Η επιστήμη του ανθρώπου

Στο πίνακα του 18ου αιώνα, που φυλάσσεται στο Παρίσι,
ο Ιπποκράτης αρνείται τα δώρα από τον Αρταξέρξη που του πρόσφερε ζητώντας
ως αντάλλαγμα να φύγει από την πατρίδα του και να ζήσει στην αυλή του.
Σήμερα αυτή η άρνηση αποτελεί τη μεγαλύτερη ανάγκη για το επιστημονικό σώμα και αποτελεί το κλειδί της επικείμενης μεγάλης ανάπτυξης της έρευνας.
Η αποδέσμευση της επιστήμης από τα οικονομικά συμφέροντα που την περιορίζουν στα στενά ωφελιμιστικά τους πλαίσια και η ζητούμενη συμπόρευσή της με την ηθική, θα αποτελέσουν τη βάση μιας νέας πρωτόγνωρης ταχύτητας.
Η επιστήμη και η ηθική μαζί, θα είναι η κύρια προωθητική εξελικτική δύναμη του πολιτισμού μας.

Ο επιστημονικός τρόπος σκέψης είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του ανθρώπου.
Γρήγορα ο άνθρωπος αναρωτήθηκε για το περιβάλλον του και αναγκάστηκε να οργανώσει σε τομείς τη γνώση του, δημιουργώντας στους αιώνες τις επιμέρους επιστήμες.
Για να ανταποκριθεί χρειάστηκε να αναπτύξει την αναλυτική σκέψη, όπου του χρειάστηκε για να ταξινομήσει όσα παρατηρούσε.
Η παρατήρηση, το πείραμα, η απόδειξη, η επαλήθευση, η αλληλουχία των γεγονότων, η σύνδεση τους, η λογική, η συνεπαγωγή έγιναν τα πολύτιμα εργαλεία του ερευνητή.
Όταν η επιστήμη στοχεύει στην αλήθεια, το κοινό καλό και διέπεται από αρχές είναι το εργαλείο, που θα εξοπλίσει με φτερά τη ανθρωπότητα και μάλιστα θα προέρχεται η γνώση αυτή, από αυτή την ίδια.
Όταν χειραγωγείται από σκοτεινά ιδιοτελή συμφέροντα είναι επικίνδυνο όπλο.

Η απογείωση της τεχνολογίας τον περασμένο αιώνα οφείλεται στην επανάσταση που έκανε κύρια η φυσική, στην ενεργειακή προσέγγιση της ύλης.
Έτσι επιβεβαιώθηκαν και οι μεγάλες φιλοσοφικές αντιλήψεις που διακήρυσσαν ότι όλα είναι ενέργεια εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Ακόμα φυσικά η επιστήμη εξερευνά αυτό που βλέπουμε , που είναι έξω από εμάς, το περιβάλλον μας.
Αργά έστρεψε το βλέμμα της στον ίδιο τον άνθρωπο και γεννήθηκε η ψυχολογία, έστω κι αν στα αρχικά της βήματα βιάστηκε να περιοριστεί από ύποπτες προσεγγίσεις τύπου Φρόυντ.
Η ιατρική εκμεταλλευόμενη την τεχνολογία ακολούθησε την ανάπτυξη και έφτασε σε μεγάλα ύψη, όσον αφορά την μελέτη και επέμβαση στο φυσικό σώμα.
Η φαρμακευτική απάλλαξε το πλανήτη από επιδημίες και αρρώστιες που αποτέλεσαν μάστιγα και αύξησε το προσδόκιμο επιβίωσης και την ποιότητα ζωής.
Παραμένει αλυσοδεμένη στο οικονομικό κέρδος και στην υποκριτική ηθική των φαρμακοβιομηχανιών.
Παράγονται φάρμακα μόνο που θα δώσουν κέρδος οικονομικό.

Στο μικροσκόπιο μελετήσαμε το κύτταρο, στο τηλεσκόπιο τους πλανήτες.
Το κλάσμα γνωστό προς άγνωστο τείνει στο μηδέν, όσο μεγάλος κι αν είναι ο αριθμητής, γιατί ο παρανομαστής είναι το άπειρο.
Αυτή είναι η ταπεινότητα του πραγματικού επιστήμονα που έρχεται να συναντήσει
το «ένα γνωρίζω ,ότι τίποτα δε γνωρίζω» του μεγάλου φιλοσόφου.

Η επιστήμη που αναμένεται να κάνει το μεγάλο άλμα είναι η φυσιολογία.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο.
Η μελέτη του εγκεφάλου είναι σε πολύ προκαταρκτικά στάδια και ελάχιστο τμήμα έχει εξερευνηθεί.
Η πολυπλοκότητα των νευρωνικών συνάψεων είναι άλυτος γρίφος.
Ο ρόλος σημαντικών αδένων, όπως της υπόφυσης και κυρίως της επίφυσης στη κορυφή του κρανίου, είναι αρκετά αδιευκρίνιστος και η έκκριση της επίφυσης ακόμα
απροσδιόριστη.
Ο θύμος αδένας κοντά στην καρδιά, δεν ξέρουμε πότε και πως λειτουργεί.
Ο Ιπποκράτης δίδασκε ότι οι χυμοί του σώματος είναι που έχουν σημασία.
Σήμερα λέμε ότι η βιολογική ηλικία του ατόμου είναι η κατάσταση των αγγείων του.
Το πλάσμα όμως είναι που καθορίζει την ηλικία και λειτουργικότητα των αγγείων και
άρα ξανά συναντιέται η αρχαία προσέγγιση με τη σύγχρονη.

Ο αιμάτινος ορός που ποτίζει όλα τα όργανα, τροφοδοτείται από τον αέρα, τον εντερικό σωλήνα και τους ενδοκρινείς αδένες που αποτελούν τον σύνδεσμο του φυσικού σώματος με τα συναιθήματα, τις επιθυμίες και τις σκέψεις.
Όταν συσχετίσουμε κάθε ποιότητα σκέψης και συναισθήματος με την ποιότητα του πλάσματος, τη βιοχημική του σύσταση, θα έχουμε μια πλήρη ανάλυση του μυστηρίου που λέγεται ανθρώπινος φορέας.
Κάθε κατάσταση συνειδητότητας έχει ως αντανάκλαση μια ορισμένη βιοχημεία στο σώμα μας.
Ένα χαρούμενο άτομο έχει αυξημένη την αιμογλοβίνη στο αίμα για παράδειγμα.
Ένα καταθλιπτικό έχει μειωμένη τη σεροτονίνη.
Αυτά παραμένουν σκόρπιες παρατηρήσεις ,ασύνδετες ακόμα μεταξύ τους, αλλά πλέον είναι πληθώρα και αναμένουν ταξινόμηση.
Θα έρθει καιρός που με μια εξέταση αίματος θα μαθαίνουμε πολλά για το χαρακτήρα μας και για το υποσυνείδητό μας!
Η λειτουργία των αδένων αντανακλά την λειτουργία των αιθερικών κέντρων
που είναι το ηλεκτρομαγνητικό καλούπι του φυσικού σώματος.
Εκεί διάφοροι αγωγοί ενέργειας διατρέχουν και διασταυρώνονται όπως τα φυσικά νεύρα.
Έτσι σχηματίζονται πολλοί κόμβοι( τα γνωστά κέντρα) που οι πιο σημαντικοί είναι 21 ή 12 ή 7, όπως τους μετρά κανείς.
Όταν μπορέσουμε να έχουμε φωτογραφία αυτών (έχει αρχίσει με τη μέθοδο Κίρλιαν για την αύρα)
θα εντοπίζουμε αμέσως τη διαταραχή και θα επεμβαίνουμε με ενεργειακά φάρμακα σε αυτό το σώμα.
Όμως και αυτό συνδέεται με το θυμικό ,όπως το αναφέρει ο Πλάτωνας και το θυμικό με το νοητικό.
Χρειάζεται μια τακτοποίηση αυτών των σωμάτων για να επέλθει ισορροπία.

Οι εναλλακτικές θεραπείες με κύρια την ελπιδοφόρα ομοιοπαθητική(έχουμε στην Ελλάδα τη τύχη να έχουμε το μεγαλύτερο ομοιοπαθητικό δάσκαλο τον νομπελίστα κ. Βυθούλκα) παίρνουν σιγά σιγά τη θέση τους, στη φαρέτρα της θεραπευτικής, μακριά από φανατισμούς και συνολικές εκατέρωθεν απορρίψεις.

Η υγεία είναι μια κατάσταση ευεξίας και δημιουργικότητας.
Εδώ ο εκπαιδευμένος θεραπευτής ψυχολόγος-γιατρός, δε θα ανακατεύει απλώς το υποσυνείδητο, αλλά θα δίνει πρακτικές οδηγίες αποκατάστασης της αρμονίας.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει να την έχει επιτύχει ο ίδιος.

Για να μελετηθεί ο άνθρωπος δε φτάνει μια επιστήμη όπως τη ξέρουμε σήμερα.
Όλες κατατείνουν στην ανάλυση.
Η γενική ιατρική είναι πολύ φτωχή και οι ειδικότητες της αφορούν τμήματα του οργανισμού, δεν ενέχουν σφαιρική εικόνα.
Η ψυχιατρική κινείται στις παθολογικές περιπτώσεις και καταστέλλει το σύμπτωμα και όχι πάλι την αιτία, που συνήθως κρύβεται στο νου.
Η ψυχολογία είναι πολύ επιφανειακή ακόμα.

Για να μελετηθεί ο άνθρωπος χρειάζονται γνώσεις ανατομίας, φυσιολογίας, βιολογίας, φυσικής, χημείας, μαθηματικών, παθολογίας,χειρουργικής, βιοχημείας, ψυχολογίας, αστρολογίας, κοινωνιολογίας, φιλοσοφίας, θρησκειολογίας, στατιστικής, τέχνης, πολιτικής, επικοινωνίας.

Χρειάζεται κάποιος που να μπορεί να σπουδάσει όλα αυτά!
Να δημιουργηθεί μια νέα υπερεπιστήμη με αντικείμενο μελέτης τον άνθρωπο συνολικά.
Η επιστήμη του ανθρώπου εκτός από την αναλυτική σκέψη, χρειάζεται και τη συνθετική σκέψη, που είναι σαφώς δυσκολότερη.
Χρειάζονται πολλά χρόνια σπουδών ίσως 20 ή και 25 .
Το σημαντικότερο όμως είναι να έχει ο ίδιος σπουδάσει και θεραπεύσει τον εαυτό του, να τον έχει απελευθερώσει από πολλές πλάνες που του δεσμεύουν ενέργεια, ώστε να μπορεί να τις διακρίνει στους άλλους και να μπορεί να δίνει τις σωστές οδηγίες.
Κάθε λάθος αντίληψη συνεπάγεται ένα μπλοκάρισμα,ένα πρόβλημα ενέργειας και άρα υγείας με την ευρύτερη έννοια, ώσπου να εξελιχθεί σε νόσο.

Από αυτή τη σχολή θα αποφοιτά ένας υπερεπιστήμονας, ένας σοφός αφιερωμένος στην υπηρεσία της ανθρωπότητας.
Θα είναι προϋπόθεση ότι θα έχει γίνει και πρακτική δουλειά με τον εαυτό και θα έχει επιτύχει ένα σημαντικό μέτρο φωτός με το οποίο και θα δουλεύει.
Η υπεργνώση του ,θα πρέπει να συνδυάζεται με την ανθρωπιά και με την πνευματική διαύγεια.
Έτσι σε αυτό το πανεπιστήμιο θα επιλέγονται με πολύ αυστηρά κριτήρια, μόνο όσοι μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτές τις απαιτήσεις.
Οι δάσκαλοι θα είναι και αυτοί παρόμοιας και μεγαλύτερης περιωπής.
Υπάρχουν αυτά τα άτομα , όπως και υπάρχουν άτομα ικανά να αφιερωθούν σε ένα τετοιο σκοπό.
Το σκοπό της δημιουργίας του υπερεπιστήμονα, κάτι αντίστοιχο του φιλοσοφικού υπεράνθρωπου.
Αυτοί θα είναι οι θεραπευτές της ψυχής και του σώματος του έθνους, οι σοφοί του.

Ο ως τώρα,ασαφής πνευματικός δρόμος θα γίνει συγκεκριμένος και θα είναι δυνατό να δίνονται, δίχως να παραβιαστεί η ελευθερία, κατευθυντήριες οδηγίες απλές και ξεκάθαρες.
Όπως έχουμε τις ακτινογραφίες, θα έχουμε στο μέλλον μια αποτύπωση της κατάστασης του νου και εκεί θα εξετάζονται τα προβλήματα απρόσωπα, υπεύθυνα, επιστημονικά.

Το μυστήριο, εκεί που δεν υπάρχει μυστήριο, επιτέλους θα φύγει και όλοι οι τσαρλατάνοι και οι έμποροι της θρησκείας και της πνευματικότητας θ’ αναγκαστούν ν΄ αλλάξουν επάγγελμα.
Είναι απόμακρα όλα αυτά;
Μπορεί και όχι.
Όταν ξημέρωνε ο 20ος αιώνας ποια φαντασία θα μπορούσε να προβλέψει τη σημερινή τεχνολογία των υπολογιστών, των δορυφόρων, την πυρηνική ενέργεια, τα μέσα μεταφοράς;
Ποιος μπορεί να φανταστεί τον πλανήτη μετά 100 χρόνια;
Ποιός;