Το νησί της Μεγάλης Υπόσχεσης στέκει ολόρθο κάτω από τα
κλειστά βλέφαρα, κατάφυτο από ελιές, ολόγιομο ζωή.
Τ΄ανοιχτά πανιά του γοργοτάξιδου πλοίου καργάρονται με ναυτικούς άλυτους κόμπους
αφημένα στο Ζέφυρο.
Τ΄ ακρογιάλι του προορισμού, έχει ετοιμαστεί από μια μοίρα
θαλασσινή.
Ένα λεηλατημένο παλάτι στέκει μαχαίρι στα σωθικά.
Ένας αμίλητος γιος με σφιγμένη γροθιά, πώς να είναι άραγε;
Και πάνω απ΄όλα μια γυναίκα, θύμηση γλυκιά, πόνος, προσμονή,
ερωτήματα…
Ο Ποσειδώνας αναγνώρισε
το δίκιο του, σεβάστηκε το πείσμα του, παραμέρισε.
Στ΄αυτιά του τώρα αντηχεί το ξεδιάντροπο γλέντι των
μνηστήρων, αφεντικά σε ξένο βιος.
Η προδοσία και η αρπαγή κερνούν η μια την άλλη.
Ο πορθητής της Τροίας,
ο δαμαστής των κυμάτων, ο μεγάλος περιπλανώμενος ζυγώνει στην Ιθάκη και σε λίγο
θ΄αναζητήσει αυτούς που μπορεί να βασιστεί.
Η στεριά, η πιο αγαπημένη, φαίνεται ήδη στον ορίζοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου