Σπαραχτικό

Πατέρα πως μας άφησες;
Γιέ μου γιατί να φύγεις;
Καρδιά μου λιόντισσα, θρηνείς;
Κλάψε κι Εκείνος έφυγε,
Εκείνος που αγαπούσες!

Άνεμε, έλα και πάρε μου
το θρήνο, μοίρασέ τον
σε κάμπους πόλεις και χωριά
σε ωκεανούς κι αστέρια.
Ο Αγαπός μας έφυγε.

Αχ, ήλιε μου, τρισήλιε μου
γιατί να βασιλέψεις;

Σ΄ έβλεπα, σε καμάρωνα
δε χόρταινα το φως σου.
Πες μου, γιατί μου βιάστηκες
γρήγορα να μ΄ αφήσεις;

Θάλασσα, αγεροθάλασσα,
θάλασσα της αρμύρας,
κούπα γεμάτη δάκρυα
σου στέλνω να φυλάξεις.
Σε γη του μέλλοντος εσύ,
μονάχα εσύ να στάξεις!

Να ΄ρθει Εκείνος κάποτε
εκεί να περπατήσει,
εκεί νερά, εκεί φωτιά,
εκεί η δροσιά του αγέρα.

Απρίλη γιατί με θάνατο
θέλησες να χορέψεις;

Το φως σβήστηκε στα βουνά
κι η νύχτα ανασηκώθει.
Τ΄ όνειρο δίπλωσε τα φτερά
και κούρνιασε στο βράχο.

Αχ, ήλιε μου, προσήλιε μου
γιατί να βασιλέψεις;