Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Ο Δρόμος του να Βαδίζεις Μόνος



Μιγιαμότο ή Σίνμεν Μουσάσι από «Το Βιβλίο των Πέντε Κύκλων»:

«Γεννήθηκα στην επαρχία Χαρίμα και είμαι ο πολεμιστής Σίνμεν Μουσάσι νο κάμι Φουτζιουάρα νο Γκεσίν. Έχω φτάσει πια στην ηλικία των εξήντα ετών.
Από παλιά, όταν ήμουν νέος, είχα εστιάσει το νου μου στις πολεμικές τέχνες και είχα την πρώτη μου αναμέτρηση όταν ήμουν δεκατριών ετών.
Ο αντίπαλός μου ήταν ένας μαχητής του Στιλ Σίντο, ο Αρίμα Κιχέι, τον οποίο και νίκησα.
Στην ηλικία των δεκαέξι νίκησα ένα δυνατό μαχητή, που λεγόταν Τατζίμα νο Ακιγιάμα.
Στην ηλικία των είκοσι, πήγα στην πρωτεύουσα όπου συνάντησα διάσημους μαχητές και, παρότι, συμμετείχα σε αρκετές αναμετρήσεις δεν υπήρξε φορά που να μην κατάφερα να νικήσω. Μετά από αυτό ταξίδεψα από επαρχία σε επαρχία, από τόπο σε τόπο και συνάντησα μαχητές από πολλές διαφορετικές σχολές. Παρότι έλαβα μέρος σε εξήντα αναμετρήσεις δεν έχασα ούτε μια φορά. Όλα αυτά τα περιστατικά έγιναν από τότε που ήμουν δεκατριών, μέχρι που έφτασα τα είκοσι οκτώ ή είκοσι εννέα.
Όταν πέρασα την ηλικία των τριάντα και αναπόλησα τη ζωή μου, κατάλαβα ότι δεν είχα υπάρξει νικητής επειδή είχα εξαιρετικές ικανότητες στις πολεμικές τέχνες.
Ίσως να είχα κάποιο φυσικό ταλέντο ή να μην είχα αποκλίνει από τις φυσικές αρχές.
Ή, πάλι, ίσως ο λόγος να ήταν ότι οι πολεμικές τέχνες των άλλων υπολείπονταν σε κάτι.
Μετά από αυτή την ενδοσκόπηση, αποφασισμένος να κατανοήσω καλύτερα τις βαθιές αρχές άρχισα ν΄ ασκούμαι μέρα και νύχτα και φτάνοντας στα πενήντα μου χρόνια συνειδητοποίησα το Δρόμο αυτής της πολεμικής τέχνης πολύ φυσικά.
Έκτοτε πέρασα τα χρόνια μου χωρίς να πάρω το δρόμο της εξαντλητικής έρευνας.
Αφιέρωσα τον εαυτό μου στις αρχές της πολεμικής μου τέχνης και δεν είχα ποτέ όσο μελετούσα τους Δρόμους των διαφόρων τεχνών και επιτηδευμάτων κανέναν δάσκαλο-δεν είχα κανέναν δάσκαλο σε τίποτα.»

«Η παραπάνω δήλωση είναι εντυπωσιακή καθώς προέρχεται από έναν άνθρωπο που υπήρξε όχι μόνο ένας από τους πιο διάσημους ξιφομάχους της εποχής του, αλλά και ένας προικισμένος ζωγράφος, γλύπτης και μεταλλουργός.
Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Μουσάσι γνώριζε πολύ καλά την ποίηση, το Δρόμο του Τσαγιού, την αφήγηση του δράματος Νο και ίσως και την ξυλουργική τέχνη.»

Ο Μουσάσι έγραψε «Το βιβλίο των Πέντε Κύκλων» στο τέλος της ζωής του, όπου περιγράφει το δικό του Δρόμο ως «Δυο Ουρανοί, ένα Στιλ» και εμπεριέχει τα κεφάλαια Γη, Νερό, Φωτιά, Αέρα, Κενότητα.
Η Γη συμβόλιζε τη θεμελιώδη του αντίληψη για τις πολεμικές τέχνες που μοιάζει με το χάραγμα ενός ίσιου δρόμου πάνω στο έδαφος.
Το Νερό, χρησιμοποιώντας το ως υπόδειγμα, οδηγεί το νου να γίνει σαν κι αυτό.
Το νερό παίρνει το σχήμα οποιουδήποτε δοχείου, γίνεται σταγόνα ή απέραντη θάλασσα και έχει ένα καθάριο μπλε χρώμα.
Η Φωτιά συμβολίζει και περιγράφει τη μάχη. Μπορεί να είναι μεγάλη ή μικρή και να έχει μεγάλη ένταση και ενέργεια.
Ο Αέρας αφορά τη μελέτη των άλλων Στιλ για να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει παρέκκλιση από το Σωστό Δρόμο.
Στη Κενότητα, αφού έχει μάθει τις αρχές, τις εγκαταλείπει, καθώς στο Δρόμο των Πολεμικών Τεχνών υπάρχει μια φυσική ελευθερία: κερδίζεις με φυσικό τρόπο μια εξαιρετική δύναμη , γνωρίζεις το ρυθμό της στιγμής , χτυπάς φυσικά και συμπλέκεσαι φυσικά.

"Για όσους ασκούνται στην πολεμική μου τέχνη έχω τους παρακάτω κανόνες. Αυτοί πρέπει να διέπουν την εξάσκησή τους."

1.Σκεφτείτε χωρίς ανεντιμότητα.
2.Σφυρηλατήστε τον εαυτό σας στο Δρόμο.
3.Ασχοληθείτε έστω και λίγο με όλες τις τέχνες.
4.Γνωρίστε τους Δρόμους όλων των επαγγελμάτων.
5.Γνωρίστε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα όλων των πραγμάτων.
6.Εξασκείστε το μάτι σας ώστε να μπορεί να βλέπει την ουσία όλων των πραγμάτων.
7.Καταλάβετε αυτό που δε βλέπει το μάτι.
8.Δώστε προσοχή ακόμα και στις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες.
9.Μην αναλώνεστε σε άχρηστα πράγματα.

Η φράση « Θα πρέπει αυτό να το διερευνήσετε διεξοδικά» επαναλαμβάνεται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μέσα στο βιβλίο.

Ο Μιγιαμότο Μουσάσι φωτίστηκε μέσα από τον αυστηρά πειθαρχημένο και μοναχικό Δρόμο των Πολεμικών Τεχνών που επέλεξε.
Σε παρόμοια εκτίμηση είχε το Δρόμο του Αγρότη, του Τεχνίτη, του Εμπόρου και εξηγούσε τις ομοιότητες και τις υψηλές δυνατότητες και ευκαιρίες που προσφέρουν,συγκρίνοντας τα εργαλεία με τα όπλα και το κέρδος με τη νίκη.

Μια εβδομάδα πριν πεθάνει πήρε ένα πινέλο καλλιγραφίας και έγραψε « Το Δρόμο της Αυτοδυναμίας» ή κυριολεκτικά «Το Δρόμο του να Βαδίζεις Μόνος» εικοσιένα απόψεις- σημεία για να βοηθήσει το μαθητή του μέλλοντος να συγκεκριμενοποιήσει αυτό που ο ίδιος είχε κερδίσει.

Ο Δρόμος του να Βαδίζεις Μόνος

-Μη γυρίζεις την πλάτη σου στους διάφορους Δρόμους αυτού του κόσμου.
-Μη μηχανορραφείς για χάρη της σωματικής ευχαρίστησης
-Μη προτίθεσαι να βασίζεσαι σε τίποτα.
-Σκέψου τον εαυτό σου με ελαφρότητα-σκέψου τον κόσμο με βάθος.
-Μη σκέφτεσαι ποτέ κτητικά.
-Μη μετανιώνεις για πράγματα σχετικά με την προσωπική σου ζωή.
-Μη ζηλεύεις ποτέ το καλό ή το κακό του άλλου.
-Μη θρηνείς ποτέ για το χωρισμό σε οποιοδήποτε δρόμο.
-Μην παραπονιέσαι και μην αισθάνεσαι πικρία για τον εαυτό σου ή για τους άλλους.
-Μην επιτρέψεις στην καρδιά σου να πλησιάσει τον δρόμο του έρωτα.
-Μην έχεις προτιμήσεις.
-Μην τρέφεις ελπίδες για το σπιτικό σου.
-Μην έχεις προτιμήσεις για νόστιμα φαγητά.
-Μην μεταφέρεις αντικείμενα που σου έχουν παραδοθεί από προηγούμενες γενιές.
-Μην νηστεύεις σε σημείο που να επηρεάζεται το σώμα σου.
-Αν και έχει διαφορά σε ότι αφορά τον στρατιωτικό εξοπλισμό, μην αρέσκεσαι στα υλικά πράγματα.
-Όταν είσαι στο Δρόμο, μη δυσφορείς απέναντι στο θάνατο.
-Μην έχεις πρόθεση να αποκτήσεις πολύτιμα πράγματα ή να αποκτήσεις ένα τιμάριο όταν γεράσεις.
-Σεβάσου τους θεούς και τους Βούδες αλλά μη στηρίζεσαι σε αυτούς.
-Αν και δίνεις τη ζωή σου, μην εγκαταλείπεις τη τιμή σου.
-Ποτέ μη παρεκκλίνεις από το Δρόμο των Πολεμικών Τεχνών.

Δεύτερη μέρα του Πέμπτου μήνα
Δεύτερος Χρόνος του Σόχο [1645]
Σίνμεν Μουσάσι

16 σχόλια:

stavrosn είπε...

Ο Γιάκγιου Τατζίμα Νο Κάμι [1571-1646], ιδρυτής της σχολής Γιάγκιου, ήταν μαθητής του Τακουάν και πρώτος δάσκαλος της αυλής του Τογκουγκάβα Σογκούν.
Μια μέρα τον προσέγγισε ένας από τους σωματοφύλακες του Σογκούν και του ζήτησε να του διδάξει το ξίφος. Ο δάσκαλος είπε:
-«Όπως βλέπω είστε και εσείς δάσκαλος της τέχνης’ παρακαλώ πείτε μου σε ποια σχολή ανήκετε, πριν προχωρήσουμε στη σχέση δασκάλου και μαθητή.»
- «Ντρέπομαι να ομολογήσω ότι ποτέ δεν έμαθα την τέχνη» απάντησε ο φρουρός.
- «Με κοροϊδεύετε; Είμαι δάσκαλος του ίδιου του τιμημένου Σογκούν και γνωρίζω ότι η κρίση του ματιού μου ποτέ δε σφάλει»
- «Λυπούμαι που προκαλώ την Εξοχότητά σας, αλλά σας βεβαιώ ότι δεν γνωρίζω τίποτα».
Η απόλυτη απάντηση του νεοφερμένου βύθισε το δάσκαλο σε σκέψη και τελικά είπε:
-«Αφού το λέτε, έτσι πρέπει να είναι , αλλά παραμένω σίγουρος ότι είστε δάσκαλος κάποιας τέχνης, αν και δεν μπορώ να προσδιορίσω ποιας ακριβώς».
-«Βλέποντας την επιμονή σας, θα σας πω ετούτο: Υπάρχει ένα πράγμα του οποίου μπορώ να πω ότι είμαι απόλυτος κάτοχος. Όσο ήμουν παιδί, μου ήρθε η ιδέα ότι ως σαμουράι δε θα ΄πρεπε σε καμία περίπτωση να φοβάμαι το θάνατο, κι από τότε το πρόβλημα του θανάτου με απασχόλησε πολλά χρόνια΄ τώρα πλέον όμως έχει πάψει να με απασχολεί. Μήπως αυτό υπονοείτε;»
- «Ακριβώς! Φώναξε ο Γιάγκιου. «Αυτό εννοώ. Χαίρομαι που δεν έκανα λάθος στην κρίση μου. Γιατί το υπέρτατο μυστικό της ξιφομαχίας έγκειται στην απελευθέρωση από την ιδέα του θανάτου. Έχω διδάξει εκατοντάδες μαθητές πάνω σε αυτή τη γραμμή, αλλά κανένας τους ακόμα δεν αξίζει αληθινά τον τελικό βαθμό του ξιφομάχου.
Όσο για σας, δεν χρειάζεστε διδαχή, είστε ήδη δάσκαλος.»
Από το Χα Γκακούρε

ηλιοπότης είπε...

Ο Δρόμος του να βαδίζεις μόνος!!! Μόνο τα βήματα που κάνω πάνω σε αυτόν το δρόμο, αξίζουν για μένα!

Όποια βοήθεια και να δεχτείς από ένα δάσκαλο, η πραγματική σου εξέλιξη μετριέται μόνο από τα βήματα που έχεις διανύσει με το σπαθί της δικής σου θέλησης, μέσα από την πειθαρχία στην σκέψη,στα λόγια και στις πράξεις. Πειθαρχία ώστε να μπορείς να εκδηλώνεις και να υλοποιείς τις βαθύτερες αποφάσεις σου.
Μετράει μόνο η γνώση που έχεις κατακτήσει μέσα από την παρατήρηση και την αυτοέρευνα.Στο βαθμό που έχεις καλλιεργήσει έναν άγρυπνο, ερευνητικό νου ώστε να μπορεί να αντλεί γνώση από κάθε πηγή.

Μπορεί τα βήματα σε αυτόν το Δρόμο να είναι πιο δύσκολα και πιο αργά. Δε με πειράζει!!! Δε με πειράζει γιατί σε αυτό το Δρόμο δεν υπάρχει οπισθοχώρηση! Κάθε κατάκτηση είναι αληθινή και δε χάνεται! Το πόσο προχωράς φαίνεται από την ικανότητα να στέκεσαι και να βαδίζεις μόνος, χωρίς να στηρίζεσαι σε κανένα Βούδα ή Δάσκαλο!

stavrosn είπε...

Καλησπέρα μαχητική Τοξότρια!
Το πνεύμα σου στέκεται κοντά στο μεγάλο ξιφομάχο Μουσάσι που κατάκτησε τη φώτιση κυριολεκτικά με το σπαθί του, δείχνοντας νωρίτερα από όλους τον τρόπο της Υδροχοϊκής εποχής.
Τον τρόπο της αυτονομίας, της ανεξαρτησίας, του ηρωϊσμού, της αποφασιστικής θέλησης, της τιμής και της έρευνας.
Δυσφορούσε ο Μουσάσι με τους ιερείς, οι οποίοι έστειλαν εκπαιδευμένους δικούς τους να τον σκοτώσουν.
Αλλά ο Θεός του πολέμου πήρε το μέρος της αξιοπρέπειας και όχι της δουλοπρεπής ευλάβειας.
Ο πολεμιστής κατέχει καλά ότι αν βρεθεί στο πεδίο της μάχης απροετοίμαστος ή άοπλος ή αν κρατά μια λαβή δίχως ξίφος θα έχει θλιβερό πεπρωμένο και κανένας θεός δε θα τρέξει σε βοήθεια του.
Αν παραδώσει το κέντρο των αποφάσεων σε μια αυθεντία θα στερηθεί το κέντρο βάρους του.
Αν άλλοι αποφασίζουν με το όποιο κύρος τους, τι είναι καλό και τι κακό αυτός δεν έχει να αποφασίσει για τίποτα πια…καθώς θα σύρεται από το άρμα τους.

Η φράση « Θα πρέπει αυτό να το διερευνήσετε διεξοδικά» επαναλαμβάνεται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μέσα στο βιβλίο.
Όλα χρειάζεται να τα επαληθεύουμε ή να τα απορρίπτουμε ή να τα τροποποιούμε!
Όλη η ευθύνη στους ώμους μας!
Καθένας έχει ένα ιδιαίτερο και μοναδικό δρόμο που χρειάζεται να ανακαλύψει και που δεν μπορεί άλλος από την καρδιά του να του τον δείξει.
Η βαθιά του επιθυμία είναι η φωνή της καρδιάς που την ακούει μονάχα αυτός!
Κάθε μαχητής είναι διοικητής και πολεμιστής μαζί και όχι πειθήνιος και άβουλος στρατιώτης.

Ο Μεγάλος Σαμουράι Μιγιαμότο Μουσάσι τελειοποίησε την ανίκητη τεχνική των δυο σπαθιών.
Το ένα σπαθί είναι η αλήθεια και το άλλο η πειθαρχία.
Όποιος κρατά αυτά τα δυο σπαθιά δεν χτυπά καμία πόρτα, την ανοίγει με κλωτσιά και μπαίνει μέσα!
Δε χάνει χρόνο, απεναντίας κερδίζει με την ορμή και τη ταχύτητα που αναπτύσσει!
Αυτόν αγαπάνε και οι θεοί γιατί τους μοιάζει, έτσι έγιναν θεοί κι αυτοί, και στο σπαθί του έχουν κρεμάσει τις ελπίδες τους!

EL.ZIN είπε...

Όποια βοήθεια και να δεχτείς από ένα δάσκαλο, η πραγματική σου εξέλιξη μετριέται μόνο από τα βήματα που έχεις διανύσει με το σπαθί της δικής σου θέλησης, μέσα από την πειθαρχία στην σκέψη,στα λόγια και στις πράξεις. Πειθαρχία ώστε να μπορείς να εκδηλώνεις και να υλοποιείς τις βαθύτερες αποφάσεις σου.
Μετράει μόνο η γνώση που έχεις κατακτήσει μέσα από την παρατήρηση και την αυτοέρευνα.Στο βαθμό που έχεις καλλιεργήσει έναν άγρυπνο, ερευνητικό νου ώστε να μπορεί να αντλεί γνώση από κάθε πηγή.
Αλλά ο Θεός του πολέμου πήρε το μέρος της αξιοπρέπειας και όχι της δουλοπρεπής ευλάβειας.
Ο πολεμιστής κατέχει καλά ότι αν βρεθεί στο πεδίο της μάχης απροετοίμαστος ή άοπλος ή αν κρατά μια λαβή δίχως ξίφος θα έχει θλιβερό πεπρωμένο και κανένας θεός δε θα τρέξει σε βοήθεια του.
Αν παραδώσει το κέντρο των αποφάσεων σε μια αυθεντία θα στερηθεί το κέντρο βάρους του.
Κάθε μαχητής είναι διοικητής και πολεμιστής μαζί και όχι πειθήνιος και άβουλος στρατιώτης.


Καλημέρα πολεμιστές και πολεμίστριες!
Γνωρίζετε πόσο μας αρέσουν οι ιστορίες δύναμης για μεγάλους πολεμιστές
Και αυτό, όχι γιατί μας αρέσουν οι πόλεμοι, οι συρράξεις και οι αιματοχυσίες και η επίδειξη δύναμης , αλλά γιατί η μέχρι τώρα εμπειρία σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο αλλά και η ιστορία,
μας έχει δείξει πως χρειάζεται δύναμη και η τέχνη του πολέμου,
να υπερασπιστεί κανείς την ανθρωπιά και τις αξίες, αρκεί βέβαια να μη την καταχραστεί.

Για αυτό τον λόγο δεν μας βρίσκει σύμφωνους η ύπουλη πλύση εγκεφάλου που συμβαίνει σε μεγάλη έκταση μέσω διαφόρων θεωριών που μιλούν γενικά για αγάπη, ειρήνη, πίστη συνέχεια για τον θεό και αφηρημένα, όλα είναι ένα, και άλλα ...τέτοια.
Αποκοιμίζουν τους ανθρώπους, τους αφοπλίζουν και μετά τους λεηλατούν και τους πετσοκόβουν.
Η ανθρωπιά χωρίς όπλα συντρίβεται και πάνοπλη αυτοαναιρείται.
Η ανθρωπιά να κρατάει τα όπλα της, να αποφεύγει τους πολέμους,
όταν μπορεί, αλλά όχι να φεύγει και να λιποτακτεί,
όταν είναι να υπερασπίσει την υπόσταση της.
Αυτό προϋποθέτει ότι η ανθρωπιά είναι δυνατή και έχει την γνώση και την δύναμη να χειριστεί τα όπλα της με μέτρο και σύνεση και σοφία, όπως η θεά της.
Η θεά που φτιάχνει και εκπαιδεύει τους μεγάλους πολεμιστές, η Αθηνά!

Τα παιδιά, οι νέοι θα έπρεπε να ασχολούνται πολύ νωρίς με τις πολεμικές τέχνες,την φιλοσοφία τους, την αυτοπειθαρχία τους,
την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, αντί να διαβάζουν θρησκευτικά και σχιζοφρενικές ιστορίες για αγίους,να βλέπουν τηλεόραση και να έχουν πρότυπα ποδοσφαιριστές και γελωτοποιούς της πασαρέλας.

stavrosn είπε...

Μεγάλες αλήθειες λέτε σοφοί μου φίλοι, να δούμε πότε θα αναγνωριστούν από ένα ευρύτερο κύκλο αναζητητών... καθώς έχουν φροντίσει να τις καλύψουν με πολλά πέπλα ομίχλης.
Ομίχλη που λέει ότι η αγάπη όλα τα ανέχεται,όλα τα υπομένει, γυρνά και το άλλο μάγουλο,ζητά να σταυρωθεί ν΄αγιάσει.
Ας τολμούσαν να ρίξουν σκαμπίλι στο Μουσάσι και θα ήταν νεκροί στη στιγμή!
Κάθε επίπεδο ύπαρξης και συνείδησης έχει τους δικούς του νόμους καθώς και τη δική του αλήθεια.
Όταν παίρνουμε την αλήθεια από ένα άλλο επίπεδο από αυτό που ζούμε και τη μεταφέρουμε στο δικό μας, αυτή γίνεται ένα επικίνδυνο ψέμα και ένα ύπουλο όπλο στα χέρια ρασοφόρων και χλιδάτων σκοτεινών δυνάμεων.
Η έννοια της αγάπης έχει πλήρης διαστρεβλωθεί.
Είναι πλέον ένα γλυκανάλατο συναίσθημα που αφαιρεί ζωτικότητα, μακριά από την τιμή και την αξιοπρέπεια. ΄
Η πραγματική αγάπη είναι το κέντρο του πολεμιστή και είναι η απόφαση ανόδου, εξέλιξης.
Η καλοσύνη είναι ένα θετικό συναίσθημα που ακολουθεί φυσικά αυτή την απόφαση.
Είναι αυθεντική μόνο όταν όταν προέρχεται από έναν κυρίαρχο στο όποιο πεδίο δράσης του.
Ένας ανασφαλής, αβέβαιος,δίχως κέντρο βάρους, δίχως εσωτερική ανεξαρτησία,θα εκφράσει μόνο "επικοινωνιακή" καλοσύνη.
Ο πολεμιστής μάχεται συνειδητά και στα αυτιά του αντηχούν τα λόγια του Πλάτωνα:
"-Να είσαι καλός , γιατί καθένας που συναντάς δίνει και μια σκληρή μάχη!"

Κάποιος μπορεί να δώσει μονάχα όταν έχει!
Ποιοί μας θέλουν φτωχούς στο πνεύμα και στο σώμα;
Κάποιος μπορεί να σηκώσει τ΄άρματα, μονάχα αν τα έχει!
Ποιοι μας θέλουν άοπλους;
Μόνο λιοντάρια μπορούν να τα βάλουν με λύκους!
Ποιοί μας θέλουν αρνιά;

Ανώνυμος είπε...

η ατραπός της αγάπης είναι η Άτροπος- θέληση- Μοίρα που κόβει το νήμα των εμποδίων,ο πάνοπλος πολεμιστής του πνεύματος που ποτέ δεν περιφρονεί την ύλη γιατί μέσα απ αυτήν εκφράζει την αγάπη του
Άρης και Αφροδίτη ο θεός του πολέμου και η θεά της αγάπης μέσα στο δίκτυ του θεού Ηφαίστου του κατασκευαστή των όπλων αποτελούν μια ενδιαφέρουσα τριάδα.
greenlion

stavrosn είπε...

«η ατραπός της αγάπης είναι η Άτροπος- θέληση- Μοίρα που κόβει το νήμα των εμποδίων, ο πάνοπλος πολεμιστής του πνεύματος που ποτέ δεν περιφρονεί την ύλη γιατί μέσα απ αυτήν εκφράζει την αγάπη του»

-Μη θρηνείς ποτέ για το χωρισμό σε οποιοδήποτε δρόμο.
-Μη μετανιώνεις για πράγματα σχετικά με την προσωπική σου ζωή.
παραγγέλνει αυτός που βάδισε το Δρόμο του Σπαθιού και τόσο μοιάζει με την ατραπό της πραγματικής αγάπης, η οποία κρατά σπαθί και αυτή και κόβει τα νήματα των προσκολλήσεων- εμποδίων.
Μια θέληση πάνω από την επιθυμία!
Μια θέληση αντάξια για πολεμιστές!
Αυτή η θέληση να κατέβει και να ενωθεί με την επιθυμία είναι το ζητούμενο, η ολοκλήρωση και η συγχώνευση!
Στη θαυμαστή, κατάφωτη, Σπάρτη λατρευόταν η Αρεία Αφροδίτη, η ένοπλη Αφροδίτη!
Σίγουρα θα ήταν ένα από τα μυστικά των Μυστηρίων και τούτο!

[Η Μεγάλη Πλάνη ίσως είναι ότι τελικά δεν έφυγε ποτέ ο Οδυσσέας από την Ιθάκη;
Ότι δεν υπάρχει ύλη;
Ότι δεν υπάρχει αντίσταση;]

Ανώνυμος είπε...

[Η Μεγάλη Πλάνη ίσως είναι ότι τελικά δεν έφυγε ποτέ ο Οδυσσέας από την Ιθάκη;
Ότι δεν υπάρχει ύλη;
Ότι δεν υπάρχει αντίσταση;]
μα φυσικά αφού όλα είναι νοητές θέσεις του σημείου αντίληψης πάνω στο αιθερικό δίκτυ του Ηφαίστου
greenlion

EL.ZIN είπε...

Σαν Ηφαίστειο που ξυπνά, ο τεχνίτης και πυρουργός Ήφαιστος φτιάχνει τα πνευματικά όπλα του πολεμιστή!.
Στο Ιερό Νησί των Φαιάκων, στο τραπέζι και συμπόσιο προς τιμή του ξένου, ο Δημόδοκος τραγουδά για τον έρωτα των μεγάλων εραστών και το δίχτυ του θεού που τους συλλαμβάνει και τους δένει και τους δυο.
Ραψωδία θ 270
Ο ταξιδεμένος βασιλιάς της Ιθάκης θυμάται όλες τις θέσεις του σημείου της αντίληψης που είχε βρεθεί , όλους τους σταθμούς και αποκαλύπτεται στους φίλους και ανθρώπους που συναντά ύστερα από πολύ καιρό
που πάλευε με τέρατα και θηρία θεούς και θεές και άγρια κύματα.
Ανάμεσα στο Άρη και στην Αφροδίτη υπάρχει το δίχτυ του Ήφαιστου και τα σκυλιά, χρυσά και ασημένια που φυλάν το παλάτι του Αλκίνοου και δεν έχουν θάνατο και γηρατειά .. Ραψωδία η 90
Το δίχτυ λύνει η παρέμβαση του Ποσειδώνα, που ήθελε τον Άρη λυτό και ο Ερμής, θεός του Λόγου, φλερτάρει την γοητευτική θεά.
Με τα λόγια πολλοί μιλούν και έχουν μιλήσει για την αγάπη
Οι πράξει είναι δύσκολες.

Ανάμεσα στο αίμα η συγκέντρωση του Σίδηρου του Άρη ρυθμίζει τα ερυθρά αιμοσφαίρια, την καλή οξυγόνωση και θρέψη και τα λευκά αιμοσφαίρια εξοντώνουν κάθε ιό
που εισβάλει στον οργανισμό. Ο Χαλκός της Αφροδίτης την ομορφιά και την διάταξη την σωστή διατροφή σε ένα συμπόσιο.
Αφροδίτη=διατροφή με αναγραμματισμό, ενώ Άρης, αυτός που σπάζει ρηγνύει είναι γηγενής άρουρα = γη, άροτρο ...
Ήφαιστος= άπτειν αιστός, αυτός που πυρπολεί από το άπτομαι, ανάπτω και άγνωστος άφαντος.
Εκ του αφανούς εξάγει ο πυρ και φαίνω φαιστός= φέγγω

Ανάμεσα στην βαρβαρότητα του πολέμου και την δημαγωγία περί αγάπης υπάρχει η φιλία, αυτή η που ορκίζονταν Πυθαγόρας και θεωρούσε ιερή και η συναδελφοσύνη των ανθρώπων
Ανάμεσα στο πόλεμο και την ειρήνη,
στην βία και στην υποχώρηση υπάρχει ο σωστός διάλογος και οι Αλκίνοοι λόγοι μιας ουσιαστική δημοκρατίας και ενός πραγματικού σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Χωρίς αυτήν την φιλία και το δέσιμο της, την αναγνώριση
την εμπιστοσύνη και την βοήθεια
ο Οδυσσέας δεν μπορεί να μεταβεί στην Ιθάκη.
Χωρίς το μαγικό πλοίο των Φαιάκων το ιδεώδες της Ιθάκης δεν προσεγγίζεται.
Όπως πάντα ο Όμηρος λειτουργεί σε πολλά επίπεδα γνώσης και αγγίζει όλα τα θέματα που την αφορούν.

Καλημέρα στους εξερευνητές και αναζητητές της γνώσης!

stavrosn είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα στους
θαυμάσιους αναλυτές greenlion και ELZIN που μας προσφέρουν τόσο γενναιόδωρα ένα τέτοιο μαγικό πλοίο
,ναυπηγημένο στο νησί των Φαιάκων, φορτωμένο με τέτοια δώρα Γνώσης!

stavrosn είπε...

H μετατόπιση του σημείου αντίληψης δεν είναι τελικά παρά το Ταξίδι του Οδυσσέα και η Ιθάκη, μια οπτική.
Ένα τρόπος σκέψης, μια καθαρή ματιά, μια άποψη, μια θέαση και εξέταση των πραγμάτων.
Μοιάζουμε με τα παιδιά που μέσα τους γνωρίζουν ότι δεν είναι η εσωτερική τους ηλικία νηπιακή, αλλά κάνουν υπομονή με τους μεγάλους!
Ποτέ δε χωρίστηκε η οικογένεια , αλλά αυτό χρειάζεται να αποδειχθεί.
Ο Όμηρος έχει επιλέξει να μας διδάξει το δρόμο της σταδιακής μετατόπισης του σημείου αντίληψης, που μοιάζει με το διαμαντένιο δρόμο του Βούδα, σε αντιδιαστολή με το μικρό ή το μεγάλο δρόμο, ή την ιδανικό της ενότητας των Ινδουϊστών, την Αντβαϊντά.
Αυτόν επιλέγουμε και εμείς!
Βήμα το βήμα, από λιμάνι σε λιμάνι και ξανά στο πέλαγος!
Ανάγκη μεγάλη να βλέπουμε μπροστά από το σημείο που πατάμε σταθερά και να προσδιορίζουμε το επόμενο σταθμό!
Κάθε βήμα προϋποθέτει μάχη. Πώς να μην μιλήσουμε γι΄ αυτή, αφού τη βιώνουμε καθημερινά;
Υπάρχουν τρεις πραγματικότητες …ισοδύναμες.
Μια αυτή που νομίζουμε ότι είναι, μια που νομίζουν οι άλλοι και μια αυτή που είναι.
Η Ιθάκη είναι η τελευταία.

Όρτσα τα πανιά, κόντρα στο Δεληβοριά,
Είναι τ΄ αμπάρια γεμάτα, πανάθεμά τα, άγρια θεριά!

stavrosn είπε...

Αυτό που νομίζουν οι άλλοι είναι η κόλαση με την οποία ερχόμαστε σε επαφή στους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης, συναναστροφής.
Ένα πραγματικός εφιάλτης.
Ένας λαός που επιβραβεύει κατά 70% την δικομματική ατιμώρητη διαφθορά.
Κατά 7% τον απροκάλυπτο φασισμό.
Μια μίζερη αριστερά , δίχως όραμα.
Ένας ηθικός και πολιτικός μεσαίωνας σε πλήρη ανάπτυξη.
Είναι τα αμπάρια του υποσυνειδήτου γεμάτα τέρατα κι αυτό θα καθυστερήσει αυτή τη ταλαιπωρημένη χώρα να βρει το δρόμο της και να πάρει τη πραγματική ηγετική θέση της.
Ας είναι καλά οι λιγοστοί ήρωες, πραγματικοί άνδρες και γυναίκες που δεν το βάζουν κάτω, που παλεύουν για αξίες και ιδανικά μέσα σε αυτή την απαξίωση, που δε σταματούν να οργώνουν την άνυδρη σκληρή γη και στο νου τους χαίρονται τη μελλούμενη σοδειά και παίρνουν κουράγιο.

papalagi είπε...

Για να γίνει μια αλλαγή και η Ελλάδα να πάει μπροστά όπως λες πρέπει να συμβούν τρία πράγματα:
Να υπάρχει μια κρίσιμη μάζα απλών ενεργών ανθρώπων, έξυπνων, δραστήριων και αποφασισμένων.
Να υπάρχουν άνθρωποι σε υψηλές θέσεις και διανοούμενοι που να αμφισβητήσουν το ρόλο τους, να πουν και να κάνουν πράγματα που ν' απελευθερώσουν τους υπόλοιπους.
Να υπάρχει όραμα!
Αν λείπει ένα από τα τρία τότε απλά πρέπει να περιμένουμε, όχι όμως κατακρίνοντας αυτούς που κυβερνάνε αλλά ενδυναμώνοντας - κατασκευάζοντας το όραμα!

stavrosn είπε...

Καλώς όρισες στη Πόλη μας φίλε papalagi!
Χαίρομαι πάντα σα συναντώ Έλληνες σκεπτόμενους, έξυπνους, αποφασισμένους για το καλό!
Αυτοί πραγματικά έχουν χρέος ζώντας μέσα στη
κοινωνία να οδηγήσουν να την καθοδηγήσουν κύρια με το παράδειγμα και τον τρόπο ζωής τους.
Ναι, χρειαζόμαστε ένα όραμα!
Φυσικά σήμερα, παραμονή εκλογών, έχουμε χορτάσει από οράματα!
Από την πάταξη της διαφθοράς, την ανακατανομή του πλούτου, τη βαθιά ελληνικότητά μας, την επαναστατικότητά μας, την κοινωνική μας ευαισθησία…και δε ξέρω τι άλλο λένε καθώς μέσα σε ένα χρόνο άντε να έχω δει πέντε ώρες τηλεόραση…
Λόγια δίχως κανένα βάρος, ακάλυπτες επιταγές.
Πώς να μη μας ξεφεύγει και καμιά βαριά κουβέντα με τόση υποκρισία;
Με τέτοιο εξευτελισμό των εννοιών;
Έχεις όμως μεγάλο δίκιο σα λες να μη στεκόμαστε στην κατάκριση των κυβερνώντων αλλά να κατασκευάζουμε-δυναμώνουμε το ζωντανό όραμα!
Και θα είναι ζωντανό αν το ζούμε!
Το μέλλον να έρθει τώρα στις ζωές μας.
Το όραμα των αξιών να έρθει κοντά, να το αγγίξουμε!
Το δίκιο, η χαρά, η καλοσύνη, η τιμιότητα, η παλικαριά, η αξιοπρέπεια, η απλότητα, το ηρωικό ιδεώδες να επιστρέψει επιτέλους στην πατρίδα του!

Ανώνυμος είπε...

« Θα πρέπει αυτό να το διερευνήσετε διεξοδικά»
Σοφή φράση.
Καλησπέρα Ατείχιστη Πόλη.

stavrosn είπε...

Καλησπέρα ανώνυμε
« Θα πρέπει αυτό να το διερευνήσετε διεξοδικά»
Η έρευνα με πυξίδα σταθερή την αξία του αυτοσεβασμού κύρια, αλλά και τις άλλες, θα μας ακονίσει τη διάκριση και θα μας αποκαλύψει την αλήθεια του τέλους κάποιων πραγμάτων και την αρχή άλλων…