάφερα να νικήσω. Μετά από αυτό ταξίδεψα από επαρχία σε επαρχία, από τόπο σε τόπο και συνάντησα μαχητές από πολλές διαφορετικές σχολές. Παρότι έλαβα μέρος σε εξήντα αναμετρήσεις δεν έχασα ούτε μια φορά. Όλα αυτά τα περιστατικά έγιναν από τότε που ήμουν δεκατριών, μέχρι που έφτασα τα είκοσι οκτώ ή είκοσι εννέα.
Όταν πέρασα την ηλικία των τριάντα και αναπόλησα τη ζωή μου, κατάλαβα ότι δεν είχα υπάρξει νικητής επειδή είχα εξαιρετικές ικανότητες στις πολεμικές τέχνες.
Ίσως να είχα κάποιο φυσικό ταλέντο ή να μην είχα αποκλίνει από τις φυσικές αρχές.
Ή, πάλι, ίσως ο λόγος να ήταν ότι οι πολεμικές τέχνες των άλλων υπολείπονταν σε κάτι.
Μετά από αυτή την ενδοσκόπηση, αποφασισμένος να κατανοήσω καλύτερα τις βαθιές αρχές άρχισα ν΄ ασκούμαι μέρα και νύχτα και φτάνοντας στα πενήντα μου χρόνια συνειδητοποίησα το Δρόμο αυτής της πολεμικής τέχνης πολύ φυσικά.
Έκτοτε πέρασα τα χρόνια μου χωρίς να πάρω το δρόμο της εξαντλητικής έρευνας.
Αφιέρωσα τον εαυτό μου στις αρχές της πολεμικής μου τέχνης και δεν είχα ποτέ όσο μελετούσα τους Δρόμους των διαφόρων τεχνών και επιτηδευμάτων κανέναν δάσκαλο-δεν είχα κανέναν δάσκαλο σε τίποτα.»

«Η παραπάνω δήλωση είναι εντυπωσιακή καθώς προέρχεται από έναν άνθρωπο που υπήρξε όχι μόνο ένας από τους πιο διάσημους ξιφομάχους της εποχής του, αλλά και ένας προικισμένος ζωγράφος, γλύπτης και μεταλλουργός.
Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Μουσάσι γνώριζε πολύ καλά την ποίηση, το Δρόμο του Τσαγιού, την αφήγηση του δράματος Νο και ίσως και την ξυλουργική τέχνη.»

Ο Μουσάσι έγραψε «Το βιβλίο των Πέντε Κύκλων» στο τέλος της ζωής του, όπου περιγράφει το δικό του Δρόμο ως «Δυο Ουρανοί, ένα Στιλ» και εμπεριέχει τα κεφάλαια Γη, Νερό, Φωτιά, Αέρα, Κενότητα.
Η Γη συμβόλιζε τη θεμελιώδη του αντίληψη για τις πολεμικές τέχνες που μοιάζει με το χάραγμα ενός ίσιου δρόμου πάνω στο έδαφος.
Το Νερό, χρησιμοποιώντας το ως υπόδειγμα, οδηγεί το νου να γίνει σαν κι αυτό.
Το νερό παίρνει το σχήμα οποιουδήποτε δοχείου, γίνεται σταγόνα ή απέραντη θάλασσα και έχει ένα καθάριο μπλε χρώμα.
Η Φωτιά συμβολίζει και περιγράφει τη μάχη. Μπορεί να είναι μεγάλη ή μικρή και να έχει μεγάλη ένταση και ενέργεια.
Ο Αέρας αφορά τη μελέτη των άλλων Στιλ για να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει παρέκκλιση από το Σωστό Δρόμο.
Στη Κενότητα, αφού έχει μάθει τις αρχές, τις εγκαταλείπει, καθώς στο Δρόμο των Πολεμικών Τεχνών υπάρχει μια φυσική ελευθερία: κερδίζεις με φυσικό τρόπο μια εξαιρετική δύναμη , γνωρίζεις το ρυθμό της στιγμής , χτυπάς φυσικά και συμπλέκεσαι φυσικά.

"Για όσους ασκούνται στην πολεμική μου τέχνη έχω τους παρακάτω κανόνες. Αυτοί πρέπει να διέπουν την εξάσκησή τους."

1.Σκεφτείτε χωρίς ανεντιμότητα.
2.Σφυρηλατήστε τον εαυτό σας στο Δρόμο.
3.Ασχοληθείτε έστω και λίγο με όλες τις τέχνες.
4.Γνωρίστε τους Δρόμους όλων των επαγγελμάτων.
5.Γνωρίστε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα όλων των πραγμάτων.
6.Εξασκείστε το μάτι σας ώστε να μπορεί να βλέπει την ουσία όλων των πραγμάτων.
7.Καταλάβετε αυτό που δε βλέπει το μάτι.
8.Δώστε προσοχή ακόμα και στις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες.
9.Μην αναλώνεστε σε άχρηστα πράγματα.

Η φράση « Θα πρέπει αυτό να το διερευνήσετε διεξοδικά» επαναλαμβάνεται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μέσα στο βιβλίο.

Ο Μιγιαμότο Μουσάσι φωτίστηκε μέσα από τον αυστηρά πειθαρχημένο και μοναχικό Δρόμο των Πολεμικών Τεχνών που επέλεξε.
Σε παρόμοια εκτίμηση είχε το Δρόμο του Αγρότη, του Τεχνίτη, του Εμπόρου και εξηγούσε τις ομοιότητες και τις υψηλές δυνατότητες και ευκαιρίες που προσφέρουν,συγκρίνοντας τα εργαλεία με τα όπλα και το κέρδος με τη νίκη.

Μια εβδομάδα πριν πεθάνει πήρε ένα πινέλο καλλιγραφίας και έγραψε « Το Δρόμο της Αυτοδυναμίας» ή κυριολεκτικά «Το Δρόμο του να Βαδίζεις Μόνος» εικοσιένα απόψεις- σημεία για να βοηθήσει το μαθητή του μέλλοντος να συγκεκριμενοποιήσει αυτό που ο ίδιος είχε κερδίσει.

Ο Δρόμος του να Βαδίζεις Μόνος

-Μη γυρίζεις την πλάτη σου στους διάφορους Δρόμους αυτού του κόσμου.
-Μη μηχανορραφείς για χάρη της σωματικής ευχαρίστησης
-Μη προτίθεσαι να βασίζεσαι σε τίποτα.
-Σκέψου τον εαυτό σου με ελαφρότητα-σκέψου τον κόσμο με βάθος.
-Μη σκέφτεσαι ποτέ κτητικά.
-Μη μετανιώνεις για πράγματα σχετικά με την προσωπική σου ζωή.
-Μη ζηλεύεις ποτέ το καλό ή το κακό του άλλου.
-Μη θρηνείς ποτέ για το χωρισμό σε οποιοδήποτε δρόμο.
-Μην παραπονιέσαι και μην αισθάνεσαι πικρία για τον εαυτό σου ή για τους άλλους.
-Μην επιτρέψεις στην καρδιά σου να πλησιάσει τον δρόμο του έρωτα.
-Μην έχεις προτιμήσεις.
-Μην τρέφεις ελπίδες για το σπιτικό σου.
-Μην έχεις προτιμήσεις για νόστιμα φαγητά.
-Μην μεταφέρεις αντικείμενα που σου έχουν παραδοθεί από προηγούμενες γενιές.
-Μην νηστεύεις σε σημείο που να επηρεάζεται το σώμα σου.
-Αν και έχει διαφορά σε ότι αφορά τον στρατιωτικό εξοπλισμό, μην αρέσκεσαι στα υλικά πράγματα.
-Όταν είσαι στο Δρόμο, μη δυσφορείς απέναντι στο θάνατο.
-Μην έχεις πρόθεση να αποκτήσεις πολύτιμα πράγματα ή να αποκτήσεις ένα τιμάριο όταν γεράσεις.
-Σεβάσου τους θεούς και τους Βούδες αλλά μη στηρίζεσαι σε αυτούς.
-Αν και δίνεις τη ζωή σου, μην εγκαταλείπεις τη τιμή σου.
-Ποτέ μη παρεκκλίνεις από το Δρόμο των Πολεμικών Τεχνών.

Δεύτερη μέρα του Πέμπτου μήνα
Δεύτερος Χρόνος του Σόχο [1645]
Σίνμεν Μουσάσι